___

ABDULLA, K. (2012). Mitten Yazıya Gizli Dede Korkut. (Aktaran: Ali Duymaz). İstanbul: Ötüken Neşriyat

ADLER, A. (2004). İnsan Doğasını Anlamak. (Çev: Deniz Başkaya). İzmir: İlya Yayınları.

BALKAYA, A. (2015). Halk Anlatılarında Kahramanın Yardımcıları. Erzurum: Fenomen Yayınları.

BAŞGÖZ, İ. (1998). Dede Korkut Destanında Epitetler. Milli Folklor, 37, 23-35.

BEKKİ, S. (2015). Dedem Korkut Kitabının Mukaddimesi İle Boylar Arasındaki Organik Bağ. Millî Folklor, 107, 5-13.

CAN, Ş. (2011). Klasik Yunan Mitolojisi. İstanbul: Ötüken Neşriyat.

CAMPBELL, J. (2010). Kahramanın Sonsuz Yolculuğu. (Çev: Sabri Gürses). 2. Baskı. İstanbul: Kabalcı Yayınları.

DURMUŞ, M. (2014). Şiirsel Tavrın Öncülüğünde İnsanı Yeniden Düşünmek: Namık Kemal ve Hürriyet Kasidesi. TEKE, 3(1), 240-250.

ELİADE, M. (1994). Ebedî Dönüş Mitosu. (Çev: Ümit Altuğ) Ankara: İmge Kitabevi.

ELİADE, M. (2006). Şamanizm. (Çev: İsmet Birkan). 2. Baskı. İstanbul: İmge Kitabevi.

ELİUZ, Ü. (2001). Dede Korkut Hikâyelerindeki Şahıs Kadrosunun Karakter Yapıları Bakımından İncelenmesi. Bilig, 18, 63-84.

FRANZ, M.L. v. (2009). Bireyleşme Süreci. İnsan ve Sembolleri. IV. Baskı. (Çev: Ali Nahit Babaoğlu). İstanbul: Okuyanus Yayınları.

FORDHAM, F. (2011). Jung Psikolojisinin Ana Hatları. (Çev: Aslan Yalçıner). İstanbul: Say Yayınları.

FROMM, E. (1997). Sevme Sanatı. (Çev: Işıtan Gündüz). İstanbul: Say Yayınları.

GÖKERİ, A.İ. (1979). Arketiplere Dayanan Yeni Bir İnceleme Yönteminin Tanıtılarak İngiliz ve Türk Edebiyatında Bazı Romans ve Epik Niteliğindeki Yapıtlara Uygulanması. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi DTCF.

GUENON, R. – EVOLA, J. (2003). Savaş Metafiziği ve Sembolik Silahlar. (Çev: İsmail Taşpınar-Mustafa Tahralı-Atilla Ataman). İstanbul: İnsan Yayınları.

JUNG, C.G. (1970). Researches Into The Phenomenology of The Self. Secand Printing. New York: Princton University Press.

JUNG, C. G. (1999). Keşfedilmemiş Benlik. (Çev: Barış İlhan). İstanbul: İlhan Yayınevi.

JUNG, C. G. (2012). Dört Arketip. 3. Baskı. (Çev: Zehra Aksu Yılmazer). İstanbul: Metis Yayınları.

KANTER, F. (2005). Dede Korkut Hikâyelerinin Arketipsel Sembolizm Açısından Çözümlenmesi. Arayışlar, 7(14), 131-138.

KORKMAZ, R. (2016). Arketipsel Sembolizm Açısından Dede Korkut Anlatılarındaki YüceBirey ve Alp-Bilge Tipi. Dede Korkut Okumaları. Ed.: Ramazan Korkmaz. İstanbul: Kesit Yayınları.

KORKMAZ, R. (2016), Dede Korkut Okumaları. Edit. Ramazan Korkmaz. İstanbul: Kesit Yayınları.

MARCH, J. (2014). Klasik Mitler. (Çev: Selim Lim). İstanbul: İletişim Yayınları.

MORAN, B. (2009). Edebiyat Kuramları ve Eleştiri. İstanbul: İletişim Yayınları.

ÖKSÜZ, E. (2010). Dede Korkut Destanlarından Begil Oğlu Emren Destanı Üzerine Simgesel Bir Yorum Denemesi. Karadeniz-Blacksea, 5, 74-86.

ÖZCAN, T. (2003). Osmancık Romanının Arketipsel Sembolizm Bakımından Çözümlenmesi. Bilig, 26, 103-116.

ÖZÇELİK, S. (2016). Dede Korkut –Dresden Nüshası- Metin, Dizin – II. Cilt. Ankara: TDK.

PEARSON, C. S. (2003). İçimizdeki Kahraman. (Çev: Semra Ayanbaşı). İstanbul: Akaşa Yayınları.

PEHLİVAN, G. (2015). Dede Korkut Kitabı’nda Yapı, İdeoloji ve Yaratım. İstanbul: Ötüken Neşriyat.

ROUX, J.-P. (2005). Orta Asya’da Kutsal Bitkiler ve Hayvanlar. (Çev: Aykut Kazancıgil-Lale Arslan Özcan). İstanbul: Kabalcı Yayınları.

STEVENS, A. (1999). Jung. (Çev: Ayda Çayır). İstanbul: Kaknüs Yayınları.

ŞAYHAN, F. (2013). Altay Türklerine Ait Er Samır Destanı‟nın Arketipsel Sembolizm Bağlamında İncelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Semineri. Ardahan: Ardahan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

TEPEKÖYLÜ, İ. (2016). Âşık Garip Hikâyesinin Joseph Campbell‟ın Monomitos Aşamlarıyla İncelenmesi. JASS, 1(47), 419-428.

TEZCAN, H. (2011). Tılsımlı Gömlekler Topkapı Sarayı Müzesi Koleksiyonundan. İstanbul: Timaş Yayınları.

TEZCAN, S. ve BOESCHOTEN, H. (2001). Dede Korkut Oğuznameleri. İstanbul: YKY.

TULUM, M. ve TULUM, M. M. (2016). Oğuznameler – Oğuz Beylerinin Hikâyeleri. Ankara: AKM Yayınları.

YAZICI, S. ve YAZICI, A. (2011). Karakter – Felsefi, Psikolojik ve Eğitim Boyutlarıyla. Konya: Çizgi Kitabevi.