GELENEKSEL VE YAPILANDIRMACI ÖGRENME ORTAMLARININ FRANSIZCANIN YABANCI DİL OLARAK ÖGRETİMİ/ÖGRENİMİ BAGLAMINDA KARŞILAŞTIRILMASI
Geride bıraktığımız birkaç yüzyıl boyunca, bilginin aktarımı ve yabancı dillerin öğretimi/öğreniminde birbirini tamamlayan birçok yöntem ve yaklaşım ortaya konmuştur. Bu çalışma, öncelikle yabancı dillerin öğretimi/öğrenimine katkıda bulunmuş olan yöntemlerin ilki geleneksel yöntem ile yapılandırmacı yaklaşımın genel özelliklerini ortaya koymak ve her ikisini öğretmen ve öğrenenin rolü, kullanılan ders araçgereçleri, bilginin edinim biçimi, dersin işlenişi ve değerlendirme ölçütleri bakımlarından karşılaştırmak amacıyla hazırlanmıştır.Geleneksel yöntem ve yapılandırmacı yaklaşımın karşılaştırılması, bu alt başlıklar ayrıntılı bir biçimde ele alınarak yapılmıştır. yapılandırmacı yaklaşımın ilkelerine göre düzenlenmiş ders içeriklerine yer verilmesi, sınıf ve öğrenme ortamlarının değişen öğretmen ve öğrenci rolleri ve gereksinimleri göz önünde bulundurularak oluşturulmaya çalışılması gibi konularda yadsınamayacak çalışma ve çabaların olduğu tespit edilmiştir
Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 12/25, p. 609-624
In the past several centuries, a number of methods and approaches to teaching and learning foreign languages have been posited. The main purpose of this study is to provide a comparison of the traditional and constructivist methods in terms of the role of the instructor and learners, instructions tools, how knowledge is acquired, the method of instruction and assessment in both methods. The comparison of the traditional and constructivist approaches was made by discussing these aspects in detail. The results of this comparison study revealed that a learning model, which is not very effective, has emerged as a consequence of employing the principles of the traditional methods which have been dominant for a long period of time, yet that advances have been observed in the learning model since the constructivist approach was used in teaching. As in the other fields of education, the effects of constructivist approach, which differs from the traditional methods in terms of the aspects such as classroom environment, teacher-student roles, and assessment criteria, has been observed in the field of foreign language education, as well. Therefore, the constructivist approach has made it essential to make several reforms, and regulations in this field. The results reveal that traditional and constructivist methods are different from one another in terms of these aspects, and that educators in Turkey have begun to avoid traditional methods and adopt constructivist approaches to the extent that it is possible. The study is expected to contribute to foreign language and in particular to French language education in Turkey
___
- Aktaş, T. & İşigüzel, B. (2014). Yabancı Dil Öğretiminde Yapılandırmacı Kuramı, Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi.
- Aydın, F., Tabakçıoğlu, D. & GÜRSAÇLI, İ. (2002). Özel Öğretim Metodları -I Jerome S. Bruner’in Öğrenme Kuramı, Ankara-2002.
- Brown, D. H. (1994). Principles of Language Learning and Teaching, Prentice-Hall International (UK) Limited, London.
- Duman, B., (2012). Yapılandırmacılık, içinde: Öğretim İlke ve Yöntemleri, Pegem Akademi, Ankara, 360 – 382.
- Duru, S. (2014). Yapılandırmacı ve Geleneksel Öğrenme Ortamlarının Öğretmen Adaylarının Eğitim İnançları Üzerine Etkisi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 36 (Temmuz 2014/II), 15-28.
- Duruhan, K. (2004). Türkiye’de Okulda Geleneksel Anlayış Ve Töntemlerle İnsan Yetiştirmenin Olumsuz Etkileri, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz 2004 İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi.
- Çandar, H. & Şahin, A. E. (2013). Yapılandırmacı Yaklaşımın Sınıf Yönetimine Etkilerine İlişkin Öğretmen Görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [H. U. Journal of Education] 44: 109-119 [2013].
