Örgün ve yaygın eğitime ulaşmak her bir bireyin hakkıdır. Buna din eğitimi de dâhildir. Dezavantajlı bireylerin eğitime katılımı hususunda zaman zaman özel öğretim, yöntem, tecrübe ve farkındalığa ihtiyaç bulunmaktadır. Din görevlisi veya din eğitimcisi dâhil olmak üzere, mesleklere kaynaklık eden yükseköğretim programlarında dezavantajlı bireylerle etkileşime yönelik eğitimler göz ardı edilebilmektedir. Bu çalışma ile din görevlisi veya din eğitimcisi adayı olan İlahiyat Fakültesi öğrencilerinin sosyal hizmet kapsamında dezavantajlı bireylerle çalışma konusundaki hazırbulunuşluğu ve istekliliği tespit edilmeye çalışılmıştır. Araştırma kapsamında Bursa Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi 3. ve 4. sınıf öğrencilerine anket uygulanmış, nitel ve nicel yöntemlerle analiz edilmiştir. Çalışmanın sonucunda katılımcıların dezavantajlı bireylerle çalışma/iletişim konusunda bazılarının istekli olduğu, bazılarının ise istekli olmadığı ve bunu da yeterli bilgilerinin ve hazırbulunuşluklarının olmamasına bağladıkları görülmüştür. Bu yüzden din görevlilerinin yetiştiği İlahiyat Fakültelerinin öğretim programlarında sosyal hizmet alanında dezavantajlı bireylerin eğitimi ve onlarla iletişim ve etkileşim konusunda gerekli düzenlemelerin yapılması bir ihtiyaç olarak görülmektedir.