Analyzing the Background of the Space in a Semiological Framework as a Visual Imaging Tool

Semiology remarkably shown its influence in literature studies in the 20th century, and it became inevitable to be a subject of research both in terms of architecture and visual culture. Questioning how the connection between human and the world was structured, “semiology” has started to take its place as an important discipline in communication studies. “Semiology”, which means “representation”, plays a key role in this study, and spatial analysis is carried out through materials related to visual culture such as caricature, paintings, and articles. In this context, it is aimed to present a different perspective for space reading in the field of interior architecture by using semiology as a source within the scope of the study. Because space exists with human beings and becomes meaningful with experiences. For this reason, every image given to the user gains semiological importance. Semiology is explained as the individual's perception, interpretation and interaction in his/her life practice; Especially, “metaphorization”, which plays an active role in visual communication studies, reveals new meanings attributed to objects. With these researches, semiology, which is used as a communication tool, offers a new field of study to review the design process from different perspectives. Semiology, which is determined as the method of this study, has meanings regarding visual culture and analyzing issues such as “relating” – “meaning attribution” – “memory” is the main goal of this study. Examining the texts related to different terms within this concept and discovering the meanings underlying the space constitutes an important point in this study.

Görsel İmgeleme Aracı Olarak Mekânın Arka Planını Semiyolojik Çerçevede İncelemek

Semiyoloji, 20. Yüzyılda literatür çalışmalarında etkisini dikkate değer şekilde göstermiş ve gerek mimarlık alanında gerek görsel kültür açısından inceleme konusu olması kaçınılmaz hale gelmiştir. İnsan ve dünya arasındaki bağlantının nasıl gerçekleştiğini sorgulayan “semiyoloji”, iletişim çalışmalarında önemli bir disiplin olarak yerini almaya başlamıştır. “Temsil etme” anlamına gelen “semiyoloji”, bu çalışmada anahtar rol oynamakta olup, karikatür, resim, makale gibi görsel kültüre ilişkin materyaller üzerinden mekân analizi yapılmaktadır. Bu bağlamda, çalışma kapsamında semiyoloji kaynak olarak kullanılarak, iç mimari alanında mekân okumasına yönelik farklı bir bakış açısının sunulması amaçlanmaktadır. Çünkü mekân insan ile varolmakta ve deneyimler ile anlamlanmaktadır. Bu nedenle kullanıcıya verilen her imaj semiyolojik anlamda önem kazanmaktadır. Semiyoloji, bireyin yaşam pratiğinde çevresini algılaması, anlamlandırması ve etkileşime geçebilmesi şeklinde açıklanmaktadır; özellikle, görsel iletişim çalışmalarında etkin rol oynayan “metaforlaşma”, nesnelere yüklenen yeni anlamları ortaya çıkarmaktadır. Bu araştırmaların yapılmasıyla birlikte, bir iletişim aracı olarak kullanılan semiyoloji, tasarım sürecinin farklı perspektiflerden değerlendirilebilmesi için yeni bir çalışma alanı sunmaktadır. Çalışmanın metodu olarak belirlenen semiyolojinin, içinde görsel kültüre yönelik anlamlar barındırması ve “ilişki kurma” - “anlam yükleme” - “hafıza” gibi konuların analiz edilmesi bu çalışmanın ana hedefidir. Bu kavramın içinde yer alan farklı terimler ile ilgili metinler incelenerek, mekânın arka planında yatan anlamların keşfedilmesi bu çalışmada önemli bir yer teşkil etmektedir.

PDF

___

Ak, B. (2019). Karikatür Kitabı. (10. Baskı). Günışığı Kitaplığı Yayıncılık

Altıner, A T. ve Budak, C. (1997). Konak Kitabı. Tepe Yayınları.

Arel, A. (1982). Osmanlı Konut Geleneğinde Tarihsel Sorunlar. E. Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi Yayınları.

Arsebük, G. (1996). “Biyokültürel Açıdan İnsan (“Sığınağı” ve “Barınağı”)”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 15-18.

