TUĞBA DÜZENLİ, ELİF MERVE ALPAK, Emine TARAKCI EREN

OPEN SPACE IN THE CONTEXT OF SPATIAL ORGANIZATION

Designers should not neglect human psychology in their designs. Outdoor spaces that are not suitable for user needs could not promote individuals to visit and participate in activities in these spaces. Spaces that are not utilized by individuals are dead spaces. For the designs to succeed and to create inhabitable spaces, user needs should be recognized. Thus, the present study aimed to investigate spatial organization that recognizes human needs as a basis for spatial construction. In this context, an open space design model was constructed in the present study. The constructed model demonstrated that users need to perform adequate activities to fulfill their needs and adequate activities require available and suitable spaces. In other words, the study correlated the user needs, related activities and spatial facilities based on spatial organization. This model would be used in outdoor design to help create successful spaces.

PDF

___

Aiello, A. (1998). Environmental Perceptions and Behaviors Toward Green Areas in Urban People, U.N.E.S.C.O.- M.A.B. Young Scientist Award 1997 Project, Final Resarch Report, University Of Rome, Rome,

Akkul, A. (1998). Mekândaki Fiziksel Koşulların İnsanın Psikolojik Yapısına Olan Etkileri, Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Alexander, C. (1969). “Major Changes in Environmental Form Required by Social and Psychological Demands”. Notes On The Synthesis Of Ekistics, 28, 78-86.

Bayramoğlu E., (2017). Konya-Sille ve yakın çevresinin rekreasyon kullanımına yönelik etkinlik çeşitliliğinin belirlenmesi, Kent Mobilyası İle Anlatılan Tarih Konya Sille Etkinlikleri: Tasarım Yarışmaları-Workshop- Sergi", Kent Mobilyası İle Anlatılan Tarih Konya/Sille, Şebnem ERTAŞ, Ed., Detay Tasarım Yayınları, Ankara, 107-120.

Campbell, M.H. (1994). An Informational Approach to Preference of Urban Waterscapes. Los Angeles, CA.

Cantril, H. (1965). The Pattern of Human Concerns, New Brunswick, NJ: Rutgers University Press.

Carr, S., Francis, M., Rivlin, L. G. ve Stone, A. M. (1992). Public Space. Cambridge University Press, New York, NY, USA.

Crowhurst, S.H. ve Lennard, H. (1987). Livable Cities, People and Places: Social and Design Principle for The Future of the City. Southampton, Ny: Gondolier Press.

Düzenli T., Bayramoğlu E., Özbilen A., (2010). Needs and preferences of adolescents in open urban spaces, Scıentıfıc Research And Essays, 5: 201-216.

Düzenli T., Mumcu S., Akyol D., (2017). Üniversite Kampüsü Açık Mekânlarının Gençler Tarafından Kullanım Amaçlarının Belirlenmesi Determınıng The Usage Purposes Of Unıversıty Campus Open Spaces By Youth, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi / The Journal of International Social Research, 10:766- 772.

Düzenli T., Mumcu S., Özbilen A., (2018). Gençlerin Psikososyal Yapılarına Uygun Açık Mekanlar Yaratma, Socıal Scıences Studıes Journal (SSSJournal), 4: 383-392.

Düzenli T., Mumcu S., Özdemir Işik B., (2016). Gençlerin İhtiyaçlarına Bağlı Olarak Kampus Açık Mekan Tasarımı, İnönü Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, 6: 121-130.

Düzenli T., Mumcu S., Yilmaz S., Özbilen A., (2012). Analyzing Youth's Activity Patterns in Campus Open Spaces Depending on Their Personal and Social Needs, Journal of Adult Development, 19:201-214.

Erickson E. (1959). “Identıty and Life Cycle”. Psychological Issues, 1, 1-171.

Erkan, N.Ç. (1996). Çevre Psikolojisi Bağlamında Çevresel İmaj ve Beşiktaş Meydanı Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Y.T.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Ertürk, Z. (1979). Tasarım ve İnsan Bilimleri, KTÜ. Mimarlık Fakültesi Yayınları, Trabzon.

Gehl, J. (1987). Life Between Buildings: Using Public Space. New York: Van Nostrand Reinhold.

Günal, B. ve Esin, N. (2007). “İnsan – Mekân İletişim Modeli Bağlamında Konutta Psiko-Sosyal Kalitenin İrdelenmesi”. İTÜ Dergisi/a, Mimarlık-Planlama-Tasarım Serisi, 6, 1, 19-30.

Gür, Ş. Ö. (1996). Mekân Örgütlenmesi, Birinci Baskı, Trabzon.

Gür, Ş. Ö. (2000). Konut Kültürü, YEM Yayın, İstanbul.

Holden, R. (1996). International Landscape Design. Laurence King Publishing, London

Huang, Shu-Chun, L. (1998). A Study Of People’s Perception Of Waterscapes In Built Environments. Doctor Of Phylosophy, Texas A & M Universitiy, Texas

Lang, J. (1987). Creating Architectural Theory; The Role of the Behavioral Sciences in Environmental Design. Van Nostrand Reinhold, New York.

Mansuroğlu, S. (2002). “Akdeniz Üniversitesi Öğrencilerinin Serbest Zaman Özellikleri Ve Dış Mekân Rekreasyon Eğilimlerinin Belirlenmesi”. Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 15, 2, 53-62, Akdeniz Üniversitesi Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü, Antalya.

Maslow, A. (1987). Motivation and Personality. 3d Ed. Rev. By Robert Frager, James Fadiman, Cynthia Mcreynolds and Ruth Cox. New York: Harper & Row.

Mumcu S., Düzenli T., Özbilen A., (2010). Prospect and refuge as the predictors of preferences for seating areas", Scıentıfıc Research And Essays, 5:1223-1233.

Özbilen, A. (1983). Meryemana (Sümela) Kırsal Yöresinde, (Çevre Tasarımı için Kullanıcıya Referans Olan) Yapay- Doğal İmgelem Öğelerinin Araştırılması, Basılmış Doktora Tezi, KTÜ Fen Bilimleri Enstitüsü, KTÜ Basımevi, Trabzon.

Pollack, S.J. (1996). The Need for Nature. Interior Design Institute of Denver

Proshansky, H. (1974). Environmental Psychology and The Design Professions. In Jon Lang et al., eds., Designing for Human Behavior: Architecture and the Behavioral Sciences. Stroudsburg, PA: Dowden, Hutchinson And Ross, 72-97.

Ünlü, F. (1998). İç Mekân Oluşum ve Biçimlenişinde Mekân-İnsan Davranışı Etkileşimine Bir Yaklaşım. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Ünlü, F. ve Yildirim, K. (2015). Exploring the Knowledge Level of Interior Architecture and Environmental Design Students' on Indoor Air Pollutants. Megaron, 10(4).

Whyte, W.H. (1980). The Social Life of Small Urban Spaces. New York: Project for Public Spaces.