Pasteur’un 1885 yılında başarılı bir şekilde insana uygulamış olduğu kuduz aşısı Fransa’da ve dünyanın başka ülkelerinde kuduz tedavisiyle ilgili sağlık merkezlerinin kurulmasına zemin oluşturmuştur. Osmanlı Devleti zaman kaybetmeden Pasteur’dan eğitim almak üzere Fransa’ya üç önemli hekim göndermiş ve ilgili heyetin geri dönmesiyle de Ocak 1887’de İstanbul’da, kuduz ve bakteriyoloji üzerine çalışmak üzere, Zoeros Paşa’nın yönetiminde Dâülkelp Tedavihanesi açılmıştır. Sadece başkentte böyle bir tedavi merkezinin açılmasının tüm ülkenin ihtiyacını karşılamayacağının farkında olan yönetim, zamanla merkezden uzak olan büyük vilayetlerde de benzer sağlık merkezleri kurmuştur. Fakat hastanelerin mevcudiyeti ve mikrobiyoloji üzerine yapılan çalışmalar kuduzla ilgili problemi çözmede tek başına yeterli olmamıştır. Köpek ve kedi beslemenin yaygın olduğu kırsal kesimlerde, insanlarının kuduz hastalığıyla ilgili bilinçlendirilmesi gerekmiştir. Bu ise broşürler dağıtılmasına, konferanslar verilmesine ve yerel yöneticilerin yaptığı uyarılara rağmen tam olarak başarılamamıştır. Buna bağlı olarak Osmanlı ülkesinde, kesin tedavisi olan kuduzdan dolayı insan ölümleri devam etmiştir.

The rabies vaccine, which Pasteur successfully administered to humans in 1885, laid the groundwork for the establishment of health centers for the treatment of rabies in France and other countries around the world. The Ottoman Empire didn't lose any time and sent three important medical doctors to France, in order to receive training from Pasteur. After the delegation returned, the Dâülkelp Treatment Center for rabies and bacteriology was established in Istanbul in January 1887 under the administration of Zoeros Pascha. The Ottoman Empıre was aware of the fact that the opening of such a treatment center in the capital city alone will not meet the needs of the whole country and in time they established similar health centers in other big cities, far away from the center. However, the availability of hospitals and studies on microbiology alone were not sufficient to solve the problem of rabies. In rural areas, where it was common to look after cats and dogs, the people had to be educated about the rabies disease. This was not fully achieved despite the distribution of brochures, conferences and warnings from local administrators. As a result people in the Ottoman Empire continued to die from rabies, although there was a definitive treatment.