GRUPLARDA BAĞLILIK VE PERFORMANS İLİŞKİSİ ÜZERİNE NİTEL BİR ÇALIŞMA

Araştırmanın amacı, grup bağlılığının grup performansına etkisinin farklı gruplarda karşılaştırmalı olarak incelenmesidir. Grup bağlılığının, grup performansını artırması beklenmektedir. Araştırmanın tasarımı, bir nitel araştırma türü olan “yarı deney”dir. Araştırmada «amaçlı örnekleme» yöntemi kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini üniversitede öğrencilerinden 5’er kişilik farklı özellik ve yapılardaki üç grup oluşturmuştur. Uygulamada, her grubun kendi performansını ve grup bağlılığını gözlemleyebilmek maksadıyla oryantiring (koşarak hedef bulma) oyunu takımca oynatılmış ve hem derecelendirilerek, hem de gözlem ve mülakat yapılarak ölçülmek istenen sonuçlar ortaya konmaya çalışılmıştır. Araştırmanın veri toplama teknikleri, mülakat ve gözlemdir. Takım oyunundan sonra grup içerisinde yer alan tüm üyelere açık uçlu soruları içeren bir mülakat uygulanmış ve araştırmacı tarafından doğrudan gözlem yapılmış, elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiştir. Sonuç olarak, akademik alanda daha başarılı olan grup yarışmayı birinci, stajda başarılı olan grup ikinci, spor takımlarında oynayan müsabakacı grup yarışmayı üçüncü bitirmiştir. Akademik başarısı yüksek olan grup süreçte anlaşmazlık ve uyumsuzluk yaşamamış, grup bağlılığı diğer gruplara nazaran anlamlı bir pozitif farklılık göstermiş ve grup içi dayanışma, görevlerin başarılması ve hedeflere ulaşma aşamasında en başarılı grup olarak değerlendirilmiştir. Her üç grup da, adaletli görev dağılımı ve takım faaliyetlerine katkı sağlama konusunda olumlu bir yaklaşım sergilemiştir.

Anahtar Kelimeler:

Grup bağlılığı, grup performansı, hedef bağlılığı, görev bağlılığı

PDF

___

Aksu, M.B. (1996). İnsan İlişkilerinde Bir Boyut: Grup Davranışı. Fırat Üniversitesi Eğitim Yönetimi Dergisi, 3, 315-328.
Ergün, E. ve Arslantürk, E.H. (2010). Karşılıklı Amaç Bağlılığı, Lider-Üye Etkileşimi ve Liderin Gücü-nün Etkinliği Üzerine Etkileri. Toplum Bilimleri Dergisi, 4(7), 147-176.
Anderson, A.B. (1975). Combined Effects of Interpersonal Attraction and Goal Path Clarity on the Cohesiveness of Task-Oriented Groups. Journal of Personality and Social Psychology, 31(1), 68-75.
Aşan, Ö. ve Aydın, E.M. (2006). Örgütsel Davranış. İstanbul: Arıkan Basımevi.
Ataman, G. (2002). İşletme Yönetimi. İstanbul: Türkmen Kitapevi.
Bachrach, D.G., Powell, B.C., Collins B.J., Richey, R.G. (2006). Effects of Task İnterdependence on the Relationship Between Helping Behavior and Group Performance. Journal of Applied Psychology, 91 (6), 1396-1405.
Bales, R. (1958). Task Roles and Social Roles in Problem-Solving Groups. (içinde) E. Maccoby, T. Newcomb; E. Hartley (eds.) Readings in Social Psychology, NY: Holt, Rinehart & Winston, 46.
Berkowitz, L. (1954). Group Standards, Cohesiveness and Productivity. Human Relations, 7(4), 509-519.
Eren, E. (2003), Yönetim ve Organizasyon. İstanbul: Beta Yayınları.
Deutsch, M. (1949). An Experimental Study of the Effects of Cooperation and Competition upon Group Process, Human Relations. 2(3), 199-231.
Duran, U. ve Eren, V. (2005). Üç Bağlılık Unsuru Ekseninde Örgütsel Bağlılık. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 6 (2), 210-219.
Festinger, L. (1950). Informal Social Communication. Psychological Review, 57(5), 71-282.
Hogg, M. (2001). A Social Identity Theory of Leadership. Personality and Social Psychology Review, 5(3), 184-200.
Keller, R.T. (1986). Predictors of the Performance of Project Groups in R&D Organizations. Aca-demy of Management of Journal, 29(4), 715-726.
Koçel, T. (1995). İşletme Yöneticiliği. İstanbul, Beta Basım Yayım.
Özkalp, E. (2004). Örgütsel Davranış. Eskişehir. Açıköğretim Fakültesi Yayını.
Sığrı, Ü. (2011). Yönetimde Grup Dinamikleri. Ankara: Siyasal Kitapevi.
Sumner, W.G. (1906). Folkways. New York: Ginn.