Public Diplomacy Practices in Turkish Foreign Policy (2002-2013)*
Humanity has displayed many examples of power struggles to be able to dominate the earth and become an influential actor on earth since the day it was founded. For that reason, there were wars between states; many tactics and techniques were used to win these wars. This process, which started with diplomacy and propaganda, continues with public diplomacy, a concept we often hear today. Public diplomacy aims to establish communication with the public of different countries and to gain the sympathy of them, to keep them under the influence of its charm, to change their perceptions and to govern them in the direction they want. The public diplomacy that emerged in the second half of the twentieth century and started to be used often, especially in the post-Cold War period, became more important in international relations after the questioning of the fact that the state is the cornerstone of international politics. At present, multilateral relations and interdependence among nations have become necessary in the international system. When the Justice and Development Party (Ak Party) came to power, as the traditional foreign policy concept could not meet the requirements of this new system, an active and multi-lingual foreign policy with new strategies in Turkish foreign policy was started to be implemented. This study discusses the public diplomacy activities in line with the principles guiding the post-2002 foreign policy, the concept of public diplomacy and the application and historical development of Turkish foreign policy. The role of public diplomacy institutions and their roles on Turkish public diplomacy before and after Ak Party’s coming to power is examined. Besides, it aims to reveal the obstacles hindering to achieve a more active and ethical public diplomacy and the kind of organization that is needed to be carried into effect.
___
Akçadağ, E. (2013). Türk dış politikası ve kamu diplomasisi. H. Çomak, & C. Sancaktar içinde, Türk dış politikasında yeni yönelimler. Beta Basım.Akıllı, E. (2016). Türkiye’de devlet kimliği ve dış politika. Nobel Yayınevi.
Akşin, S. (1999). Atatürk’ün dış siyaset modeli, çağdaş Türk diplomasisi: 200 yıllık süre, Türk Tarih Kurumu.
Aron, R. (1966). Peaceand war: a theory of ınternational relations, Doubleday & Company. Ateş, D. (2013). Uluslararası politika. Dora Yayıncılık.
Aydemir, E. (2016). Dış politikada yumuşak güç ve medya, Kalkedon.
Aydın Kılıç, E. (2015). Bir kamu diplomasisi aracı olarak TRT kurumu. M. Şahin, & B. Çevik içinde, Türk dış politikası ve kamu diplomasisi. Nobel Yayıncılık.
Beng, P. K. (2008). “Turkey’s potential as a softpower: a call for conceptual clarity.(21- 40)InsightTurkey.10(2).
Benli Altınışık, M. (2008). The possibilities and limits of turkey’s soft power in the middle east. (41- 54) Insight Turkey, 10(2).
Bilkan, A. F. (2010). Yunus Emre Türk Kültür Merkezleri. A. R. Usul içinde, Yükselen Değer Türkiye. İstanbul: http://www.musiad.org.tr/F/Root/Pdf/Ara%C5%9Ft%C4%B1rma%20 Raporlar%C4%B1/Ara%C5%9Ft%C4%B1rma%20Raporlar%C4%B1/Yukselen_Deger_T urkiye.pdf.
Cull, N. (2009). Cull, Public diplomacy: lessons from the past. Figueroa Press.
Çevik, B. (2014). Uluslararası halkla ilişkilerde insani yardımlar: kamu diplomasisi boyutu. Stratejik Düşünce Enstitüsü.
Dedeoğlu, B. (2011). Güç kavramı, kamu diplomasisi ve güvenlik. Ekopolitik Uluslararasi İlişkiler Masası.
Deringil, S. (2007). İktidarın sembolleri ve ideoloji II. Abdülhamid dönemi (1876- 1909). Yapı Kredi Yayınları.
Devran, Y. (2012). Türk tarihi perspektifinden kamu diplomasisi olgusuna bakış ya da tarihi potansiyeli yeniden düşünmek. A. Özkan, & T. Ersoy içinde,Kamu diplomasisi. TASAM Yayınları.
