YABANCI DİL OLARAK TÜRKÇE ÖĞRENENLERİN YAZMA ÖZ YETERLİKLERİ ÜZERİNDE YARATICI YAZMA UYGULAMALARININ ETKİSİ

Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenler için metin üretiminde yazma, konuşmaya göre daha zorlayıcı bir beceri olarak değerlendirilmektedir. Öğrenicinin yazma etkinliğinde sergilediği performans, hedef dile olan inancını da etkilemektedir. Bu açıdan bakıldığında öğrenicinin yazmaya karşı geliştirdiği algı ve inancın oldukça önemli olduğu söylenebilir. Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin yazma öz yeterliklerini bilmek, onların beceriye yönelik gelişimlerini desteklemeye yardımcı olacaktır. İfade edilen desteğin sağlanmasında öğrenicinin duygu ve düşüncelerini istediği gibi anlatabileceği yaratıcı yazma etkinlikleri kullanılabilir. Bu araştırmanın amacı yabancı öğrenicilerin yazma öz yeterlikleri üzerinde yaratıcı yazma etkinliklerinin etkisini belirlemektir. Çalışmanın verileri kendi ülkelerinde Türkçe öğrenen Boşnak öğrenicilerden ön test son teste dayalı yarı deneysel yöntemin sunduğu imkânlar doğrultusunda toplanmıştır. Ön test ve son test aşaması dâhil on haftada tamamlanan uygulamam süreci neticesinde elde edilen verilerin analizi sonucunda öğrenicilerin yaratıcı yazma becerileri ile yazma öz yeterlik algısı arasındaki ilişkinin yüksek düzeyde anlamlı olduğu tespit edilmiştir.

