___

• Acar Savran, G., Tura Demiryontan, N. (2016). Kadının Görünmeyen Emeği. İstanbul: Yordam Yayınları.
• Acar, A.C. (1992). Kadınların İşletmelerde İstihdamı ve Kadınların Çalışmasına Karşı Tutumlarla İlgili Bir Araştırma. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Akkaş, İ. (2019). Cinsiyet ve Toplumsal Cinsiyet Kavramları Çerçevesinde Ortaya Çıkan Toplumsal Cinsiyet Ayrımcılığı. Ekev Akademi Dergisi, ICOAEF Özel Sayısı, 97-118.
• Alp, A. (2007). Yeni Çalışma Biçimleri ve Değişen Aile Yapısı Bağlamında Çalışan Kadınlar. (Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Alparslan, A., Bozkurt, Ö., Özgöz, A. (2015). İşletmelerde Cinsiyet Ayrımcılığı ve Kadın Çalışanların Sorunları. Burdur Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(3), 66-81.
• Arslan, A. (2004). Medyanın Birey, Toplum ve Kültür Üzerine Etkileri. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 26 Eylül 2014, http://www.insanbilimleri.com/makaleler/sosyoloji/Medyanin_Birey_Toplu m.htm.
• Aydın, U., Demirkaya, S. (2017). Çalışma Yaşamında Aile Dostu İş Hukuku Uygulamaları. İş ve Hayat, 3 (6), 72-104.
• Baykal, B. (2014). Çalışma Saatleri İş–Aile Çatışması Açısından Belirleyici Midir? Erkek Çalışanlar Açısından Bir İnceleme. Çalışma İlişkileri Dergisi, 5 (2), 10-23.
• Belek Erşen, U. (2006). Birleşmiş Milletler Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi ve Denetim Mekanizması. (Yüksek Lisans Tezi). Ankara Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Bolcan, A.E. (2006). Avrupa Birliği’ne Uyum Sürecinde Türkiye’de Çalışma Hayatında Kadının Yeri ve Kadın İşsizliği. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Bora, A. (2018). Kadınların Sınıfı, Ücretli Ev Emeği ve Kadın Öznelliğinin İnşası. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Boylu, A., Bilgin, İ., Ayan, H. (2016). Toplumsal Cinsiyet ve Ev Teknolojilerinin Kullanımına Etkisi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi 5(4), 955- 965.
• Brooks, I. (2003). Organizational Behavior: Individuals, Groups and Organization. 2nd Ed., Prentice Hall, UK.
• Bulutay, T. (2000). Kadın İstihdamı, İstihdam ve Eğitim Projesi İşgücü Piyasası Bilgisi, T.C. Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsü.
• Bütün, M. (2010). Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Perspektifinden Çocuk Bakım Hizmetleri: Farklı Ülke Uygulamaları, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Cam, E. (2003). Türk İstihdam Politikasında Çalışan Kadınlar ve Uygulanan Politikalar. Çelik İş Sendikası Yayın Organı. 11.
• Ceylan Ataman, B. (2014). Çalışma Ekonomisi Teori ve Politikalar. Ankara: İmaj Yayıncılık.
• Ceylan, G. (2011). Aile Dostu Uygulamaların İş-Özel Yaşam Dengesi Üzerindeki Etkisi. (Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Clark, S. C. (2000). Work/Family Border Theory: A New Theory Of Work/Family Balance. Human Relations, 53(6), 747–770.
• Çitçi, O. (1982). Kadın Sorunu ve Türkiye’de Kamu Görevlisi Kadınlar. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
• Çolak, F., Altan, Ş. (2003). Sex Discrimination In The Banking Sector: The Case Of Turkey, Kamu-İş İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 7(2), 1–12.
• Dalkıranoğlu, T. (2006). Çalışma Yaşamında Kadın İşgücü ve Cinsiyet Ayrımcılığı: Konaklama İşletmelerinde Bir Uygulama. (Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Dalkıranoğlu, T. ve F. G. Çetinel (2008). Konaklama İşletmelerinde Kadın ve Erkek Yöneticilerin Cinsiyet Ayrımcılığına Karşı Tutumlarının Karşılaştırılması. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 277- 298.
