Bu çalışma, akademisyenlerin Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi dersine ilişkin görüşlerini değerlendirmeye yönelik durum araştırması niteliğindeki nitel bir araştırmadır. Bu doğrultuda akademisyenlerin, derste öğretilenlerin öğrencilerinin bir yabancıya Türkçe öğretmesi için yeterli olup olmadığına, ders kapsamında öğrencilerini kurum veya kişilere uygulama için yönlendirip yönlendirmediklerine ve yönlendiriyorlarsa kurum ve kişilerin bilgisine, dersin son sınıfın son döneminde okutulmasına, ders ile ilgili sorunlara ve önerilere, derse öğrenci ilgisini artırabilmek için yapılabileceklere ilişkin düşüncelerine yer verilmiştir. Araştırmada, amaçsal örneklem çeşitlerinden ölçüt örnekleme yöntemi (alana ilişkin bilimsel çalışma yapmış olmak ve dersi en az bir sefer vermiş olmak) kullanılmıştır. Çalışmada 18 akademisyene açık uçlu altı sorudan oluşan yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Çalışma sonucunda derste öğretilenlerin, öğrencilerinin bir yabancıya Türkçe öğretmesi açısından yeterli olmadığı belirtilmiş, bunun nedeni olarak daha çok dersin süresi ve uygulama kaynaklı durumlar gösterilmiştir. Ders kapsamında öğrencilerin uygulama için ilgili kurum veya kişilere yönlendirildikleri, burada ağırlıklı olarak TÖMER vb. kurumların tercih edildiği görülmektedir. Derse ilişkin belirtilen sorunlarda, süre, uygulama, öğretici ve yayınlardan kaynaklı sorunlar öne çıkmıştır. Yine dersin son sınıfın son döneminde okutulmasına ilişkin genel eğilim bunun uygun olmadığı yönündedir. Dersin daha verimli yürütülmesine ilişkin yapılan önerilerde ağırlıklı olarak, öğretici, uygulama ve gözlem, dersin süresi, kaynak seçimi gibi konular yer almıştır. Derse öğrenci ilgisini artırabilmek için belirtilen düşüncelerde, istihdam olanakları hakkında bilgilendirme, Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminin sosyal, ekonomik, siyasi, kültürel vb. katkılarından bahsedilmesi ve öğrencileri ilgili kurum veya kişilere yönlendirerek uygulama yaptırılması öne çıkmaktadır.