Circumcision, Medicine and the Social Construction of Masculinity in the Late Ottoman Society (1872-1922)

In spite of the fact that the male circumcision seems to be a religious ritual most of the time, it also indicates the creation of a new social identity in which includes important elements related to the performances of masculinity. Apart from the medical and religious debates, circumcision has a considerable social meaning in terms of being a threshold in transition from puberty to manhood. Therefore, this surgical procedure usually turns into a common ritual of passage to celebrate and a process of construction of social identity as a newly man. A circumcised male is to be seen as a whole by his counterparts, because there is no more physical completion for him during the rest of his life. This means he will not change one little bit in the following years except some extraordinary situations or accidents that could disfigure him. Along with this, circumcision makes a greater sense as long as the uncircumcised male gets older and particularly when he grows into a adolescent by becoming aware of his sexual capacity with the need of sexual acts. Custom of circumcision fabricates an imaginary splitting point in order to define not only masculine from the feminine but a state of belonging to a certain community as well. In this respect, circumcision draws the boy within a political spectrum that constructs a chain of hierarchy between the main components of his social environment. Last but not the least, it should be noted that circumcision has always been a cumulative area of expertise, and thus, as well as being mostly the same shape and meaning, circumcision has also been in dependency of technical, mental and professional developments of medicine. This article suggests to expose the changing images of male circumcision as a medico-political apparatus and a unique way to set the boundaries among different groups in the late Ottoman society.

Geç Osmanlı Toplumunda Sünnet, Tıp ve Erkekliğin Toplumsal İnşası (1872-1922)

Sünnet çoğu zaman bir dini ritüel olarak görülse de aynı zamanda erkeklik performansına ilişkin önemli öğeleri içeren yeni bir kimlik yaratımı sürecine de işaret eder. Medikal ve inançsal tartışmalar bir kenara bırakıldığında, sünnetin ergenlikten erkekliğe uzanan yolda önemli bir eşik olması bağlamında sosyal bir anlamla yüklü olduğu görülecektir. Bu nedenle, bu cerrahi müdahale sıklıkla bir tür geçiş ritüeline dönüşmekle kalmayıp, ayrıca toplumsal kimliğin inşasında da önemli bir rol oynar. Sünnetli bir erkek akranları tarafından eksiksiz olarak görülecektir. Zira hayatının geri kalan kısmında fiziksel olarak yerine getirmesi gereken başka bir bütünleyici kalmamıştır. Bu, onun ilerleyen yıllarda kazalar ya da ekstrem olaylar sonucu fiziksel deformasyona uğramadıkça hiç değişmeyeceği anlamına gelmektedir. Bununla birlikte, henüz sünnet edilmemiş bir erkeğin yaşı ilerledikçe ve ergenliğe geçişle birlikte cinsel tatmin arayışına ilişkin emareler ortaya çıktıkça sünnet daha geniş bir bağlama oturacaktır. Sünnet, erkek ve dişiyi birbirinden ayırmaya yarayan bir ölçek olmakla kalmayarak grupsal bir aidiyet bilincini de vurgular. Bu bağlamda, sünnet, çocuğu sosyal çevresinde bir hiyerarşi zinciri teşkil eden politik bir tayfın içine çeker. Son ama çok önemli bir nokta ise sünnetin daima birikime dayanan bir uzmanlık alanında yer aldığı, bu yüzden de çoğu zaman aynı biçim ve anlama sahip olsa da tıp alanında gözlemlenen teknik, ruhsal ve profesyonel gelişmelerden etkilendiği de hatırda tutulmalıdır. Bu makale, mediko-politik bir aygıt olarak sünnete ilişkin değişen imgeleri analiz etmeyi ve sünnetin geç Osmanlı toplumunda muhtelif gruplar arasındaki sınırı çizmek açısından özgün bir yol olduğunu öne sürmektedir.

PDF

___

And, M. (2012). 16. Yüzyılda İstanbul: Kent-saray-günlük yaşam. Yapı Kredi Yayınları.

Araz, Y. (2017). 16. Yüzyıldan 19. Yüzyıl başlarına osmanlı toplumunda çocuk olmak. Kitap Yayınevi.

Arnold van G. (1960), The Rites of passage (Trns: Monika B. Vizedom and Gabrielle L. Caffee). The University of Chicago Press. B.O.A., A.}DVN., 20/19, 23 Zilhicce 1262 (12 Aralık 1846). B.O.A., C..SH.., 20/970, 29 Şevval 1231 (22 Eylül 1816). B.O.A., DH.İ.UM.EK., 63/62, 8 Zilhicce 1340 (2 Ağustos 1922). B.O.A., DH.İD.., 48/74, 23 Rebiülevvel 1331 (2 Mart 1913). B.O.A., DH.MKT., 1038/38, 8 Zilkade 1323 (4 Ocak 1906). B.O.A., HH.d..., 1600, 2 Safer 1317 (12 Haziran 1899).

Bennett, C. (1994). Islam, Rites of passage. Pinter Publishers, 90-113.

Bettelheim, B. (1962). Symbolic wounds: puberty rites and the envious male. Collier Books.

Boyd, B. R. (1990). Circumcision: What it does. Taterhill Press.

Castro-Vázquez, G. (2015). Male circumcision in Japan. Palgrave Macmillan.

Cox G. & Morris, B. J. (2012). Why circumcision: from prehistory to the twenty-first century, Surgical Guide to Circumcision. Springer-Verlag, 243-259.

D’Ohsson, M. (1788). Tableau générale de l’Empire Othoman I. De L’Imprimerie de Monsieur.

Daniel, K. (2009). An analysis of the rites of passage and their Relation to Christianity, International Journal of Sociology and Anthropology, 1(8), 156-166.