• Dedeoğlu, S., Elveren, A.Y. (2012). Türkiye’de Refah Devleti ve Kadın. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Demir, N., Arısoy, İ.A. (2007). Avrupa Birliği Sosyal Hukukunda Ayrımcılıkla Mücadele Kapsamında Kadın Erkek Eşitliği. Ege Akademik Bakış Dergisi, 7 (2).
• Demirbilek, S. (2007). Cinsiyet Ayrımcılığının Sosyolojik Açıdan İncelenmesi. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar Dergisi, 44(511), 12-27.
• Dökmen, Y.Z. (2004). Toplumsal Cinsiyet Sosyal Psikolojik Açıklamalar. Ankara: Sistem Yayıncılık.
• Ecevit, Y. (2003). Toplumsal Cinsiyetle Yoksulluk İlişkisi Nasıl Kurulabilir? Bu İlişki Nasıl Çatışabilir? Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 25(4), 83-88.
• Ecevit, Y., Ayata, A. (2011). Toplumsal Cinsiyet Sosyolojisine Başlangıç ve Siyaset ve Katılım. Sy. 2-29 ve 64-82 içinde Toplumsal Cinsiyet Sosyolojisi, edt. Yıldız Ecevit ve Nadide Karkıner. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
• Erben, G., Ötken, A. (2014). Paternalist Liderlik ve İşe Bağlı Mutluluk İlişkisinde İş-Yaşam Dengesinin Rolü. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 12 (22), 103-121.
• Ergüder, B. (2006). Türkiye’de Kadın Emeği’nin Değişen Yapısı: Enformel Kesimde Kadın Emeği ve Kadın Emeğine Talep. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ergüneş, N., (2010). “Kadın İstihdamının Geliştirilmesine Yönelik İstihdam Politikaları”. İktisat, 48-54.
• Eroğlu, K., Vefikuluçay, D., Zeyneloğlu, S., Taşkın, L. (2007). Kafkas Üniversitesi Son Sınıf Öğrencilerinin Toplumsal Cinsiyet Rollerine İlişkin Bakış Açıları. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 26–38.
• Gökdemir, A. (1992). Türkiye’de Kadın İşgücü. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü. İstanbul.
• Gürdal, D. (2006). Kadın Yöneticileri Motive ve Demotive Eden Faktörlerin Tespitine Yönelik Bir Araştırma. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çukurova Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana.
• Hekimler, A. (2009). İnsan Hakları Evrensel Beyannamesinin Kabul Edilişinin 60. Yıldönümünde Taşıdığı Anlam ve Önemi. Sosyal Bilimler Metinleri Dergisi.
• İmamoğlu, E. O. (1991). Aile İçinde Kadın-Erkek Rolleri. Türk Aile Ansiklopedisi. Ankara: Cilt 3, T.C. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu. Ankara: Türkiye Yazarlar Birliği Vakfı.
• Kablay, S, Elma, Y. (2018). İş-Aile Yaşamı Dengesi ve Bunu Sağlamaya Yönelik Ülkemizdeki Uygulamalar. Politik Ekonomik Kuram Dergisi, 2 (2), 77-94.
• Kablay, S. (2018). Yaşama Verilen Değerin Bileşik Göstergesi Çerçevesinde Ülkemizde Çalışma Hakkı Açısından Durum. G. Fişek ve E. Karadoğan (Ed.), Prof. Dr. Gürhan Fişek’in İzinde Ortak Emek ve Ortak Eylem içinde. Kızılay, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Kandiyoti, D. (2013). Cariyeler, Bacılar ve Yurttaşlar, Kimlikler ve Toplumsal Dönüşümler. Aksu Bora vd. (Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Karadoğan, E. (2009). Mesleksel Gelişimi Hedefleyen Eşler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 64 (4), 138-152.
• Kaya, G. (2012). Avrupa Birliği İş Hukuku’nda Cinsiyet Ayrımcılığı. (Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü. İzmir.
• Kaya, P.A. (2014). Çalışma Hukukunda Eşitlik ve Ayrımcılık, Karşılaştırmalı Teorik Bir Bakış. Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Kaypak, Ş. (2014). Toplumsal Cinsiyet Bakış Açısından Kente Bakmak. Niğde Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(1), 344-357.
