ÇOCUKLARIN BOŞANMAYA CAYDIRICI ETKİSİ

Bu araştırmanın amacı, çocukların boşanmaya olan etkilerini araştırmaktır. Bu amaçla, 25 ilde Şubat 2015 tarihinde araştırma yapılmıştır. Araştırmanın evreni Türkiye'de ikamet eden 18 yaş ve üzeri kadın-erkeklerden oluşmaktadır. Araştırma da nicel araştırma rastgele (random sampling) yöntemi ile yüz yüze görüşülerek 1.536 kişiye anket uygulaması yapılmıştır. Verilerin faktör yapısını belirlemek amacıyla açımlayıcı faktör analizi uygulanmış ve analiz sonucunda cevapların üç faktörde toplandığı görülmüştür. Bunlardan birinci faktör "eğitimin etkisi", ikinci faktör "anne-baba fedakârlık", üçüncü faktör "boşanmanın olumsuz etkisi" olarak adlandırılmıştır. Üç faktör toplam varyansın % 55,429'unu açıklamaktadır. Verilerin analizinde bağımsız karşılaştırmalar için ise tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Cinsiyet temelli yapılan karşılaştırmada erkeklerle kadınlar erkeklerin lehine anlamlı düzeyde farklılaşmaktadır. Yaş yükseldikçe çocuğa yönelik tutum puanı artmakta, buna karşılık eğitim düzeyi yükseldikçe çocuğa yönelik tutum puanı azalmaktadır. Evlilerin çocuğa yönelik tutum puanları bekârlardan anlamlı derecede yüksektir. Meslekler kendi aralarında farklılaşmaktadır. Aylık kazanç farklılaşmamaktadır. Kardeş sayısı ve çocuk sayısı arttıkça çocuğa yönelik tutum puanı artmaktadır. Yetişme çağındaki bölge ve yerleşim yeri(kır-kent) farklılaşmaktadır. ifade edememe, içe kapanıklık, toplumsal uyumsuzluk, asosyal olma gibi olumsuz davranışlardır. Katılımcıların ebeveyn fedakârlığı, çocukların eğitimi ve psiko-sosyal uyumu konularında çok duyarlı oldukları görülmektedir

THEN DETERRENT EFFECT OF CHILDREN ON DIVORCE

The aim of this study is to investigate the effects of children on the divorce. A research was carried out in 25 provinces in February for the proposed aim. The universe comprises of male and female who are 18 years and over. A face to face questionnaire was implemented to 1536 people by using quantitative research random sampling method in the research. In order to determine the factor structure of the data, exploratory factor analysis was applied and it was seen that the replies were gathered under three factors in the result of analysis. The first factor among them is "the effect of education ",the second factor is "parental devotion”and the third factor is "the negative effect of divorce”. These three factors explain the 55,429% of the total variance. T-test was used for independent groups, one-way analysis of variance was used for paired comparisons in the analysis of the data. The males and females differ significantly in favor of males in the gender based comparisons. As the age increases the score of the attitude towards the child increases, whereas the score of the attitude towards the child decreases whilst the level of education increases. The scores of the attitude towards the child of the married are significantly higher than the single. The professions differs among themselves. Monthly income does not differ. As the number of siblings and children increases, the score of the attitude towards the child increases. The region and settlement (urban-rural) area in the growth era differs. A child is the most important asset for the parents. For that reason, children influence the decisions of the parents. One of these topics is divorce. The child has a deterrent effect on getting a divorce decision. Before getting a divorce decision, the parents are worrying about the problems that the children will face after the divorce. Foremost among them is the education life of the children. The other important topic is the negative attitudes such as misery, lack of selfconfidence, inexpression, introversion, social disharmony, sociopathy in the children who grew up in broken families. It is seen that the participants are very sensitive in terms of parental devotion children’s education and psychosocial harmony.

