Bu çalışmada Kur’an-ı Kerim’in nüzul sırasına göre tefsirinin imkân ve rasyonalitesi, ilgili metodun değeri ve Müslüman araştırmacıların tefsir zihniyeti üzerindeki etkisi ve bir şekilde tarihselcilik düşüncesine nasıl yol açtığı incelenmektedir. Ayrıca bu yaklaşımın İslâmî araştırmalara yabancı bir yöntem olduğunu ve Oryantalist çalışmaların etkisiyle ortaya çıktığını doğrulayan tarihsel bir perspektif sunulmaktadır. Kur'an'ın nüzul sırasına göre tefsirini esas alan, dördü tamamlanmış, biri ise kitabın müellifi Abdurrahman Habenneke el-Meydani’nin vefatı sebebiyle tamamlanamamış olan beş örnek çalışma üzerinden konu ele alınmıştır. Bu çalışmalardan üçü ortak coğrafi bir bölgeye -Şam ve çevresine- ve yakın bir zamana aittir. Müellifler, birbirleriyle çağdaş sayılır. Bu çalışmalar Şeyh Abdulkâdir Mollâ Huveyş’in Beyâni’l-Meânî’si, Muhammed İzzet Derveze’nin et-Tefsîru’l-Hadîs’i, Abdurrahmân Habenneke el-Meydânî’nin Meâricü’t-Tefekkür ve Dekâiku’t-Tedebbür’ü, Muhammed Âbid el-Câbirî’nin Fehmu’l-Kur’âni’l-Hakîm’i ve Türk bir akademisyen olan Mehmet Zeki Duman’ın telif ettiği Beyânu’l-Hak adlı eseridir. Araştırma Kur'an-ı Kerim'in, evrenselliğini ve geçerliliğini ortaya koymadaki yaklaşımını ve yakın zamanda geliştirilmiş olan ilgili tefsir yöntemini desteklemediğini gösteren bir çalışma ile sona ermektedir

This study examines the possibility and plausibility of tafsir of the Qur'an in the order of its revelation, then the feasibility of this methodology and its impact on the tafsir mentality of Islamic researchers and how it leads to historicity in some way. To that end, a historical perspective is presented, which confirms that this is a foreign method and one of the effects and outputs of Orientalist studies. The study includes five models pertaining to interpretation of the Qur'an according to this approach, four of which have been completed and the fifth one is left unfinished due to the death of the author, Habenneke El-Maydani. Three of them belong to a single geographical region, namely Damascus and its surroundings. The authors of these books are contemporary. These books are: Bayan al-Ma‘ani of Abdulkadir Molla, al-Tafsir al-hadith of Azza Darwaza, Ma‘arij al-Tafakkur wa Daqâiq al-Tadabbur of Habannaka Al-Maidani, Fahm al-Kuran al-Hakim of Abed Al-Jabiri Magharebia and Beyân al-Hak of Mehmet Zeki Duman, a Turkish academic. The study concludes with a research that the Qur’an does not support this methodology in revealing its universality and validity, and that it prohibits this newly developed tafsir method.