Hakan KOÇ, Abdulkadır ERGÜN, Fatih KARTAL

Sivas ilinde bal üreticilerinin sorunları ve çözüm önerileri

Arıcılık faaliyetinin yeryüzünde ilk olarak hangi tarihte yapılmaya başlandığı bilinmemekle birlikte yapılan araştırmalar bu faaliyetin milattan önceki dönemlere kadar dayandığını ortaya koymaktadır. 17. yüzyıla kadar ilkel bir şekilde yürütülen bu faaliyet, bu yüzyılda arıcılık alanında meydana gelen bir takım gelişmelerle modern bir şekilde yapılmaya başlanmış ve günümüzde dünya genelinde önemli bir tarımsal faaliyet haline gelmiştir. Dünya genelinde bu faaliyetin yürütüldüğü önemli alanlardan biri de Türkiye’dir. Dünya Tarım Örgütü (FAO)’nün 2018 yılı verilerine göre Türkiye kovan sayısı bakımından Hindistan ve Çin’den sonra üçüncü sırada, bal üretiminde ise Çin’den sonra ikinci sırada yer almaktadır. Büyük ölçüde doğal şartlara bağlı olarak yürütülen arıcılık faaliyetleri açısından Türkiye sahip olduğu topografya, iklim, bitki örtüsü ve su kaynakları açısından büyük bir potansiyele sahip olup, hemen hemen Türkiye’nin her bölgesinde bu faaliyet yürütülmektedir. Türkiye’de bu arıcılık faaliyetleri açısından öne çıkan alanlardan biri de Sivas İl’idir. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK)’nun 2019 yılı verilerine göre Sivas İli Ordu, Muğla ve Adana’dan sonra en fazla bal üretiminin gerçekleştirildiği dördüncü ildir. Bu çalışmada da Sivas İl’indeki bal üreticilerinin bu faaliyeti yürüttükleri sırada karşılaştıkları sorunları tespit ederek, bu sorunlara çözüm önerileri sunulmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda Sivas İl’inde en fazla bal üretiminin gerçekleştirildiği ilçelerden olan Yıldızeli, İmranlı, Koyulhisar, Gürün ve Divriği ilçelerinde toplam 164 bal üreticisi ile görüşme gerçekleştirilmiştir. Görüşme yapılan bal üreticilerine saha gezileri sırasında random yoluyla ulaşılmış ve araştırmacılar tarafından önceden hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme formunda yer alan sorular yöneltilmiştir. Bal üreticilerinin bu sorulara vermiş oldukları cevaplar belirli temalar altında analiz edilerek, sorunlar ortaya konmuş ve bu sorunlara çözüm önerileri sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Arıclık, Bal üretimi, Sivas

Problems and solution suggestions of honey producers in Sivas province

Although it is not clear when beekeeping (apiculture) first began on earth, studies have revealed that it dates back to the periods before Christ (BC). This activity, which was carried out in a primitive manner until the 17th century, started to be implemented in a modern way with the help of some developments in the field of beekeeping and today has become an important agricultural activity worldwide. Turkey is one of the major areas for beekeeping globally. According to Food and Agriculture Organization (FAO) 2018 data, Turkey is ranked in the third place after China and India in terms of number of hives and in second place after China in honey production. Since Turkey has great potential in terms of natural conditions such as topography, climate, flora and water resources which beekeeping activities which largely depend on, beekeeping can be carried out in all regions of Turkey. Sivas is one of the prominent apicultural areas in Turkey. Based on Turkish Statistical Institute 2019 data, Sivas is the fourth province after Ordu, Muğla and Adana in regards to honey production. This study aimed to identify the problems of honey producers in Sivas Province during beekeeping activities and to offer viable solutions. With this aim in mind, a total of 164 honey producers were interviewed in the districts of Yıldızeli, İmranlı, Koyulhisar, Gürün and Divriği, which are among the districts in Sivas with the highest honey production. The honey producers who were interviewed were reached randomly during the field trips with the help of the questions in the semi-structured interview from prepared by the researchers. The answers provided by these honey producers were analyzed under specific themes to reveal the problems and consequently viable solutions were presented.

