Eski Türk halklarının ortak Türk yaşamını karakterize eden kültürel ve manevi değerler sistemi hakkında bilgi veren yazılı kaynaklardan biri, VII.-IX. yüzyılların Eski Türk yazılı anıtlarının dilidir. Türklerin dünya algısının olgusu şu kavramlardan oluşuyor: yaratıcı ve insan, doğa ve insan, insan ve toplum, insan ve mekan, insan ve zaman, kapsamının içerisinde olan ruh ve beden, yaşam ve ölüm, iyi ve kötülük, sonsuzluk ve ölümlü dünya, yabancı ve yakın kişi vb. Akustik ve grafik biçimlerle öz ve kavramlardan oluşan bu tür kavramsal sistemlerin dilsel birimleri, evrenin imajının Türk dil modelini karakterize eder. Listelenen tüm kavramlar, insan kavramının içeriğinden kaynaklanan gerçek kavramlardır.

One of the written sources of information about the system of cultural and spiritual values that characterize the common Turkic being of the ancient Turkic peoples is the language of ancient Turkic written monuments of the 17th and 19th centuries. The phenomenon of world knowledge among the Turks - consists of a complex of such concepts as: the creator (supreme) and man, nature and man, man and society, man and space, man and time in the framework of which enter - soul and body, life and death, good and evil , eternity and perishable world, alien and intimate, etc. Linguistic units of this kind of conceptual systems, consisting of essence and concepts through acoustic and graphic forms characterize the Turkic language model of the image of the universe. All these concepts are relevant concept - it comes from the content of the concept of man.