TÜRK HUKUKUNDA ZİNA SEBEBİYLE BOŞANMA DAVASI AÇISINDAN AF

Zina sebebiyle boşanma, Türk Medeni Kanunu’nda tanımına yer verilmeyen özel boşanma sebeplerinden biridir. TMK m. 161 hükmünde hak zina sebebi ile boşanma için yalnızca affeden tarafın dava hakkı olmadığı ve hak düşürücü sürelere yer verilmiştir. Madde düzenlemesinin zina sebebiyle boşanma konusunda bazı önemli ve güncel sorulara cevap verememesi konuyu tartışmaya açık hale getirmiştir. Zina sebebiyle boşanmanın koşullarının irdelenmesi de uygulama ve araştırmacılar bakımından dikkat çekici bir hale gelmiştir. Türk Medeni Kanunu’nda açıkça, affeden tarafın dava hakkı olmadığı düzenlenmiştir. Bu husus, dava açma hakkını ortadan kaldırdığı için zina sebebiyle boşanma konusunda dikkatle irdelenmeli, koşulları ve hukuki niteliği bakımından diğer davayı sonlandıran hallerden ayırt edilmelidir. Affın ne anlama geldiği, hukuki niteliği, şekli ve koşullarının bilinmesi, zina sebebiyle boşanma davası hususunda uygulayıcı ve araştırmacılar bakımından kolaylık arz edecektir. Dolayısıyla çalışmada, kısaca zina sebebi ile boşanma ve dava şartlarına değinilecek ve son bölümde dava şartı olarak af koşulu üzerinde durulacaktır.

___

  • Anonim, (2022), https://www.sinerjimevzuat.com.tr Adresinden 10 Ekim 2022 tarihinde erişilmiştir. Anonim, (2022), https://www.mevzuat.gov.tr/mevzuatmetin/1.5.4721.pdf Adresinden 08 Aralık 2022 tarihinde erişilmiştir. Ayan, N., (2007), “Terk Nedeniyle Boşanma”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 15(1), 39-54. Antalya, O. G. ve Topuz, M. (2017). Medeni Hukuk, İstanbul: Legal Yayıncılık. Akıntürk, T. ve Ateş, D. (2022) Türk Medeni Hukuku, İkinci Cilt, Aile Hukuku, Yenilenmiş 23. Baskı, İstanbul: Beta Yayıncılık. Ateş, T., (2006), ‟Zina”, Legal Hukuk Dergisi, 4(45), 2735-2742. Badur, E. ve Ertem, B., (2006), “Kadına Yönelik Evlilik İçi Şiddetin Hukuki Boyutları- Ceza Kanunu, Medeni Kanun ve Ailenin Korunmasına Dair Kanun Kapsamında Bir İnceleme”, TBB Dergisi, 65, 89-118. Berki, Ş., (1974),“Türk Medenî Kanununda Miras Hukukunun Esasları”, AÜHFD, 31(1).