Makalede, Cumhuriyet’e geçişten sonra Ebû Hanîfe hakkında ortaya konan fıkıhçalışmalarıyla ilgili bir literatür hazırlanması ve değerlendirmelerde bulunulmasıamaçlanmıştır. Türkiye’de Ebû Hanîfe hakkındaki fıkhî çalışmaların 90’lı yıllardansonra yoğunluk kazandığı görülmektedir. Ebû Hanîfe özel konulu sempozyumlarındüzenlenmesi ve akademik dergi sayılarının yayınlanması ise 2000’den sonrayarastlamaktadır. Alan olarak değerlendirdiğimizde fıkıh usulü alanında bir yoğunlukgöze çarpmaktadır. Bunların da çoğu onun hadis anlayışı konulu çalışmalardır.Füru alanındaki çalışmaların azlığı görülmekte olup bunların çoğu Ebû Hanîfe’ninfıkhını ihyâ ve icrâdan ziyade, geçmişi anlama ve tasvir eksenlidir. Ebû Hanîfe’ningörüşlerinden tahrîc benzeri metotlarla sağlıklı sonuçlar çıkarabilmek için, içindebulunduğu ilmî çevre, öğrencilerinin ders halkaları ve mezhep silsileleri ile ilgiliçalışmaların artmasına ihtiyaç bulunmaktadır. Usûl alanında ise, Ebû Hanîfe ve“makasıd” konulu çalışmalar yapılmasının, fıkhın çağımızdaki dinamizmine katkısağlayacağı düşünülmektedir.