Keywords:

Beekeeping, Honey, Sivas,

PDF

___

Amerikan Yavru Çürüklüğü (2015). https://ankara.tarimorman.gov.tr/Belgeler/liftet/amerikanyavruc%C3%BCr%C3%BCgl%C3%BCg%C3%BC.pdf (Erişim Tarihi: 06.10.2020).
Arıcılık ve Bal Raporu. (2014). Ünye Ticaret Borsası Yayınları.
Atalay, İ. (1987). Türkiye Jeomorfolojisine Giriş. (Genişletilmiş 2. Baskı). Ege Üniv. Edebiyat Fak. Yayınları.
Atalay, İ. (1994). Türkiye Vejetasyon Coğrafyası. Ege Üniversitesi Basımevi.
Cengiz, M., Emsen, B., & Genç, F. (2010). Bal Arısı (Apis mellifera L.) Kolonilerinde Varroa (Varroa destructor Anderson&Trueman) Paraziti İle Mücadelede Organik Asitlerin Kullanımı. Türkiye IV. Organik Tarım Sempozyumu, 28 Haziran-1 Temmuz. 50-53. Erzurum.
Üceş, E., Erişir, Z. (2016). Erzincan İli Arıcılığının Sosyo-Ekonomik Yapısı. Fırat Üniversitesi Sağ. Bilimleri Veteriner Dergisi, 30(1), 33-38.
Ergün, A., Buldur, A. D. (2016). Sivas İlinde Yükselti Basamaklarına Göre 1990-2015 Yılları Arasında Nüfus Ve Yerleşmelerin Dağılışı Ve Değişimi. Zeitschrift für die Welt der Türken (ZfWT), 8(3), 303-327.
Erinç, S. (1996). Klimatoloji ve Metodları. Alfa Basım Yayım Dağıtım.
Kaya, F. (2008). Ağrı İlinde Arıcılık Yapısı Ve Değerlendirme Durumu. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2).
Kekeçoğlu, M., Gürcan, E. K., Soysal, M. İ. (2007). Türkiye Arı Yetiştiriciliğinin Bal Üretimi Bakımından Durumu. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 4(2), 227-236.
Nosema Hastalığı (2015). https://ankara.tarimorman.gov.tr/Belgeler/liftet/nosemahastaligikronikarifelcihastaligiseptisemihastaligi.pdf (Erişim Tarihi: 15.06.2020).
Orta Anadolu Kalkınma Ajansı (2011). Sivas Tarım Hayvancılık ve Gıda Sektörle Çalışma Grubu Raporu.
Sancak, K., Zan Sancak, A., & Aygören, E. (2013). Dünya ve Türkiye’de Arıcılık. Arcılık Araştırma Dergisi, 10, 7-13.
Saya, Ö., Güney, E. (2014). Türkiye Bitki Coğrafyas. Ankara: Nobel Yayınları.
Sivas Meteoroloji İl Müdürlüğü (2018). Meteoroloji Bültenleri.
Sivas Valiliği (2011). Sivas İli 2011 Çevre Durum Raporu. Sivas.
Toper Kaygın, A., & Yıldız, Y. (2006). Bartın Yöresi Bal Arısı (Apis mellifera L.) (Hymenoptera, Apidae) Zararlıları. ZKÜ Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 8(10), 64-73.
Tunçel, H. (1992). Türkiye’de (1966-1986 Yılları Arasında) Arıcılığa Genel Bir Bakış. Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı:1, 98-126.
Yaygın Çiftçi Eğitim Projesi (YAYÇEP). (2001). Arıcılık. Erişim Adresi: http://www.tarimkutuphanesi.com/aricilik_(yaycep)_00471.html.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayınları.
https://arastirma.tarimorman.gov.tr/aricilik/Belgeler/istatistik/2018%20YILI%20D%C3%9CNYA%20AR CILIK%20VER%C4%B0LER%C4%B0%2002.03.2020.pdf (Erişim Tarihi: 10. 09. 2020).
http://www.fao.org/faostat/en/#data/QL (Erişim Tarihi: 05.10.2020).
http://www.fao.org/faostat/en/#data/QA (Erişim Tarihi: 05.10.2020).