Belediyelerde Sağlık Hizmetlerinin Türk Mevzuatındaki Yeri
Belediyeler
çevre sağlığından temizliğe, insan sağlığından, hayvan sağlığı, bitki sağlığı
ve gıda sağlığına kadar birçok alanda sağlık hizmeti sunmakta, bu hizmetler
için sağlık ocakları, klinikler, hastaneler ve arıtma tesisleri gibi birimler
inşa etmektedirler. Sağlık ocakları, klinik ve hastaneleri kendi tüzel kişilikleri
ile işletebildikleri gibi, başka kurumlara tahsis etmek suretiyle de değerlendirebilmektedirler.
Merkezi yönetimin yerel yönetimlere yüklemiş olduğu sağlık ile ilgili olan
sorumlulukları incelendiğinde, çevre sağlığı ve gıda sağlığı açısından
belediyelerin sorumlu tutulduğu, sağlık hizmetleri ve tesisleri bakımından ise
bazı kanunlarda sorumluluğu yönünde kesin hükümler bulunduğu, bazı kanunlarda
ise bu alanlarda belediyelerin serbest bırakıldıkları görülmektedir.
Belediyelerde insan sağlığı hizmetleri sosyal belediyeciliğin önem kazandığı
1990’lı yıllardan Aile Hekimliği Uygulamasının yürürlüğe girdiği tarihe kadar
artarak devam etmiş, ancak bu uygulamanın yürürlüğe girerek yaygınlaşmasına
müteakip azalmaya başlamıştır. Günümüzde belediyelerin insan sağlığı ile ilgili
hizmetleri istisnalar hariç genellikle personel sağlığı hizmeti ile sınırlı
kalmaktadır. Ancak sağlık hizmeti tesisi bakımından yatırımların arttığı, yeni
tesisler inşa edildiği ve bu gibi yerlerin genellikle Sağlık İl Müdürlüklerine
bağlı Aile Sağlığı Merkezlerine tahsis edildiği görülmektedir. Belediyelerin
insan sağlığı konusundaki direkt hizmetleri azalma eğiliminde olsa da, hayvan
sağlığı, çevre sağlığı, gıda sağlığı ve güvenliği konusundaki yetki ve
sorumlulukları ise artarak devam etmektedir.
___
Hayvanları Koruma Kanunu (2004), Kanun No:5199 Resmi Gazete: 01.07.2044/25509.
İmar Kanunu (1985), Kanun No:3194, Resmi Gazete:09.05.1985/18749
İpek Özkal Sayan, “Belediyeler ve Sağlık Hizmetleri”, Mülkiye Dergisi, 2007, Cilt:31, 123-134.