EBEVEYNLERİN ÇOCUK OYUN ALANLARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİNİN BELİRLENMESİ

Modern yaşamın bir parçası olan oyun alanları, çocuk ve ailelerin yaşam kalitesini artırmada önemli bir role sahip olmaktadır. Günümüzde planlı ve donanımlı oyun alanlarına olan ihtiyaç artmakla birlikte bu alanların ne kadar yeterli ve kaliteli olduğu tartışması da gündeme gelmektedir. Bu araştırma, okul öncesi dönem çocuğu olan ebeveynlerin yaşadıkları bölgede yer alan çocuk oyun alanlarına ilişkin görüşlerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Çalışmaya 105 anne ve 105 baba olmak üzere toplam 210 ebeveyn katılmıştır. Veriler “Dışarı Oyun Alanı Değerlendirme Formu” kullanılarak elde edilmiştir. Araştırmada çocukların çoğunlukla anneleri ile oyun alanına gittikleri, ebeveynlerin de çocuklarının gelişimlerini desteklemek amacıyla oyun alanına götürdükleri tespit edilmiştir. Çocukların oyun alanından memnun olmasına rağmen, oyun alanlarının çocukların temel gereksinimlerini karşılama ve güvenlik boyutunda anlamlı farklılıklar olduğu belirlenmiştir. Annelerin öğrenim durumu, ve çocuk sayısının oyun alanı değerlendirilmelerinde önemli sonuçlar verdiği görülmüştür. Bu sonuçlardan yola çıkarak oyun alanlarında güvenliği, çocukların temel gereksinimlerini karşılama olanakları, oyun araçlarının ve zemin çeşitliliğinin sağlanmasına ilişkin önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Oyun, dışarı oyun alanı, çocuk parkı, çocuklar, anne-babalar.

DETERMINATION OF PARENTS’ OPINIONS ON THE PLAYGROUNDS

Playgrounds that are part of modern life have an important role to increase the life quality of children and families. Although it has increased need for planned and well-equipped play areas it is recently discussed how much they are satisfying and how the quality is in the play areas. This paper describes parents’ perspectives on local public playgrounds and discusses the effect of the surrounding landscape on playground. 105 mothers and 105 fathers participated in this study. Data were obtained by using “Outdoor Play Area Evaluation Form”. The results showed that children mostly were supervised by their mothers in the playground and parents preferred the play areas to support their children’s development. Although they were satisfied with the play area, playgrounds failed to meet children’ basic needs and provide safety environment. Maternal education level, duration and number of children were effective factors to understand the play areas quality. The implications of the study focus on the play ground safety, meeting basic needs of children and provision of well-equipment and grounds.

Keywords:

Play, outdoor play area, public play ground, children, parents.,

PDF

___

ALLEN K.E., & SCHWARTZ, I.S. (1996). The Exceptional Child: Inclusion in Early Childhood Education (3rd ed.). Albany, NY: Delmar Publishers.
CASTONGUAY, G. & JUTRAS, S. (2009). Children's Appreciation Of
Outdoor Places In A Poor Neighborhood . Journal of Environmental
Psychology, 29(1): 101-109.
DOCTOROFF, S. (2001). Adapting the Physical Environment to Meet the Needs of All Young Children for Play. Early Child. Educ. J. 29(2): 105-109.
FROST, J.L. (2006). The Dissolution Of Children’s Outdoor Play: Causes And Consequences. http://www.ipema.org/Documents/Common%20Good%20PDF.pdf (20.08.2010)
HOWARD, A.W., MACARTHUR, C., WILLAN, A., ROTHMAN, L., MOSES-MCKEA, G A., et al. (2005). The Effect Of Safer Play Equipment On Playground Injury Rates Among School Children. CMAJ 172: 1443–1446
ISENBERG, J. P. JALONGO, & RENCK, M. (1997). “Creative Exspression And Play İn Early Childhood”. Merrill, An İmprint Of Prentice Hall, U.S.A.
JANSSON, M. (2008). Children’s Perspectives on Public Playgrounds in Two Swedish Communities. Children, Youth and Environments 18(2) 88-109.
KARASAR, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınevi.
KIM, M .(2002). Parents' Perceptions And Behaviors Regarding Toys for Young Children's Play in Korea. Education, 122(4): 793-807.
MANGIR, M. ve AKTAŞ, Y. (1993). Çocuğun Gelişiminde Oyunun Önemi. Yaşadıkça Eğitim Dergisi. 26: 14-19.
MCCURDY, L.E., WINTERBOTTOM, K.E., MEHTA, S.S., ROBERTS, J.R., (2010). Using Nature & Outdoor Activity to Improve Children’s Health. Current Problems in Pediatric & Adolescent Health Care,40(5):102-17.
METİN, P. (2003). Geleneksel Çocuk Parkı Oyun Eleman Tasarımlarının Çocuk Gelişimi Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans, Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
PEHLİVAN, H. (2005). Oyun Ve Öğrenme. Anı Yayıncılık, Ankara.
SCHWEBEL, D. C. (2006). Safety on the Playground: Mechanisms Through Which Adult Supervision Might Prevent Child Playground Injury. Journal of Clinical Psychology in Medical Settings, 13 (2), 135-143.
SEVENCAN, F., OZCEBE, H., ÇILINGIROGLU, N. ve diğ.. (2006a). Ankara Şehir Merkezinde Bir Belediyenin Dokuz Mahallesindeki Çocuk Parklarında Çevre Güvenlik Durumu ve EMA Düzeyi Saptanması, Kent ve Sağlık Sempozyum-Uluslararası Katılımlı. 7-9 Haziran Bursa. Bildiri Özetleri Kitabı, s. 289. Sözel sunum.
www.nilufer.bel.tr/.../1_gun%5Csalon_b%5Csevencan_funda.pdf (20.08.2010)
SEVENCAN, F., BOZTAŞ, G.,TEMEL, F. VE ÖZCEBE, H. (2006b). Ankara’da Bir İlköğretim Okulu Öğrencilerinin Yaşadıkları Bölgeyi Değerlendirmesi. Kent ve Sağlık Sempozyum-Uluslararası Katılımlı. 7-9 Haziran Bursa. www.nilufer.bel.tr/.../2_gun%5Csalon_b%5Csevencan_funda.pdf (20.08.2010)
UZ, Ö. ve ÇABUK, A. (2006). Çocuk Oyun Alanlarına İlişkin Yeterliliklerinin Belirlenmesinde Coğrafi Bilgi Sistemlerinden Yararlanılması: Eskişehir Örneği. Bilişimle-Kentleşme Yapı Ve Kentte Bilişim’ 06 IV. Kongresi, Ankara.
VEITCH, J., SALMON, J. & BALL, K., (2007). Children's Perceptions of the Use of Public Open Spaces for Active Free-play, Children's Geographies, 5 (4), 409-422.
YÜCEL, G. F. ve YILDIZCI, A. C. (2006). Kent Parkları İle İlgili Kalite Kriterlerinin Oluşturulması. İTÜ dergisi/a mimarlık, planlama, tasarım 5(2), Kısım:2, 220-230.