Bu çalışmanın amacı meslek yüksekokulu öğrencilerinin dijital okuryazarlık düzeylerinin belirlenmesi ve bunun cinsiyet, sınıf, bölüm, bilgisayar varlığı, ev interneti varlığı, mezun olunan lise türü, anne ve baba eğitim durumu değişkenlerine göre değişimini incelemektir. Çalışma tarama (survey) modeli kullanılarak desenlenmiştir. Çalışmanın örneklemi Antakya Meslek Yüksekokulu’nda öğrenim gören 508 öğrenciden oluşmaktadır. Araştırmanın verileri Ng (2012) tarafından geliştirilen Hamutoğlu, Güngören, Uyanık ve Erdoğan (2017) tarafından Türkçe’ye uyarlaması yapılan “Dijital Okuryazarlık Ölçeği” kullanılarak elde edilmiştir. Çalışmada minimum, maximum, aritmetik ortalama, standart sapma gibi betimsel istatistiklerle birlikte bağımsız gruplar t-testi ve One Way Anova testi kullanılmıştır. One Way Anova Testi sonucunda anlamlı fark çıkan grupların tespitinde Scheffe ve Tamhane testleri kullanılmıştır. Çalışmada meslek yüksekokulu öğrencilerinin dijital okuryazarlıklarının yüksek düzeyde olduğu belirlenmiştir. Öğrencilerin dijital okuryazarlık düzeylerinin cinsiyet, sınıf, program türü ve mezun olunan lise türü değişkenlerine göre anlamlı değişim göstermediği tespit edilmiştir. Evde interneti olanların evde interneti olmayanlara ve bilgisayara sahip olanların bilgisayarı olmayanlara göre dijital okuryazarlık düzeylerinin daha yüksek olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca anne ve babanın eğitim düzeylerinin öğrencilerin dijital okuryazarlık düzeylerinde anlamlı değişime yol açtığı tespit edilmiştir.