CEZAYİRLİ TÜRKOLOJİ ÖĞRENCİLERİNİN TÜRK KÜLTÜRÜNE YÖNELİK FARKINDALIKLARI

Bu çalışmanın amacı, Cezayir’deki Türkoloji bölümlerinde okuyan Türkçe öğretmeni adaylarının Türk kültürüne yönelik farkındalıklarını tespit etmektir. Çalışmanın evrenini Türkoloji öğrenicileri, örneklemini ise Cezayir 2 Üniversitesi ve Emir Abdülkadir İslami Bilimler Üniversitesi Türkoloji Bölümlerinde öğrenimi devam eden öğreniciler oluşturmaktadır. Öğrenicilerin Türk kültürüne yönelik farkındalıklarını tespit etmek amacıyla özellikle maddi kültür bilgisine dayalı sorularla görüş formu hazırlanmıştır. Veriler, yarı yapılandırılmış form ile toplandığı ve formda açık uçlu sorulara yer verildiği için betimsel analiz ve içerik analizi yöntemlerinden yararlanılmıştır. Betimsel analiz aracılığıyla yorumlanan veriler, içerik analizi yöntemiyle daha derin bir işleme tabi tutulmuştur. Verilerin analizi sonucunda öğrenicilerin Türk kültüründen birtakım ögeleri bildiği görülmekle birlikte öğreticilerin Türk dili ve kültürünün sunumunda yetersiz olduğu; metodoloji, materyal ve uygulama eksikliğinin bulunduğu; öğrenicilerin Türk kültürü ögelerini daha çok dizilerden ve filmlerden öğrendiği tespit edilmiştir. Öğrenicilerin açık uçlu sorulara verdiği cevaplardan hareketle öğreticilerin ve öğreticileri yetiştiren programların nitelik açısından desteklenmesi gerektiği sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yabancı dil öğretimi, Türkçe, Türkoloji, hedef kültür, kaynak kültür

PDF

___

Avrupa Konseyi. (2020). Diller için Avrupa ortak başvuru metni: öğrenme, öğretme, değerlendirme. Ankara: MEB Yayınları.
Aydın, G. (2020). Kültür öğretiminin temel kavramları. G. Aydın içinde, Yabancı/ikinci dil öğretiminde kültür ve kültürel etkileşim. Ankara: Pegem Akademi, 1-50.
Aydın, N. (2020). Kültürlerarası etkililik ile zekâ İlişkisinde kültürel psikolojik sermayenin düzenleyici rolü üzerine bir araştırma. İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
Başar, U. (2021). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Yunus Emre’nin Şiir ve Menkıbelerinden Yararlanma. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(Yunus Emre ve Türkçe Özel Sayısı), 112-122.
Boylu, E., & Başar, U. (2018). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminin kültürel boyutu: Türkçe kalıp sözlerin Farslara öğretimi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 31-52.
Brooks, N. (1975). The analysis of foreign and familiar culture. C. S. Conference içinde, The Culture Revolution in Foreign Language Teaching. Illinois: National Textbook Company, 19-31.
Brown, H. D. (2000). Principles of language learning and teaching. New York: Longman.
Büyüköztürk , Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri (22. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Byram, M. (1997). Teaching and assessing intercultural communicative competence. Clevedon: Multilingual Matters.
Chen, G. M., & Starosta, W. J. (1996). Intercultural communication competence: A synthesis. Annals of the International Communication Association, 19(1), 353-383.
Çangal, Ö. (2021). Cezayir’de yabancı dil olarak Türkçe öğretimi üzerine bir değerlendirme. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (Özel Sayı), 210-227.
Durmuş, M. (2019). Dil öğretiminde öğretici yeterlilikleri ve pedagojik muhakeme becerisi. Ankara: Grafiker Yayınları.
Geertz, C. (1975). The interpretation of cultures. London: Hutchinson.
Göktaş, B., & Mercan, Ö. (2022). Kültürel uyum derslerinin kültürlerarası etkileşime etkisi. International Journal of Language Academy, 10(3), 30-51.
Haviland, W., Prins, H., Walrath, D., & Mcbride, B. (2008). Kültürel antropoloji. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Kaplan, M. (1983). Kültür ve dil . İstanbul: Dergâh Yayınları.
Kramsch, C. J. (1993). Context and culture in language teaching. Oxford: Oxford University Press.
Kramsch, C. J. (1998). Language and culture. Oxford : Oxford University Press.
Meriç, C. (1986). Kültürden irfana. İstanbul: İnsan Yayınları.
Metozade, I. (2007). Implications of foreign language learning in terms of Turkey's cultural integration into the Eu. a survey study on efl students in Turkey. İstanbul: Marmara University.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (2016). Nitel veri analizi. (S. Akbaba Altun, & A. Ersoy, Çev.) Ankara: Pegem Akademi.
Paige, R. M., Jorstad, H., Siaya, L., Klein, F., & Colby, J. (2000). Culture learning in language education: A review of the literature. Washington DC: Department of Education.
Rathje, S. (2007). Intercultural competence: The status and future of a controversial concept. Language and intercultural communication, 7(4), 254-266.
Tomalin, B., & Stempleski, S. (1993). Cultural awareness. Oxford : Oxford University Press.
Türkiye Cumhuriyeti Dışişleri Bakanlığı. (2022). Türkiye - Cezayir siyasi ilişkileri. 08. 14, 2022 tarihinde https://www.mfa.gov.tr/turkiye-cezayir-siyasi-iliskileri.tr.mfa adresinden alındı
Warwick, M. J. (2009). Co‐constructing representations of culture in ESL and EFL classrooms: Discursive faultlines in Chile and California. The Modern Language Journal,, 93(1), 30-45.
Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (11. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yunus Emre Enstitüsü. (2022). Cezayir ile kültürel ve bilimsel ilişkilerimiz yoğunlaşıyor. 08. 14, 2022 tarihinde https://www.yee.org.tr/tr/haber/cezayir-ile-kulturel-ve-bilimseliliskilerimiz-yogunlasiyor adresinden alındı