Atabek Şendur, G. (2007). İletişim Çalışmalarında Göstergebilimsel Yöntem, Medya Metinlerini Çözümlemek. İçerik, Göstergebilim ve Söylem Çözümleme Yöntemleri. Atabek Şendur, Gülseren ve Atabek, Ümit (Der.), Siyasal Kitabevi, 65-85

Barthes, R. (1979). Göstergebilim İlkeleri. (Çev. Berke Vardar ve Mehmet Rifat). Kültür Bakanlığı Yayınları.

Barnard, M. (2010). Sanat, Tasarım ve Görsel Kültür. (Çev. Güliz Korkmaz). Ütopya.

Behar, C. (2014). Bir Mahallenin Doğumu ve Ölümü (1494-2008). Yapı Kredi Yayınları.

Bertram, C. (2012). Türk Evini Hayal Etmek: Eve Dair Kolektif Düşler, (M. Ratip, Çev.), İletişim Yayıncılık.

Bilgin, İ. (1996). “Anadolu’da Modernleşme Sürecinde Konut ve Yerleşme”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 472-490.

Bozdoğan, S. (1996). “Modern Yaşamak: Erken Cumhuriyet Kültüründe Kübik Ev”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 313-328.

Bozdoğan, S. (2002). Modernizm ve Ulusun İnşası: Erken Cumhuriyet Türkiyesi’nde Mimari Kültür. (Çev.: Tuncay Birkan), Metis Yayınları.

Çadırcı, M. (1996). “Anadolu Kentlerinde Mahalle (Osmanlı Dönemi)”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 257-263.

Eco, U. (2019). Mimarlık Göstergebilimi. (Çev.: Fatma Erkman Akersorn). Daimon.

Erkman Akerson, F. (2005). Göstergebilime Giriş. Multilingual.

Eruzun, C. (1989). “Kültürel Süreklilik İçinde Türk Evi”. Mimarlık Dergisi, 6(4), 68-71.

“Ev Nedir ve İdeal Bir Ev Nasıl Kurulmalı?”. (1938). Modern Türkiye Mecmuası. (2): 16-17.

“Evinizde Paravana İmal Etmek İster Misiniz?”. (1938). Modern Türkiye Mecmuası. (13): 23.

Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. (2. Baskı). (Çev. Mehmet Yalçın). İmge Kitabevi Yayınları.

Gülgeç, İ. (1996). “Hikaye-i İstanbul”. İstanbul Dergisi. (17): 119-120.

Kuban, D. (1996). “Ev Üzerine Felsefe Kırıntıları”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 1-5.

Küçükerman, Ö. (1996). Kendi Mekanın Arayışı İçinde Türk Evi (5. Baskı). Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu.

Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi 2. (1997). “Louis Stilleri”. Yem Yayınları, 1128.

Mitat, O. (1938). “İdeal Kadın Kime Denir?”. Modern Türkiye Mecmuası. (2): 7.

Mutlu, E. (2017). İletişim Sözlüğü. Ütopya Yayınevi.

Öymen Gür, Ş. (2000). Doğu Karadeniz’de Konut Kültürü. Yem Yayınları.

Safa, P. (1938). “Modern Türk Kızı”. Modern Türkiye Mecmuası. (1): 4.

Saussure F. (2001). Genel Dilbilim Dersleri. (Çev. Berke Vardar). Multilingual.

Sözen, M. ve Tanyeli, U. (2003). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. (7. Basım). Rize Kitabevi.

Şanal, A. (2011). New Organs Within Us. Transplants and the Moral Economy. Duke University Press.

Tekeli, İ. (1996). “Yaşanabilirlik”. İstanbul Dergisi. (17): 58-59.

Ünügür, M. S. ve Turgut, H. (1991). “Çağdaş Türk Evinin Kültürel Özü Ne Olmalıdır”, Türk Halk Mimarisi Sempozyumu Bildirileri. Konya: 5-7 Mart 1990. Kültür Bakanlığı Halk Kültürünü Araştırma Dairesi Başkanlığı Selçuk Üniversitesi Rektörlüğü. 227-240.

Yücel, A. (1996). “İstanbul’da 19. Yüzyılın Kentsel Konut Biçimleri”. Tarihten Günümüze Anadolu’da Konut ve Yerleşme. Ed: Yıldız Sey. Tarih Vakfı Yurt Yayınları. 298-312.

ISSN: 2667-5617
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