Ekşi, M. (2014). Kamu diplomasisi ve Ak parti dönemi Türk dış politikası, Siyasal Kitabevi.
Fidan, H. (2013). A work in progress: the new turkish foreign policy. Middle East Policy Council: https://mepc.org/work-progress-new-turkish-foreign-policy (91-96)
Gullion, E. (1965). What is public diplomacy? Tufts University: the fletcher school of law and diplomacy. http://fletcher.tufts.edu/Murrow/Diplomacy.
Güngörmez, O. (2017). Türkiye’nin kamu diplomasisi politikasın ın yükselişi. K. İnat, A. Aslan, & B. Duran içinde, Ak partinin 15 yılı: dış politika. SETA.
Holsti, K. (1964). The concept of power in the study of ınternational relations. Background, 7(4). İnalcık, H. (2000). Osmanlı İmparatorluğu’nun ekonomik ve sosyal tarihi: 1300-1600. Eren Yayıncılık.
İnalcık, H. (2011). Kuruluş ve imparatorluk sürecinde Osmanlı. Timaş Yayınları.
İnalcık, H., & Renda, G. (2002). Osmanlı uygarlığı. T.C. Kültür Bakanlığı.
Kalın, İ. (2010). Türk dış politikası ve kamu diplomasisi. MÜSİAD, & S. Esim (Dü.) içinde, Yükselen Değer Türkiye / Turkey The Rising Star (s. 49-66). Mavi Ofset.
http://web.musiad.org.tr/F/Root/Pdf/Ara%C5%9Ft%C4%B1rma%20Raporlar%C4%B1/Ar a%C5%9Ft%C4%B1rma%20Raporlar%C4%B1/Yukselen_Deger_Turkiye.pdf Kalın, İ. (2011). Soft power and public diplomacy. Perceptions, 16(1).
Kamel, A. (2014). 1923’ten günümüze Türk dış politikası ve diplomasisi, İnkılap Kitabevi. Kamu Diplomasisi Enstitüsü. amaç ve hedefler. http://www.kamudiplomasisi.org/amachedefler.html
Karadağ, H. (2016). Uluslararası ilişkilerde yeni bir boyut kamu diplomasisi. Nobel Yayıncılık.
Koçer, G. (2003). Türk dış politikasında İslam: araf’ta olmak ya da bir pragmatizm örneği. Öğreti- Pegem A Yayıncılık.
Kodaman, T., & Akçay, E. Y. (2010). Kuruluştan yıkılışa kadar osmanlı diplomasi tarihi ve türkiye’ye bıraktığı miras. SDÜ Fen edebiyat fakültesi sosyal bilimler dergisi, 22-86.
Mardin, Ş. (2011). Türk modernleşmesi. İletişim Yayınları.
Melissen, J. (2007). The new public diplomacy: between theory and practice. J. Melissen içinde, The new public diplomacy: Soft power in international relations. Palgrave Macmillan.
Morgenthau, H. J. (1970). Uluslararası politika: güç ve barış mücadelesi C. I. (B. Oran, & Ü. Oskay, Çev.), Sevinç Matbaası.
Nye, J. (1990). Bound to lead: the changing nature of American power. Basic Books.
Nye, J. (2004). Soft power: The means to succeed in world politics. Public Affairs.
Nye, J. (2005). Dünya siyasetinde başarının yolu: yumuşak güç. (R. İnan Aydın, Çev.) Elips Kitap.
Oran, B. (2017). Türk dış politikası: kurtuluş savaşından bugüne olgular, belgeler, yorumlar. İletşim Yayınları.
Özdemir, H. (2008). Uluslararası ilişkilerde güç: çok boyutlu bir değerlendirme. AnkaraÜniversitesi SBF dergisi, 63(3).
Özkan, A. (2018). 21. yüzyılın stratejik vizyonu kamu diplomasisi ve türkiye’nin kamu diplomasisi imkanları. TASAM Yayınları.