PDF

___

AKTAŞ, M, (2009).Yabancı dil öğretiminde yaratıcı yazmanın başarıya ve yazılı anlatıma etkisi. Dil Dergisi,145,7-27.
ANDRADE, H., WANG, X., DU, Y. ve AKAWI, R. (2009). Rubric-referenced self-assessment and self-efficacy for writing. The Journal of Educational Research, 102 (4), 287-304.
ARTHUR, B. ve ZELL, N. A. (1996). Strategy for teaching creative writing skills to emotionally disturbed students. Preventing School Failure, 34 (4).
AŞILIOĞLU, B. (1993). Ortaokullarda Türkçe öğretimi. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
AŞKAR, P. ve UMAY, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Özyeterlik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 1-8.
BANDURA, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control. NY: Freeman.
BANDURA, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. NJ: Prentice-Hall.
BEYDERMİR, A. (2010). İlköğretim 5. sınıf Türkçe dersinde yaratıcı yazma yaklaşımının yazmaya yönelik tutumlara, yaratıcı yazma ve yazma erişisine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.
BURNS, P.C. ve LOWE, A.L. (1966). The Language Arts In Childhood Education. Chicago: Rand McNallyand Co.
BÜYÜKİKİZ, K. K. (2011). Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin yazma becerileri ile öz yeterlilik algıları arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
CEF (Common European Framework of Reference For Language). Learning, Teaching, Assesment (2001). Cambridge: Cambridge University Press.
CHENFELD, M. B. (1978). Teaching language arts creatively. Harcourt Brace Javonavich, Inc.
DEMİR, T. (2011). İlköğretim öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ile yazma öz yeterlik algısı ve başarı amaç yönelimi türleri ilişkisinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
DEMİR, T. (2013). Türk dillilere (soylulara) Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme. Yabancılara Türkçe öğretimi el kitabı, Editörler: Mustafa Durmuş ve Alpaslan Okur, Ankara: Grafiker Yayıncılık, 541-583.
DÖRNYEI, Z. (2005). The psychology of the language learner: Individual differences in second language acquisition. NJ: Lawrence Erlbaum.
ERKAN, D. Y. ve SABAN, A. İ. (2011). Writing performance relative to writing apprehension, self-efficacy in writing and attitudes towards writing: a correlational study in turkish tertiary-level EFL. Asian EFL Journal, 13 (1), 164-192.
GÜLERYÜZ, H. (2006). Yaratıcı çocuk edebiyatı. Ankara: PegemA Yayınları.
HARRIS, R. (1998). Introduction to creative thinking version date. http://www.virtualsalt.com/crebook1.htm (ET: 14.02.2016).
HEIDARI, F., IZADI, M. ve AHMADIAN, M. (2012). The relationship between Iranian EFL learners’ self-efficacy beliefs and use of vocabulary learning strategies. English Language Teaching, 5 (2), 174-182.
HIDI, S., BERNDORFF, D. ve AINLEY, M. (2002). Children’s argument writing, interest, and self-efficacy: An intervention study. Learning and Instruction, 12, 429-446.
HONIG, A. S. (2001). How to promote creative thinking?. Early Childhood Today,15 (5).
KARASAR, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
KARATAY, H. (2011). 4+1 planlı yazma ve değerlendirme modelinin öğretmen adaylarının yazılı anlatım tutumlarını ve yazma becerilerini geliştirmeye etkisi. Turkish Studies, 6 (3), 1029 - 1047.
KORKMAZ, G. (2015). Yaratıcı yazma yönteminin 6. sınıf öğrencilerinin yazma öz yeterlik algılarına, yazmaya ilişkin tutumlarına ve yazma becerisi akademik başarılarına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
KÜÇÜK, S. (2007). Yazılı anlatım ve yaratıcılık. Samsun: Ondokuz Mayıs Üniversitesi Yayınları.
LINNENBRINK, E. A. ve PINTRICH, P. (2003). The role of self-efficacy beliefs in student engagement and learning in the classroom. Reading and Writing Quarterly, 19, 119-137.
MILES, M. B. ve HUBERMAN, A. M. (1994). Qualitative data analysis : an expanded sourcebook.California: SAGE Publications.
O’MALLEY, J. M. ve CHAMOT, A. U. (1990). Learning strategies in second language acquisition. Cambridge: Cambridge University Press.
ORAL, G. (2003). Yine yazı yazıyoruz. Ankara: PegemA Yayıncılık.
OXFORD, R. L. (1990). Language learning strategies: what every teacher should know. Boston: Heinle&Heinle.
PAJARES, F. (2003). Self-efficacy beliefs, motivation, and achievement in writing: A review of the literature. Reading and Writing Quarterly, 19, 139-158.
PAJARES, F. ve VALIANATE, G. (2001). Influence of self-efficacy on elementary students’ writing. The Journal of Educational Research, 90 (6), 353-360.
RAOOFI, S., TAN, B. H. ve CHAN, S. H. (2012). Self-efficacy in second/foreign language learning contexts. English Language Teaching, 5 (12), 60-73.
SCHUNK, D. H. (2003). Self-efficacy for reading and writing: Influence of modeling, goal setting ands elf-evaluation. Reading and Writing Quarterly: Overcoming Learning Difficulties, 19 (2), 159–172.
Secondary Level English Language Arts Curriculum Reference Committee. (1998). Creative Writing 20. A Curriculum Guide For The Secondary Level. http://www.sasked.gov.sk.ca/˜ischool/CrWriting20/module1/ intro.html (ET: 05.03.2016).
TEMİZKAN, M. (2010). Türkçe öğretiminde yaratıcı yazma becerilerinin geliştirilmesi. Türklük Bilimi Araştırmaları Dergisi (TÜBAR) Türkçe Öğretimi Özel Sayısı, 27.
TILFARLIOĞLU, F. T. ve CİNKARA, E. (2009). Self- efficacy in EFL: Differences among proficiency groups and relationship with success. Novitas Royal, 3(2), 129-142.
TOP, F. (2013). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde yaratıcı yazmanın kullanılması. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
UZUN, A. (2015). Yaratıcı yazma etkinliklerinin Çinli öğrencilerin yabancı dil olarak Türkçe yazma becerilerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erzurum.
YÜREKLİ, B. (2015). Prospective teachers’ self-efficacy for preparing and ımplementing worth while mathematical tasks. Yayımlanmamış doktora tezi, ODTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
ZIMMERMAN, B. J. ve BANDURA, A. (1994). Impact of self-regulatory influences on writing course attainment. American Educational Research Journal, 31, 845-862.