Bu çalışma, kararsız bir reform süreci bağlamında uygulama, kurumlar ve söylem alanı olarak durgunlaşan Avrupalılaşmaya odaklanıyor. Eurobölgesine katılım bağlamında zorlu bir çevreye uyum sağlamaya çalışılırken yaşanan 2009 finansal krizi üzerinde uzlaşılmış bir stratejinin bulunmaması nedeniyle çok ağır sonuçlara yol açtı. Çalışmada, Yunanistan’ın durağanlaşan Avrupalılaşma sürecinin, krizin ortaya çıkardığı bir takım sorunlar ve zayıflıklar nedeniyle, 2009’da kritik bir dönüm noktasına ulaştığı savunulmaktadır. Bazı alanlarda kısıtlı olmakla birlikte, birçok alanda karşımıza çıkan asimetrik siyasa düzenlemeleri,  gerekli görülen düzenlemelerin, amaca uygun biçimde tasarlanmadan uygulamaya konulan reform paketlerinin, siyasal partilerin kendilerini yeniden konumlandırmalarının ve buna bağlı olarak siyasa geliştirmelerinin bütünsel bir yansımasıdır. Durağan Avrupalılaşma süreci Yunanistan’da 2015’te başladı. Bu süreç 2016’dan itibaren yeniden canlandırılmaya çalışılmaktadır. Bu süreçte siyasi tartışmanın kalıpları yeniden şekillendirilirken iç politika, kurumsal gelenekler ve çıkar gruplarının rollerinde de değişimlere yaşanmaktadır.

This paper focuses on stalled Europeanization as a field of practices, institutions and discourse connected with a process of ambivalent reform. The absence of a consensual national strategy of adaptation to a particularly challenging environment, i.e., participation in the eurozone, produced dramatic consequences when confronted with the financial crisis after 2009. It is argued that the country’s sluggish Europeanization reached a critical turning point in 2009 when the urgency of the crisis brought to the fore a number of issues and vulnerabilities. Asymmetric policy adjustment – limited in some areas, extensive in others – has been the combined result of perceived necessity, insufficiently designed and implemented reform packages, party-political repositioning, and plain politicking. Europeanization in Greece became a stalled process in 2015; restarting the stalled process since 2016 leads to ongoing but sluggish Europeanizing interactions, involving shifts in the roles of domestic politics, institutional traditions and interest groups while reshaping the patterns of political contestation.