Makalenin amacı bir şiddet formu olarak medyanın her türlü içeriği etki altına aldığını ispat etmektir. İçerik, onu inşa eden unsurların en önemlisi olan “araç”ın merkeze alınması ile ilişkilidir. Bu makalede medya, bizatihi kendi yapısından/formundan ötürü şiddetin ana kaynağı olarak değerlendirilmektedir. “Araç”ın bu mutlak etkisi, yöntem olarak teknolojik determinizmi doğurmaktadır. Arka planda bırakılan “araç”ların ne olduğu sorusu önem arz etmekte ve dolayımlama temelli kitle iletişim araçları, teknolojik determinizm bağlamında şiddetin inşa edici unsuru olmaktadır. Burada teknoloji temelli iletişim araçları mesajı/içeriği istediği şekle sokabilmekte ve önemsizleşmesine neden olarak simgesel şiddetin başat unsuru olmaktadır. Form’un/yapı’nın içerik üzerindeki tahakküm edici gücü iletişim “araç”ları üzerine düşünmeyi zorunlu kılmaktadır. Makalenin amacı temsil pratiklerinin ikincil önemde kaldığını ve esasın teknolojik determinizm olduğunu göstermektir. Bu makalede Kitle iletişim “araç”larının teknolojik determinizm bağlamında şiddetin yapısal olarak ana kaynağı olduğu iddia edilmektedir.