Bir şeye benzemek için yapılan iş, örnek, karşılık gibi anlamlara gelen nazire, terim olarak bir şairin başka bir şairin şiirini model alıp aynı vezin, kafiye veya da redifte yeni bir şiir ortaya koymasıdır. Çeşitli konuları içeren mecmuaların yanında sadece nazirelerin derlendiği mecmualar da mevcuttur. İsimleri ve şiirleri gün yüzüne çıkmamış şairler için ilk elden kaynaklar olan mecmuaların önemli işlevlerinden birisi de şairlerin çeşitli nedenlerle divan metnine girmemiş şiirlerini barındırmasıdır. Bu çalışmada, Michigan Üniversitesi Türkçe Yazmaları koleksiyonu 356 numarada kayıtlı bir mecmuada yer alan Gıyâsî, Yümnî, Nâlişî, Sâ’î, Husrev, Bedrî, Fürûgî, Edâyî, Muhtârî ve Azîzî’ye ait on nazire incelenmiştir. Araştırmacıların bir şiirin nazire olup olmadığıyla ilgili olarak belirledikleri kıstaslar olan “vezin, kafiye ve muhteva ortaklığı” bakımından tüm şiirlerin uygunluğu söz konusudur. Şiirler muhteva bakımından şekil ve muhteva bakımından incelenmiş; “sevgilinin boyu, yüzü, dudağı ve âşıkla olan münasebeti” başlıkları altında şairlerin çizdiği ortak hayaller tespit edilmeye çalışılmıştır.