Egzersiz Programının 8-11 Yaş Grubu Sağlıklı Çocukların Görsel ve İşitsel Reaksiyon Zamanlarına Etkisi

Bu çalışma; 12 haftalık egzersiz programının 8-11yaş grubunda bulunan sağlıklı çocukların, görsel ve işitseluyaranlara karşı, gösterdiği reaksiyon zaman düzeylerine etkisini tespit etmek amacıyla yapılmıştır.Çalışmaya; 16 sağlıklı erkek (SEGnin yaş ortalaması 10.50 yıl, ağırlık 37.47kg, boy 139.00cm, SKGninyaş ortalaması 10.38 yıl, ağırlık 30.16kg, boy 135.63cm) çocukkatılmıştır. Tesadüfi yöntemleiki grup oluşturuldu. I. grup: Sağlıklı Egzersiz Grubu (SEG, n=8), II. grup: Sağlıklı Kontrol Grubu (SKG=8) olarak belirlendi. Çocukların görsel ve işitsel reaksiyon zamanı ölçümleri sağ ve sol el olmak üzere New-test 1000 aleti ile 00.01 milli saniyeye göre ayarlanarak yapıldı. Egzersiz grubundaki çocuklara, 12 hafta süreyle haftada 3 gün, günde 60dk. egzersiz programı uygulandı. Verilerin analizinde Wilcoxon Eşleştirilmiş İki Örnek Testi kullanıldı. Anlamlılık düzeyi olarak p0.05).Sonuç olarak; bu araştırmadaeldeedilen veriler doğrultusunda, egzersiz eğitimi çocukların reaksiyon zamanlamasının olumlu yönde etkilediği ve bu olumlu gelişme,çocukların günlük hayattaki yaşam kalitesi için gerekli olan hareketlerin, amacına yönelik olarak yapmasına ve spordaki başarısınaönemlikatkısağlayacağını düşünmekteyiz.

The Effects of The Exercise Program On Visual and Audial Reaction Time of The Healty Children In The Group of 8-11 Ages

This study covers a 12-week exercise program; the effect of these programs on healthy children aged between 8-11, against visual and auditory stimuli, on their respective levels of reaction time was investigated The study was conducted on 16 healthy male children. (Heg'n average age of 10.50 years, 37.47kg weight, height 139.00cm, 10:38 hcg'n year's average age, weight 30.16kg, height 135.63cm), two groups were formed On a randomized basis First group: Healthy Exercise Group (HEG n= 8), II. groups: Healthy Control Group (HCG n=8), respectively. Children's visual and auditory reaction time measurements, including right and left hand were conductedNew-testing was performed by adjusting 00.01 second national instrument. Children in the exercise group, 12 weeks 3 days a week, 60min a day. applied workouts. Wilcoxon paired two tests were used to analyze the data. The significance level of p0.05). As a result; The direction obtained in this study, which positively affects exercise training in children's reaction timing, and for this positive development, exercise is necessary for the quality of life in daily life of the children, we believe this will contribute to the success and doing sports for the purpose.

PDF

___

Ağaoğlu SA., İmamoğlu, O., & Kishalı, NF. (2001). Türk erkek milli judo takım sporcularının belirli fizyolojik ve antropometrik özelliklerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi,1, 59-57.
Akgün, N. (1992). Egzersiz fizyolojisi. İzmir: 1. Cilt, Ege Üniversitesi Basımevi, 4. Baskı,s.78.
Açıkada, C., & Ergen, E. (1990). Bilim ve spor. Ankara: Büro-Tek Ofset.
Bar-on, M. (2000).The effects of television on child health;ımplications and recommendation arch dis, child. 83.
Bompa, TO. (1998). Antrenman kuramı ve yöntemi. Ankara: Bağırgan Yayınevi. 443.
Bayar, P., & Koruç, Z. (1992). Reaksiyon zamanı ve el-göz koordinasyonu ölçer iki aracın Türkiye normlarının saptanmasına yönelik ön çalışma. II. Spor Bilimleri Ulusal Sempozyumu, (20-22 Kasım), Ankara: 136143.
Beasley, C. R. (1982). Effects of a jogging program on cardiovascular fitness and working performance on mentally disabled adults. American Journal of Mental Deficiency, 86(6), 609-613.
Çolakoğlu, M., Tiryaki Ş., & Moralı, S. (1993). Konsantrasyonçalışmalarının reaksiyon zamanı üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi,4, 3247.
Eichstaedt, C.B., & Lavay, B.W. (1992). Physical Activity for Individuals with Mental Retardation. Champaign, IL: Human Kinetics, 389390.
Fox, E. L., Bowers, R. W., & Fos, L. M. (1999). Beden eğitimi ve sporun fizyolojik temelleri. Ankara: Bağırgan Yayınevi. Fernhall, B. (1993). Physical fitness and exercise training of individuals with mental retardation. Med.Sci sports and exercise, 25(4), 442450.
Guyton, A. C., & Hall, J. E. (2006). Textbook of medical physiology. Eleventh edition. Philadelphia: Elsevier Saunders, 3: 125-126.
Ganong, W. F. (2001). Review of medical physiology. San Francisco: McGrawHill, 49-51.
Guyton, A. C. (1972). Structure and function of the nervous system.W.B.Saunder Company. İlhan, E. L. (2010). Hafif derecede zihinsel yetersizliği olan çocuklarda beden eğitimi ve spor aktivitelerinin nevrotik sorun düzeylerine etkisi. Antalya: 11.Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi.
Karakuş, S., Küçük, V., & Koç, H. (1996). Balkan şampiyonasına katılan badmintoncuların reaksiyon zamanları. Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 1(2), 11-17.
More, A., Komi, P. V., & Gregor, R. J. (1992). Biomechanics of sprint running department of biology of physical activity. Finland: Universty of Jyvaskyla.
Ölçücü, B., Cenikli, A., Kaldırımcı, M., & Bostancı, Ö. (2010). Tenisçi çocuklarda toplu ve topsuz uygulanan hareket eğitiminin fiziksel uygunluk değerlerine etkisi.Samsun:Spor ve performans araştırmaları dergisi.
Özmerdivenli, R., Öztürk, A., & Karacabey, K. (2004). Sporcu ve sedanterlerin reaksiyon zamanlarının karşılaştırılması ve egzersizin bazı fizyolojik parametrelere etkisi. Doğu Anadolu Bölgesi AraştırmalarıDergisi.
Sema, C. (2007). 10-12 yaş grubundaki erkek tenisçiler masa tenisçiler aynı yaş grubu sedanterlerin reaksiyon zamanlarının karşılaştırılması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi), Gazi Üniversitesi, Ankara.