Özkan, A., & Ersoy, T. (2012). Kamu diplomasisi. TASAM Yayıncılık.
Potter, E. (2002). Canada and new public diplomacy.Netherland Institute of International Relations.
Sancak, K. (2016). Uluslararası ilişkilerde güç kavramı ve yumuşak güç. Nobel Yayınevi.
Sander, O. (2010). Anka’nın yükselişi ve düşüşü. İmge Kitabevi.
Snow, N. (2009). Rethinking public diplomacy. N. Snow, & P. Taylor içinde, Handbook of public diplomacy.Routledge.
Şener, B. (2013). Türk dış politikasında güç kullanma seçeneği (1923- 2010) teorik, tarihsel ve hukuksal bir analiz. Barış Kitap Basım Yayın.
T. C. Dışişleri Bakanlığı. http://www.mfa.gov.tr/ulkemizin--yurtdisinda-tanitimi.tr.mfa.
T.C. Başbakanlık basın yayın ve enformasyon genel müdürlüğü. http://byegm.gov.tr/turkce/hakkinda
T.C. Başbakanlık kamu diplomasisi koordinatörlüğü. https://kdk.gov.tr/sag/kamu-diplomasisinebakis/ 21
T.C. Başbakanlık kamu diplomasisi koordinatörlüğü. Kamu diplomasisi koordinatörlüğü genelgesi. http://kdk.gov.tr/kurumsal/kdk-genelgesi/5.
T.C. Başbakanlık yurtdışı Türkler ve akraba topluluklar başkanlığı. (https://www.ytb.gov.tr/kardestopluluklar/ genel-bilgi
Telatar, G. (2014). Merkez ülkeden küresel güce ak parti dönemi Türk dış politikasında kamu diplomasisi. R. Ö. Dönmez içinde, Türkiye’de Politik değişim ve Türk dış politikası: neoosmanlıcılığın sosyo politiği.Dora Yayıncılık.
TİKA. (tarih yok). T.C. Başbakanlık Türkiye işbirliği ve koordinasyon ajansı bakanlığı. http://www.tika.gov.tr/tr/ sayfa/hakkimizda-14649
Tuch, H. (2003). Communicating with the world: US Public diplomacy overseas.St. Martin’s Press. Tür, Ö., & Kan, A. (2015). 2000’li yıllarda Türk dış politikasını anlamak. Ö. Z. Oktav, & H. Sarı Ertem içinde, 2000’li Yıllarda Türk Dış Politikası, Fırsatlar, Riskler ve Krizler. Nobel Yayıncılık.
Ünal Erzen, M. (2012). Kamu diplomasisi. Derin Yayınları.
Yeğin, A., Badıllı, A., İsmail, H., & Çalım, İ. (1993). Osmanlıca-Türkçe ansiklopedik büyük lûgat. Türdav Yayınları.
Yeşiltaş, M., & Balcı, A. (2011). Ak parti dönemi türk dış politikası sözlüğü: kavramsal bir harita. Bilgi Sosyal Bilimler Dergisi, 9-34.
- ISSN: 2667-5625
- Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
- Başlangıç: 2006
- Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ
Sayıdaki Diğer Makaleler
Mehmetcan SUYADAL, Melih Sefa YAVUZ, Ahmet Mete ÇİLİNGİRTÜRK
Güvenliğe Göç Olgusu Açısından Bir Yaklaşım: Ulusal Sağlık Güvenliği
Perceived Service Quality of Public and Private Hospitals in Samsun
Handan Akdeniz ÖZPOLAT, Taner TUNÇ
2008 Küresel Finans Krizinde Hedge Fon Yatırım Stratejilerinin Başarılarının İncelenmesi
Public Diplomacy Practices in Turkish Foreign Policy (2002-2013)*
Serkan GÜNDOĞDU, Mohammad ARAFAT
Türk Dış Politikasında Kamu Diplomasisi Pratiği (2002- 2013)