HAVACILIKTA EN KRİTİK RİSK FAKTÖRÜ OLAN İKY İÇİN KAVRAMSAL MODEL ÖNERİSİ: SWOT TEMELLİ YAKLAŞIM
Havacılık sektöründe insan faktörü belirleyici bir faktördür, çünkü insan havacılık sistemi unsurlarını etkilerken onlardan etkilenebilmektedir. Anadolu üniversitesi Türkiye’nin havacılık sektöründeki insanları yetiştiren en büyük eğitim kuruluşudur. Anadolu Üniversitesi, kapsamında bulunan uçuş eğitim organizasyonu, hava aracı işletmesi, hava aracı bakım kuruluşu, hava aracı bakım eğitim kuruluşu, uluslararası havalimanı, hava trafik yönetim birimi, sürekli uçuşa elverişlilik kuruluşu ve alt birimleri yine kendisi işletmektedir. Risk kaynağı olan bu birimlerin güçlü yanları stratejik olarak avantaj alanları iken zayıf yönler ve tehditler de sürdürülebilirlik ve itibar yönetimi açısından kritik alanlardır. Bu çalışmada her bir unsurun SWOT analizinin kapsamında ele alınarak ve risk yönetim çerçeveleri kullanılarak geliştirilen kavramsal modelin, literatüre interdisipliner yaklaşımıyla katkı sağlayacağı öngörülmektedir.
A CONCEPTUAL MODEL PROPOSAL FOR THE HRM WHICH IS THE MOST CRITICAL RISK FACTOR IN AVIATION: A SWOT-BASED APPROACH
Human factor may consider as decisive factor in aviation sector since human factor may impacton aviation system elements while affected by them. Anadolu University have both FlightTraining organization, aircraft operations, aircraft maintenance organization, aircraftmaintenance training organization, international airport, air traffic management unit, continuousflight aviation organization and their sub-units. All these units are operated by AnadoluUniversity. The strengths of these units are strategically advantageous, while the weaknesses andthreats are critical areas for sustainability and reputation management with a similar approach.For this purpose, the conceptual model developed using risk management frameworks maycontribute into literature.
___
- Alayoğlu, N. (2010). İnsan Kaynakları Yönetiminde Yeni Dönem: Yetenek Yönetimi. Ticaret ve Turizm Eğitim
Fakültesi Dergisi (1), 68-97.
- Anthony, W., Kacmar, K.M. ve Perrewe, P.(2010). Human resoure management:A strategic approach. 6. Baskı.
Mason: Cengage Learning
- ATIG. (2015). Havayolu sektörüne bakış. İstanbul: Atıg yatırım menkul değerler A.Ş.
- Benligiray, S. (2014). İnsan kaynakları yönetimi. S. A. Öztürk içinde, Genel İşletme İlkeler ve İşlevler (325-347).
Ankara, Türkiye: Detay Yayıncılık.
- Business
Dictionary.
(2017,
Temmuz
18).
Systems
approach.
20
Aralık
2017
tarihinde
http://www.businessdictionary.com/definition/system-approach.html adresinden alınmıştır.
- Certo, S. C. (2002). Modern Management. 9.Baskı, New Jersey: Prentice Hall Inc.
- Cingöz, A., & Akdoğan, A. (2015). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik bir boyut kazanması için gerçekleştirilen
faaliyetlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(43), 91-
117.
- Cochran-Smith, M. E., & Zeichner, K. M. (2005). Studying Teacher Education: The Report of the AERA Panel on
Research and Teacher Education. Washington, DC.: American Educational Research Association.
- Committe of Sponsoring Organizations of the Tradeway Commission. (2004). COSO's ERM Intregrated-
famework. 20 Aralık 2017 tarihinde https://www.coso.org/Pages/erm-integratedframework.aspx
adresinden alınmıştır.
- Çetin, C., & Dinç Özcan, E. (2014). İnsan kaynakları yönetimi, İstanbul: Beta Yayınları.
- Dayer, B. (2008). Consideration of human errors in risk management. 20 Aralık 2017 tarihinde
https://pdfs.semanticscholar.org/e22e/a9f240a49ed3b651332dd64b48668efc2d93.pdf
adresinden
alınmıştır.
- Demirtaş, Ö. (2013). Havacılık endüstrisinde stratejik yönetim: swot analizi ile durum değerlendirmesi. Nevşehir
Hacı Bektaş Veli Üniversitesi SBE Dergisi, 2(2), 207-226.
- DHMİ. (2015). Devlet Hava Meydan İşletmeleri Faaliyet raporu. Ankara.
- Erel,
C.,
Fırtınoğlu, E., Uzunoğlu, Ö.,
& Özkan,
O. (2011). Türk
Sivil Havacılık Sektörünün GZFT (SWOT) Analizi. 20 Aralık 2017 tarihinde http://www.canerel.com/v2/images/publication/201112TurkHavacilikSektoruSWOT.pdf
adresinden
alınmıştır.