PDF

___

iodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 11/2 Winter 2016
Yaptığımız araştırma Türkiye’de bir ilk olduğu için başka araştırmalarla kıyaslama imkânımız bulunmuyor
. Bu nedenle burada sadece analiz sonuçlarını veriyoruz. Verilerin analizinde bağımsız gruplar için t-test kullanılmıştır. Cinsiyet temelli yapılan karşılaştırmada erkeklerle kadınlar erkeklerin lehine anlamlı düzeyde farklılaşmaktadır. İkili karşılaştırmalar için ise tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Yaş yükseldikçe çocuğa yönelik tutum puanı artmaktadır
. Yaş olgunlaştıkça bireylerin hayatı daha iyi tanıdıkları bu nedenle çocuğun önemini ve değerini anlama imkânı buldukları için bu sonuç beklenen bir durumdur. Eğitim arttıkça çocuğa yönelik tutum puanları azalmaktadır. Günümüzde okuyan kesimde bireyselleşme daha fazla göze çarpmaktadır, bunun etkisi olabilir. Evlilerin çocuğa yönelik tutum puanları bekârlardan anlamlı derecede yüksektir. Yaş faktörüne benzer şekilde bekârlar evlilik hayatına bilmedikleri için evli çiftler kadar çocuk hakkında bilgi sahibi olmayabilirler. Meslekler kendi aralarında farklılaşmakta, ancak aylık kazanç farklılaşmamaktadır.
Kardeş sayısı ve çocuk sayısı arttıkça çocuğa yönelik tutum puanı artmaktadır. Batı'da yapılan araştırmalarda çocuk sayısının boşanmayla ilişkisi konusunda farklı sonuçlar çıkmaktadır. Çocuk sayısının etkili olduğu sonuçlar çıktığı gibi tam tersi etkili olmadığı şeklindeki sonuçlara da literatürde rastlanmaktadır
. Bizim araştırmamızda çocuk sayısı ile beraber kardeş sayısının da anlamlı farklılaşmaya neden olduğu görülmektedir. Yetişme çağındaki bölge ve yerleşim yeri(kırkent) farklılaşmaktadır. Köyde büyüyenlerin çocuk konusunda diğerlerinden daha fazla duyarlı olduğu sonucu çıkmaktadır
Bölgeler arasında en fazla göze çarpan Marmara bölgesi ile diğer bölgelerin farklılaşmasıdır. Sanayileşme, değişim, göç gibi faktörler etkili olabilir. Sonuç olarak katılımcıların görüşlerine bakıldığında, çocukların anne-babanın boşanma kararı almasında büyük oranda engelleyici bir etkiye sahip oldukları görülmektedir. Bu engelleyici faktörlerin başında çocuğun eğitiminin yarıda kalması endişesi gelmektedir.
Diğer bir neden de çocuğun boşanmadan psiko-sosyal açıdan olumsuz etkilenmesi korkusudur. Özetle ifade etmek gerekirse anne babanın çocuklarına karşı fedakârlık duygusunu muhafaza ettiği ve bunun da başta boşanma olmak üzere aileyi tehdit eden birçok unsuru bertaraf ettiğini görmekteyiz. KAYNAKÇA A Çocukların Boşanmaya Caydırıcı Etkisi 351 Turkish Studies International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 11/2 Winter 2016 İçli, T. (2009).
Çocuk, suç ve sokak. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü, Yayın(142).
Kanoy, K., & Miller, B. C. (1980).
Children's impact on the parental decision to divorce. Family Relations, 309-315. Kır, İ., & Bülbül, Ö. (2012
). İslahiye ilçesinde boşanma olgusu üzerine sosyolojik bir inceleme. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 99-122. Knoester, C., & Booth, A. (2000).
Barriers to Divorce When Are They Effective? When Are They Not? Journal of family issues, 21(1), 78-99. Kunzel, R. (1974)
. The connection between the family cycle and divorce rates: An analysis based on European data. Journal of Marriage and the Family, 379-388. Levinger, G. (1965)
. Marital cohesiveness and dissolution: An integrative review. Journal of Marriage and the Family, 19-28. Levinger, G. (1976)
. A social psychological perspective on marital dissolution. Journal of Social Issues. Luckey, E. B., & Bain, J. K. (1970)
. Children: A factor in marital satisfaction. Journal of Marriage and the Family. Monahan, T. P. (1955).
Is childlessness related to family stability? American Sociological Review, 446-456. Özyurt, C.(2011).
"Çocukluk Sosyolojisi: Bir Giriş Denemesi", Aile Sosyolojisi,Kadir Canatan ve Ergun Yıldırım, Açılım Kitap, İstanbul. Sayar, K. (2008).
Parçalanmış Aile Çocuklarında Görülen Problemler. Akademi. www.kemalsayar.com/Katagori-Akademik-6.html. Serin, N. B., & Öztürk, S. (2007)
. ANNE-BABASI BOŞANMIŞ 9-13 YAŞLARINDAKİ ÇOCUKLAR İLE AYNI YAŞ GRUBUNDAKİ ANNE-BABASI BOŞANMAMIŞ ÇOCUKLARIN BENLİK SAYGISI VE KAYGI DÜZEYLERİ. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(2). Simon, R. W., & Marcussen, K. (1999).
Marital transitions, marital beliefs, and mental health. Journal of Health and Social Behavior, 111-125. Şahinli, Kürşad, (2012),
Çocuk Suçluluğuna Sebep Olan Ailesel Faktörler: Ankara Çocuk Ve Gençlik Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda Bulunan Tutuklu Ve Hükümlü Çocuklar Üzerine Bir Çalışma, T.C. Polis Akademisi Güvenlik Bilimleri Enstitüsü Ceza Adaleti, Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, Ankara. Şentürk, Ü. (2006).
Parçalanmış aile çocuk ilişkisinin sebep olduğu sosyal problemler (Malatya uygulaması). Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi, Sosyoloji Anabilimdalı, Malatya. Yıldırım, N. (2004).
Türkiye’de boşanma ve sebepleri. Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 1(28), 59-81. Yörükoğlu, A. (1980). Çocuk Ruh Sağlığı, Türkiye İş Bankası Yayınları.