- Çınar, O., Teyfur, E. & Teyfur, M. (2006). İlköğretim okulu öğretmen ve yöneticilerinin yapılandırmacı eğitim yaklaşımı ve programı hakkında görüşleri. İnönü üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11, 47–64.
- Çırık, İ. (2005). İlköğretim 5. Sınıf Sosyal Bilgiler Dersi “Güzel Yurdumuz Türkiye” Ünitesi İçin Sosyo-Kültürel Oluşturmacı Ve Geleneksel Öğrenme Ortamının Öğrenenlerin Akademik Başarılarına, öğrenme kalıcılığına ve Görüşlerine Etkisi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü http://www.sevalfer. com/files/MTez_IlkerCirik.pdf Erişim tarihi:12.12.2016.
- Güneş, F. (2007).Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma, Nobel Yayınları, Ankara.
- Güneş, F (2011). Dil Öğretim Yaklaşımları Ve Türkçe Öğretimindeki Uygulamalar. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Yıl/Year: 2011,Cilt/Volume: 8,Sayı/Issue: 15, 123 – 148.
- Guneş, F. (2013). Dil Bilgisi Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar. 2013, Dil ve Edebiyat Eğitimi Dergisi, 2 (7), 71-92. 2013, Journal of Language and Literature Education, 2(7), 71-92.
- Güneş, F. (2013).Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller, Pegem A Yayınları, Ankara.
- Gürses, A., (2010). Geleneksel Öğretim Nedir, Ne Değildir?. Araştırma Projesi Eğitimi Çalıştayı, Temmuz 2010, Çanakkale, Atatürk Üniversitesi K.K.Eğitim Fakültesi, Kimya Eğitimi Anabilim Dalı.
- Gür, T., Dilci, T., & Arseven, A., (2014). Geleneksel Yaklaşımdan Yapılandırmacı Yaklaşıma Geçişte Öğretmen Adaylarının Görüş ve Değerlendirmeleri; Bir Söylem Analizi, Karadeniz (2014):123-135 http://dergipark.gov.tr/ıssue/16857/175463
- Bender, T. (2005). John Dewey’in Eğitime Bakışı Üzerine Yeni Bir Yorum,Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, Cilt 6, Sayı 1. http://www.kefad.gazi. edu.tr/2005.1/13-19.
- Gömleksiz, M. N., & Elaldı, Ş., (2011). Yapılandrımacı Yaklaşım Bağlamında Yabancı Dil Öğretimi, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 6/2 Spring 2011, p. 443-454, ISSN: 1812135058_30 www.turkishstudies.net, ANKARA-TURKEY.
- Lin, X. & all. “lnstractional Desingn and Development of Learning Communities, (1996). An Invitation to a Dıalogue.” B. G. Wilson (Ed.), Constructivist Learning. Environments Case Studies in nstructonal Design, New Jersey: Educational. Technology Publications,Inc, Englewood Cliffs, 1996 203-220.
- Ocak, G., & Çınar, İ., (2010), Yapılandırmacı Anlayış ve Çeşitleri, Eğitim-Bir-Sen , 2010 / Yıl: 6 Sayı: 16 Ocak-Şubat-Mart
- Ocak, G., & Tavlı, M.,(2010 ), Yapılandırmacı Öğrenme Ortamları, Eğitim-Bir-Sen, 6 Sayı: 16, Ocak-Şubat-Mart
- Özerbaş, M.A (2007). Yapılandırmacı öğrenme ortamının öğrencilerin akademik başarılarına ve kalıcılığına etkisi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Güz, 5(4), 609-635.
- Özsevegeç, T. & Karamustafaoğlu, S. (2010). Öğretmen Adaylarının Geleneksel ve Yapılandırmacı Ölçme-Değerlendirme Yaklaşımlarına Yönelik Profilleri, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, Bahar 8(2), 334-354.