- Erven, B. L. (2009). The role of human resource management in risk management. 20 Aralık 2017 tarihinde
http://riskmgt.uwagec.org/HumanRisk/TheRoleofHRMinRMpdf.pdf adresinden alınmıştır.
- Fair, B. (2005). SRI research. California: SRI Alumni Association.
- FERMA. (2003). Risk management standart. London.
- Flouris, T., & Küçük Yılmaz , A. (2011). A risk management and corporate sustainability in aviation. Abingdon
Oxford: Ashgate Publishing.
- Flouris, T., & Küçük Yılmaz, A. (2010). The risk management framework to strategic human resource
management. International Research Journal of Finance and Economics, 36(February), 25-45.
- Frederickson,
V. (2004).
Risk
management
and
the
HR executive.
20 Aralık
2017 tarihinde
http://www.fplpartners.com/newsroom/press/2003/Risk%20Management%20and%20the%20HR%20
Executive.pdf adresinden alınmıştır.
- Harrison, J. P. (2010:92). Chapter v strategic planning and swot analysis. J. P. Harrison içinde, Essentials of
Strategic Planning in Healthcare (s. 92). London: Health Administration Press.
- www.havakargoturkiye.com.
(2012).
Türk
Sivil
Havacılığının
Fotoğrafı.
20
Aralık
2017
tarihinde
http://havakargoturkiye.com/Turkiye/4/500/turk-sivil-havaciliginin-fotografi adresinden alınmıştır
- Helms, M.M. & Nixon, J.(2010). Exploring SWOT analysis-where are we now?:A review of academic research
from the last decade. Journal of Strategy and Management.3(3),215-251.
- Hill, T., & Westbrook, R. (1997). SWOT analysis: it's time for a product recall. Long range planning, 30(1), 46-52.
- Hoyle, D. (2001). ISO 9000 Quality systems handbook. 4. Baskı, Butterworth-Heinemann.
- IRM (2002). Risk management standart. London.
- Jeges, R. (2013). Actions behind the SWOT analysis.20 Aralık 2017 tarihinde http://jeges.com.au/actions-
behind-the-swot-analysis/ adresinden alınmıştır.
- King, R. K. (2004). Enhancing Swot analysis using triz and the bipolar conflict graph: a case study on the
microsoft
corporation.
Triz
journal.
p.
23.
20
Aralık
2017
tarihinde
http://www.triz-
journal.com/archives/2004/08/07.pdf adresinden alınmıştır.
- Kurttila, M., Pesonen, M., Kangas, J., & Kajanus, M. (2000). Utilizing the analytic hierarchy process(AHP) in swot
analysis-a hybrid method and its application to a forest certification case. Forest Policy and Economics,
1(36), 41-52.
- Küçük Yılmaz, A., Durak, M. Ş., Kiracı, K., Özdemir, E., & Tanrıverdi, G. (2016). Eskişehir ve Kaynak-ihtiyaç
denklemi: Havayolu yolcu talebinin belirlenmesi. Bilimsel Araştırma Projesi. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi.
- Küçük Yılmaz, A., Bal, H.T., Yazgan, E. & Şölentaş, O. (2017). Hava aracı tip eğitimi onay ve uygulama sürecine
ilişkin akış şemalarının geliştirilmesi. Bilimsel Araştırma Projesi. Proje No: 1608F603. Eskişehir: Anadolu
Üniversitesi.
- O'Donovan,G. (2006). Corporate culture re-defined for the 21st century. The International Journal of
Knowledge, Culture and Change Management, 6(8), 215-230.
- Pricewaterhouse
Coopers.
(2008).
PricewaterhouseCoopers
Managing
tomorrow’s
International
Limited.
people:
20
the
future
Aralık
of
2017
work.
UK:
tarihinde
https://www.pwc.com/gx/en/managing-tomorrows-people/future-of-work/pdf/mtp-how-the-
downturn.pdf adresinden alınmıştır.
- Rossiter, C. (2017, July 18). Risk culture-up close and personal. Rossiter, Carmen: 20 Aralık 2017 tarihinde
HighBeam Research: https://www.highbeam.com/doc/1P3-71532785.html adresinden alınmıştır.
- SHGM (2015). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. Yeşil havalimanı kuruluşu. Ankara: Sivil Havacılık Genel
Müdürlüğü.
- SHGM (2016a). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. İnsan Kaynakları. Ankara: Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü.
- SHGM (2016b). Sivil Havacılık Genel Müdürlüğü. Kurumsal mali durum ve beklentiler raporu. Ankara:Sivil
Havacılık Genel Müdürlüğü
- Tseng, S.-M. (2010). The correlation between organizational culture and knowledge conversion on. Journal of
Knowledge Management, 14(2), 269-284.
- Ülgen, H., & Mirze, K. (2013). İşletmelerde Stratejik Yönetim. 8. Baskı, İstanbul: Beta yayınları.
- Ünal, A. (2002). İşletmelerde insan kaynaklarının önemi, insan kaynakları işlevleri ve insan kaynakları yönetimi
sisteminde ücretleme. Kamu-iş dergisi, 7(1), 1-19.