Demirci T. & Akşin S. S. (2008), Women's bodies, demography, and public health: Abortion policy and perspectives in the Ottoman Empire of the nineteenth century. Journal of the History of Sexuality, 17(3), 377-420.

Doğan, C. (2016). Modern man in the making: Facial hair, fashion and medicosocial construction of masculinity in the late Ottoman society (1900-1920), Artuklu Human and Social Science Journal, 1(1), 46-54.

Doyle, D. (2005). Ritual male circumcision: A brief history, The Journal of the Royal College of Physicians of Edinburgh, 35(3), 279-285.

Fenichel, O. (1945). The psychoanalytic theory of neurosis. W. W. Norton & Company.

Garnett, L. M. J. (1909). The Turkish people: Their social life, religious beliefs and ınstitutions and domestic life. Methuen & CO.

Gollaher, D. L. (2000). Circumcision: A history of the world’s most controversial surgery. Basic Books.

Gray, L. H. (1910). Introductory, Encyclopedia of Religion and Ethics III. Ed: James Hastings. T.& T. Clark, 659-670.

Grimes, R. L. (2000). Deeply into the bone: Re-inventing rites of passage. University of California Press. Gürkan, S. L., “Sünnet”, T. D. V. İslâm Ansiklopedisi. 38, https://cdn.islamansiklopedisi.org.tr/dosya/38/C38016191.pdf

Herodotus, (1859). Herodotus: A new and literal version from the text of baehr. Harper & Brothers Publishers.

İsimsiz, (1904). Hamidiye etfal hastahane-i âlisinde bâ-irade-i seniyye-yi hazret-i hilafetpenâhî şimdiye kadar emr-i mesnûn hitânları icra kılınan etfâlin istatistikleri, Hamidiye Etfal Hastahane-i Âlisinin İstatistik Mecmua-yı Tıbbiyesi. Matbaa-yı Osmaniye, 408.

İsimsiz, (1905). İnayet-i peygamberpesendâne-i halife-i habibyezdan ve hamidiye etfal hastahane-i âlisinde geçen 1320 senesinde icra kılınan emr-i mesnûn hitân, Hamidiye Etfal Hastahane-i Âlisinin İstatistik Mecmua-yı Tıbbiyesi. Matbaa-yı Osmaniye, 19.

İsimsiz, (1906). İnayet-i seniyye-i halife-i peygamberzişân ve hamidiye etfal hastahane-i âlisinde geçen 1321 senesinde icra kılınan emr-i mesnûn hitân, Hamidiye Etfal Hastahane-i Âlisinin İstatistik Mecmua-yı Tıbbiyesi. Matbaa-yı Osmaniye, 1 Eylül 1906, 14.

Judd, R. (2007). Contested rituals: circumcision, kosher butchering, and jewish political life in Germany, 1843-1933. Cornell University Press.

Koçu, (2003). İstanbul tulumbacıları. Doğan Kitap. Koçu, R. E. (2016). Tarihte İstanbul esnafı. Doğan Kitap, 2016.

Lafargue, M. P. (1887). La circoncision: Sa signification sociale et religieuse, Extrait des Bulletins de la Société d'Anthropologie, 1-16.

Muhittin, H. (1933). Küçük sıhhat mektebi, Sıhhat Almanakı. Kader Matbaası, 154-157.

Nur, R. (1904). Hitân ve fenn, Nevsal-i Afiyet 3. Matbaa-yı Ahmed İhsan ve Şürekâsı, 204-214.

Nur, R. (1906). Fenn-i hitân. Matbaa-yı Ahmed İhsan.

Nur, R. (1910). Sünnet çocukları ve ebeveyn sünnetçiler ve doktorlar. Matbaa-yı Kitaphane-i Cihan.

Oakes, P. (2015). Galatians. Baker Academic.

Özbek, N. (2011). Osmanlı İmparatorluğu’nda sosyal devlet: siyaset, iktidar ve meşrutiyet 1876- 1914. İletişim Yayınları.

Portucalis, (1900). La prophylaxie des maladies vénériennes par la religion musulmane. A. Maloine.

Remondino, P. C. (1891). History of circumcision from the earliest times to the present. The F. A. Davis CO.

Robert Darby, R. (2005). A surgical temptation: the demonization of the foreskin and the rise of circumcision in Britain. The University of Chicago Press.

Simes, J. H. C. (1891). Circumcision, Annals of Gynaecology and Pediatry, (ayrı basım), 1-10.

Singer, A. (2009). Charity, Encyclopedia of the Ottoman Empire, Facts on File, 135-138.

Stérian, E. (1910). L’education sexuelle. J. B. Bailliére & Fils.

Tartakoff, P. (2018). From conversion to ritual murder: re-contextualising the circumcision charge, Medieval Encounters, 24(4), 361-389.

Tartakoff, P. (2020). Conversion, circumcision, and ritual murder in medieval europe. University of Pennsylvania Press.

Toksoy, N. G. & Taşıtman, A. (2015). Ceremonial circumcision as one of the mechanisms which enables the regeneration and ıntergenerational transmission of manhood culture in Turkey, Masculinities, 3, 156-188.

White, C. (1846). Three years in constantinople or domestic manners of the Turks in 1844, 3, Henry Colburn.

Whitehouse, O. C. (1920). The religious institutions of Israel, A Commentary on the Bible (Ed: Arthur S. Peake). Thomas Nelson & Sons.

Yavuz, M., Demir, T. & Doğangün, B. (2012). The effect of circumcision on the mental health of children: a review, Turkish Journal of Psychiatry, 23(1), 1-8.

Turkish Studies - Language and Literature-Cover

ISSN: 2667-5641
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