- Marlowe, B & Page, M. L., (1998). Creating and Sustaining the Constructivist Classrom, USA, Corwin Press 1998.
- Memiş, M.R. & Erdem, M.D. (2013). Yabancı Dil Öğretiminde Kullanılan Yöntemler, Kullanım Özellikleri Ve Eleştiriler, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/9 Summer 2013, p. 297-318, ISSN: 978-605-9427-53-1 www.turkishstudies.net, DOI Number: 10.7827/TurkishStudies.5089. ANKARA-TURKEY.
- Ruf, U. & Goetz, N. B., (2002). Dialogischer Unterricht als pädagogisches Versuchshandeln – Instruktion und Konstruktion in einem komplexen didaktischen Arrangement, içinde: Voß, R. (Ed.) Die Schule neu erfinden. Systemisch-konstruktivistische Annäherungen an Schule und Pädagogik. Neuwied, Kriftel, Hermann Luchterhand Verlag Gmbh.
- Tezcan, H. & Yılmaz, Ü., (2003) . Kimya Öğretiminde Kavramsal Bilgisayar Animasyonları İle Geleneksel Anlatım Yöntemin Başarıya Etkileri, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Yıl:2003 (2) Sayı:14 18.
- Tezcan, H. & Erçoklu, H.F.(2010). Geleneksel Anlatım Ve Yapılandırmacı Yaklaşımın Radyoaktivite Öğretiminde Bağlarıyla Etkenlerinin Karşılaştırılması Ve İlgili Yanlış Kavramların Değerlendirilmesindeki Etkenler, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi Kış 2010, 8(1), 201-225 İletişim 2003/18.
- Saban, A., (2000). Öğrenme Öğretme Süreci, Ankara, Nobel Yayın Dağıtım.
- Seferoğlu, S. S. (2007). Information Technologies In Teacher Education: Teacher candidates’ perceived computer self-efficacy. Proceedings of the 6th WSEAS International Conference on e-Activities, pp. 374-378. Puerto De La Cruz, Tenerife, Spain.
- Senger, C. H. (2007). Yapılandırmacı Eğitim Yaklaşımları ve Bu Doğrultuda Hazırlanan Yeni Müfredata İlişkin Öğretmen Görüşleri (Kars ili örneği), Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kars.
- Şad, N. S. & Göktaş, Ö. (2013). Öğretim Elemanlarının Geleneksel ve Çağdaş Ölçme Değerlendirme Yaklaşımlarının İncelenmesi, Ege Eğitim Dergisi 2013 (14) 2: 79–1051
- Şaşan, H.H. (2002). Yapılandırmacı Öğrenme, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi [H. U. Journal of Education] 44: 109-119 [2013] . Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Bölümü Eğitim Programları ve Öğretim ABD Yaşadıkça Eğitim. 74-75,2002. 49-52.
- Şimşek, N.(2004). Yapılandırmacı Öğrenme ve Öğretime Eleştirel Bir Yaklaşım, Eğitim Bilimleri ve Uygulamaları, 3 (5), 113-139.
- Von Glaserfeld, E. (1995 b). A constructivist approach to teaching. In L.P. Steffe, ve J. Gale (Eds.), Constructivism in Education (pp. 3-16). Hillsdale NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
- Yeşilyurt, E. (2011). Yapılandırmacı Öğrenme Temelli Bir ÖğretimProgramının Oluşturulmasına İlişkin Öğretmen Adaylarının Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 6/4 Fall 2011, p.865-885, www.turkishstudies.net, ANKARA,TURKEY.
- Yıldırım, A.& Şimşek, H. (1993). Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara Bilimleri Kongresi Konya: Selçuk Üniversitesi, 9-11 Eylül 1998: 695-701. Seçkin Yayınevi
- Yıldırım, A. & Şimşek, H. (1999). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayınevi
- Yurdakul, B. (2005). Yapılandırmacılık, ed. Özcan Demirel, Eğitimde Yeni Yönelimler, Pegem A Yay., 2. baskı, Ankara,39-60.