Bu makale, etkileşimsel yaklaşımların insan davranışlarını anlamak ve sosyal araştırma yürütmek için merkezi olduğunu savunmaktadır. Çalışmanın bakış açısı, bir kişinin davranışlarını anlamanın en iyi yolunun bu kişinin doğrudan çevresinde bulunan diğer kişilerin davranışları üzerinden olacağı varsayımına dayanmaktadır. Bu sebeple, sosyal bilimlerdeki geleneksel yaklaşımların sakıncalarını ortaya koyarak, toplumsal hayatın ve toplumsal düzenin araştırmacıların kararlaştırdığı değişkenler üzerinden incelenmesi yerine; insan davranışlarının ve sosyal etkileşimlerin doğrudan incelenmesi gerektiğini savunmaktayız. Dolayısıyla, makale ‘toplumsal hayatın ve toplumsal yapının anlaşılması için sosyal etkileşimlerin düzeninin anlaşılmasının temel olduğunu’ öne sürmektedir. Sınıf ortamlarındaki öğretim ve öğrenme aktivitelerinin öğretmen ve bir grup öğrenci arasında gecen etkileşimler yoluyla oluşturulduğu ve bir öğrencinin sınıf etkileşimlerine katılma yetkinliğinin eğitim hayatındaki başarısını etkilediği gerçeklerinden yola çıkarak, etkileşimsel çalışmaların eğitim araştırmaları için çok daha önemli olduğunu ileri sürmekteyiz. Okul öncesi eğitimin çocukları okul hayatına hazırlamadaki başarısı dikkate alınarak, bu başarı ‘çocukların sınıf etkileşimleri için gerekli yetkinlikleri kazanması için sağladığı destekle ilişkili’ olarak yeniden değerlendirilmektedir. Bu nedenlerle, sınıf etkileşimlerini inceleyen araştırmaların önemi ayrıca vurgulanmaktadır.

This article argues for centrality of interactional approaches for understanding human behavior and conducting social research. Its perspective is founded on the assumption that a person’s behavior can best be understood through the behavior of others who are immediately about that person. Accordingly, it puts forward objections to the traditional approaches of social sciences, which orient to social life and social order through variables that are determined by researchers rather than directly studying human behavior and social interactions. Thus, the paper argues for  centrality of understanding the order of social interactions as the foundation of social life and social structure. Given the fact that in schoool clasrooms, teaching and learning activities are produced through social interactions between a teacher and a class of students, and the fact that a student’s competence to participation in classroom interactions has consequences for their success in educational life, the paper suggests that interactional studies are even more important for educational research than any other field of social sciences. In this sense, the known success of early childhood education for preparing children for success in school is reevaluated in relation to its role in helping young children develop required interactional competencies before school entry. In this sense, the importance of research focusing on analysis of classoom interactions is once more highlighted.