• Kendirli, H., Karali, R. (2018). Kadınların Çalışması, Çorum’da İmalat Sektöründe Çalışan Kadınların Çalışma Hayatında Yaşadığı Sorunların Verimliliğe Etkisi. İstanbul: Çizgi Kitabevi Yayınları.
• Kılıç, D. ve S. Öztürk (2014) “Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımı Önündeki Engeller ve Çözüm Yolları: Bir Ampirik Uygulama” Amme İdaresi Dergisi, Cilt 47, Sayı 1, Mart 2014, 107-130.
• Kırel, Ç. (1999). Esnek Çalısma Saatleri Uygulamalarında Cinsiyet, İş Tatmini ve İş Bağlılığı İlişkisi. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 28 (2), 115-136.
• Kocacık, F., Gökkaya, V.B. (2005). Türkiye’de Çalışan Kadınlar ve Sorunları. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6 (1).
• Koray, M., Demirbilek, S., Demirbilek, T. (1999). Gıda İşkollarında Çalışan Kadınların Koşulları ve Geleceği, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü, Aralık 1999.
• Kumaş, H, Fidan, F. (2010). Akademisyen ve Tekstil İşçileri Karşılaştırması Örneğinde Çalışan Kadınların Çalışma Olgusuna Bakışları. 50, 507-532.
• Küçükalp, D. (2000). Anlamlandıran Bir Varlık Olarak İnsan. İş, Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 2 (1).
• Küçükusta, D. (2007). Konaklama İşletmelerinde İş-Yaşam Dengesinin Çalışma Yaşamı Kalitesi Üzerindeki Etkisi. (Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Lordoğlu K., Özkaplan N. ve Törüner M. (1999). Çalışma İktisadı. İstanbul: Beta Yayınları.
• Nurdoğan, A.K. (2018). Uluslararası Çalışma Örgütünün (UÇÖ-ILO) Yüzüncü Yıl Dönümü ve Türkiye İlişkileri. Bitlis Eren Üniversitesi Akademik İzdüşüm Dergisi, 3 (4), 78-95.
• Önel, N. (2006). İş-Aile Çatışmasının Çalışan Kadının Aile İçi İlişkileri Üzerine Etkileri. (Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya.
• Özçer, S. (2003). İş-Özel Yaşam Dengesi. HR Dergisi.
• Özen Kapız, S. (2002). İş-Aile Yaşamı Dengesi ve Dengeye Yönelik Yeni Bir Yaklaşım; Sınır Teorisi. Dokuz Eylül Dergisi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(3), 139- 153.
• Palaz, S. (2008). Türkiye’de Cinsiyet Ayrımcılığı Analizinde Neo Klasik Yaklaşıma Karşı Kurumcu Yaklaşım: Eşitliği Sağlayıcı Politika Önerileri. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 87-109.
• Pur, N. (1999). Türkiye’de Kadın İşgücü ve Sorunları, Kadın ve Sosyal Ekonomik Gelişme, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü, Ankara.
• Roesch, R. (2007). Yoğun İnsanlar İçin Zaman Yönetimi. (S. Yeniçeri, Çev.). İstanbul: Beyaz Yayınları.
• Samsum, N. (2017). Çalışmanın Değişen Anlamı ve Güncel Durumuna İlişkin Tartışmalar. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi. 3(3), 160‐210.
• Sarı, M. (2017). Türkiye’de Cinsiyete Dayalı Ayrımcılığın Kadının Çalışma ve Siyasal Yaşamdaki Yerine Etkisi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 6(2), 1189-120.
• Soysal, T. (2006). Uluslararası Sözleşmeler Işığında 4857 Sayılı İş Kanunu’nda Kadın İşçiyi Koruyan Hükümler. Kamu-İş Dergisi, 8 (4).
• Süral, N. (2002). Avrupa Topluluğunun Çalışma Yaşamında Kadın Erkek Eşitliğine Dair Düzenlemeleri ve Türkiye. Ankara, T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü ve Sorunları Genel Müdürlüğü.
• Tan, E. (1979). Kadın Ekonomik Yaşamı ve Eğitimi. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Taşkent, S. (1995). İnsan Haklarının Uluslararası Dayanakları. İstanbul: Basisen Eğitim ve Kültür Yayınları.
• Terzioğlu, F., Taşkın, L. (2008). Kadının Toplumsal Cinsiyet Rolünün Liderlik Davranışlarına ve Hemşirelik Mesleğine Yansımaları. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 12(2), 62-67.
