Giriş ve Amaç: Çocuklarda akut karın ağrısının pek çok nedeni vardır. Bu nedenle, bu hasta grubu hekimler için önemli bir sorun teşkil eder. Bu çalışmada, akut karın ağrısıyla başvuran çocukların ne kadarında sonuçta bir tanıya ulaşabildiğimizi araştırmayı amaçladık.Gereç ve Yöntemler: “Akut ağrı”,”karın ağrısı, tanımlanmamış” gibi ön tanı içeren dokümanlar geriye dönük olarak toplandı. Bu dokümanlar yaş, cinsiyet, yönlendiren klinikler, laboratuvarlar ve nihai tanı açısından araştırıldı. Kan sayımı, biyokimya, idrar, gaita, düz karın grafisi, ultrasonografi, mikrobiyolojik değerlendirme sonuçları ve diğer laboratuvar verilerine göre konulan tanılar değerlendirildi. Laboratuvar çalışmaları normal ve anormal olarak sınıflandırıldı.Bulgular: Toplam 436 hastanın 354 tanesi Uluslararası Hastalık Kodlamasına ve çalışmaya esas teşkil eden kriterlere uygun olduğu için değerlendirmeye alındı. Erkek ve kız sayıları sırasıyla, 189 ve 165’di. Erkek ve kız ortanca yaşı sırasıyla 9 ve 10 yıldı. Hastaların büyük bir kısmı laboratuvar çalışmaları sonunda tanı almadı. İdrar kültürü dışında laboratuvar testleri kullanımı açısından gruplar arasında fark yoktu. Düz karın grafisi veya ultrasonografi seyrek olarak kullanılmıştır. Sonuç olarak hastaların %83’ün de bir tanıya ulaşılamadı. Tam kan sayımı ve ultrasonografinin sonuçlarının tanı almış grupta daha anlamlı olduğu bulundu.Sonuç: Çalışmamızda tanı almamış hastalar en büyük grubu oluşturmaktadır. Teşhis edilmemiş hastaların çoğu doğrudan çocuk cerrahisi kliniğimizi ziyaret etmiştir. Hastanemizde akut karın ağrılı çocuklarda hem laboratuvar hem de radyolojik testler oldukça az oranda kullanılmaktadır.

Objective: There are many causes of acute abdominal pain in children. This kind of patients, therefore, become a major problem for physicians. In this study, we aimed to investigate how many children with acute abdominal pain have a diagnosis ultimately.Material and Methods: Data obtained from patient charts containing pre-diagnosis like “acute pain”or “abdominal pain, undefined” was collected retrospectively. These charts data was investigated for age, gender, referring clinic, laboratories and final diagnosis. Complete blood count, serum biochemistry, urine and stool analysis, urine culture, C-reactive protein, erythrocyte sedimentation rate, plain abdominal X-ray, ultrasonography results were documented. Laboratory examinations were classified as normal and abnormal findings. Absence of laboratory studies was also noted to show the physicians’ preference.results: Records of 436 patients with a compianit of abdominal pain were investigated. Of these patients, 354 patients were eligible for our selection criteria and suited for International Coding for Diseases. Gender distribution (189 male, 165 female) and median ages within both genders (males 9 and females 10 years) were similar. Most of the patients did not have a final diagnosis after laboratory investigations. There was no difference between the groups in terms of using laboratory tests except urine culture. Plain abdominal X-ray or ultrasonography was used infrequently. In the end, 83% of the patients did not have an eventual diagnosis. Both complete blood count and ultrasonography results were found more meaningful in the diagnosed group.conclusion: Undiagnosed patients composed the biggest group in our study. Most of the patients with undiagnosed abdominal pain primarily have admitted to our paediatric surgery department. Both the laboratory and radiological tests have been used infrequently among the children having acute abdominal pain in our hospital