OSMANLI TÜRKÇESİ ÖĞRETİMİNDE ARAPÇA, FARSÇA VE ESKİ ANADOLU TÜRKÇESİNİN YERİ

Üniversitelerin başta Türk dili ve edebiyatı, Türk dili ve edebiyatı öğretmenliği, çağdaş Türk lehçeleri, Türkçe ve tarih olmak üzere diğer bazı bölümlerinde okutulan en önemli derslerden biri Osmanlı Türkçesidir. Osmanlı Türkçesi, Türk dilinin dönemlerinden biri olup Eski Anadolu Türkçesiyle Türkiye Türkçesi arasında bir köprü görevi görmektedir. Bu nedenle Osmanlılar dönemindeki edebî ve tarihî eserleri doğru anlayıp çözebilme ve doğru yorumlayabilmenin şartlarından biri Osmanlı Türkçesine aşina olmaktır. Ancak bu dersin öğretiminde istenilen başarı düzeyine pek ulaşılamamaktadır. Bunun nedenleri arasında öğrencilerin bu dersin temelini oluşturan Eski Anadolu Türkçesi ile Arapça ve Farsçanın temel gramer bilgileri ve söz varlığı konularında yeterli hazırbulunuşluk düzeyine erişmeden bu dersi almak zorunda kalmalarıdır. İşte bu makalede Osmanlı Türkçesi öğretiminde karşılaşılan sorunlar, Osmanlı Türkçesi öğretiminde Eski Anadolu Türkçesi, Arapça ve Farsçanın yeri ve önemi üzerinde durulmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Osmanlı Türkçesi, Eski Anadolu Türkçesi, Arapça ve Farsça, hazırbulunuşluk düzeyi

PDF

___

Aksan, D. (2003). Her yönüyle dil ana çizgileriyle dilbilim. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Banarlı, N. S. (2001). Resimli Türk edebiyatı tarihi. İstanbul: Millȋ Eğitim Bakanlığı Yayınları.
Baran, B. (2011). Celalzade Koca Nişancı Mustafa Çelebi, cevahirü’l-ahbar fi hasaili’l-ahyar, inceleme-metin-dizin. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Diyarbakır: Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Demirel, Ş. (2009). XVII. yüzyıl klasik türk şiirinin anlam boyutunda meydana gelen üslup hareketleri: klasik üslup, sebk-i hindî, hikemî tarz, mahallileşme.TurkishStudies, 4(4), 246-273.
Develi, H. (1995). Evliya Çelebi seyahatnamesine göre 17. yüzyıl Osmanlı Türkçesinde ses benzeşmeleri ve uyumlar. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Develi, H. (2008). Osmanlı Türkçesi kılavuzu-1-2. İstanbul: Kesit Yayınları.
Devellioğlu, F. (1996). Osmanlıca-Türkçe ansiklopedik lügat. Ankara: Aydın Kitabevi Yayınları.
Ercilasun, A. B. (2004). Başlangıçtan yirminci yüzyıla Türk dili tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Ergin, M. (1992). Türk dil bilgisi. İstanbul: Bayrak /Basım / Yayım /Dağıtım.
Ergin, M. (2003). Osmanlıca dersleri. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
Ergüzel, M. M. (2015). Milli eğitimde Osmanlı Türkçesinin seçmeli ders olarak öğretilmesi üzerine.TurkishStudies, 10(8), 35-41.
Gülsevin, G. ve Boz, E. (2004). Eski Anadolu Türkçesi.Ankara: Gazi Kitabevi.
İmer, K. (1973). Türk yazı dilinde dil devriminin başlangıcından 1965 yılı sonuna kadar özleşme üzerine sayıma dayanan bir araştırma. Türkoloji Dergisi, V(1), 175-190. Kanar, M. (2011). Osmanlı Türkçesi sözlüğü. İstanbul: Say Yayınları.
Karaağaç, G. (2012). Türkçenin dil bilgisi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Korkmaz, Z. (2003). Türkiye Türkçesi grameri. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Köprülü, F. (2003). Türk Edebiyatı tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Mengi, M. (1997). Eski Türk Edebiyatı tarihi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Şahin, H. (2003). Eski Anadolu Türkçesi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Tekin, A. (1999). Edebiyatımızda isimler ve terimler sözlüğü. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
Timurtaş, F. K. (1999). Osmanlı Türkçesi grameri. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Türkçe Sözlük (2011). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Ünver, İ. (2011). Mesnevi. Türk Dili-Türk Şiiri-Divan Şiiri- 415-417 / 464.
Yazım Kılavuzu (2012). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.