• Tınar, M.Y. (1996). Çalışma Psikolojisi. İzmir: Necdet Bükey Baskı.
• Topgül, S. (2016). İş ve Aile Yaşamı Dengesi(zliği)nin Kadın Çalışanlar Üzerindeki Etkileri. Yönetim ve Ekonomi, 23 (1), 217-231.
• Turan, B. (2005). Türk Çalışma Hayatında Esneklik Tartışmaları ve 4857 Sayılı İş Kanununa Yansımaları. (Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), İşgücü İstatistikleri, 2021.
• Uluocak, Ş., Gökulu G., Bilir, O., E. Karacık, N., Özbay, D., (2014). Toplumsal Cinsiyet Eşitsizliği ve Kadına Yönelik Şiddet. Ankara: Paradigma Akademi Yayınları.
• Ünlütürk Ulutaş, Ç. (2015). İş ve Aile Yaşamını Uzlaştırma Politikaları: Türkiye’de Yeni Politika Arayışları, SBF Dergisi, 70 (3), 723–750.
• Wirth, L. (2001). Breaking Through The Glass Ceiling: Women in Management. Geneva: International Labour Office.
• Yıldırak, N., Gülçubuk, B., Gün, S., Olhan, E., Kılıç, M. (2003). Türkiye’de Gezici ve Geçici Kadın Tarım İşçilerinin Çalışma ve Yaşam Koşulları ve Sorunları, Tarım-İş, Ankara, Temmuz.
• Yılmaz, S. (2018). Toplumsal Cinsiyet Rollerinin Günlük Hayattaki Yansımaları: Çorum/Alaca Örneği. İmgelem Dergisi. 2, 1-21.
• Zeybekoğlu Dündar, Ö. (2012). Toplumsal Cinsiyet Rollerinin Televizyon Reklamlarına Yansıması. ETHOS: Felsefe ve Toplumsal Bilimlerde Diyaloglar, 5(1), 121-136.
• Gebe veya Emziren Kadınların Çalıştırılma Şartlarıyla Emzirme Odaları ve Çocuk Bakım Yurtlarına Dair Yönetmelik. (2013). T.C. Resmî Gazete, 28737, 16.09.2013.
• 4447 Sayılı İşsizlik Sigortası Kanunu. (1999). T.C. Resmî Gazete, 23810, 08.09.1999.
• 4857 Sayılı İş Kanunu. (2003). T.C. Resmî Gazete, 25134, 22.05.2003.
• 5510 Sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanunu. (2006). T.C. Resmî Gazete, 26200, 31.05.2006.
• 657 Sayılı Devlet Memurları Kanunu. (1965). T.C. Resmî Gazete, 12056, 14.07.1965.
• 6637 Sayılı Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. (2015). T.C. Resmî Gazete, 29319, 27.03.2015.
• 6645 Sayılı İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. (2015). T.C. Resmî Gazete, 29335, 04.04.2015.
• 111 No’lu Ayırımcılık (İş ve Meslek) Sözleşmesi. (1958). T.C. Resmî Gazete, 12705, 21.09.1967.
• 122 No’lu İstihdam Politikası Sözleşmesi. (1964). T.C. Resmî Gazete, 16093, 23.10.1977.
• Amsterdam Antlaşması. (1997). 02.11.1997.
• Avrupa Sosyal Şartı. (1961). T.C. Resmî Gazete, 20312, 14.10.1989.
• Birleşmiş Milletler Antlaşması. (1945). T.C. Resmî Gazete, 4801, 24.08.1945.
• Ekonomik, Kültürel ve Sosyal Haklara Ait Uluslararası Sözleşme. (1966). T.C. Resmî Gazete, 25142, 04.06.2003.
• İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi. (1948). T.C. Resmî Gazete, 7217, 27.05.1949.
• Kadınlara Karşı Her Türlü Ayrımcılığın Önlenmesi Sözleşmesi. (1981). T.C. Resmî Gazete, 18898, 14.10.1985. Kişisel ve Siyasal Haklar Uluslararası Sözleşmesi. (1966). T.C. Resmî Gazete, 25175, 21.07.2003.
• Roma Antlaşması. Avrupa Ekonomik Topluluğu (1957). 25.03.1957.