The Big Bang Theory in Terms of Scientific Concise Expression of the Qur’an

The Qur'an is a divine book that contains many miraculous information such as the direction of copyright, giving news of the unseen, meeting the needs of human beings, and other sciences and natural sciences, as well as its language and style. In many verses and suras in the Qur'an, scientific and natural truths are pointed out, and various information about cosmic formations is presented. As a matter of fact, it was not expected that opinions would be expressed about the truth and nature of such information in the verses in the early periods of Islam. However, the reason and wisdom of the expression of the beings mentioned in the verses are emphasized. The relationship between the cosmological verses called “kawni”, one of these “'i'jāz” aspects of the Qur’an, with the data that emerged as a result of modern sciences is remarkable. One of the most important of these “kawni” verses is that Allah Almighty separated them with a big bang when the earth and sky were adjacent. This scientific and miraculous determination expressed by the Qur’an is compatible with today's scientific data and refutes the idea that the universe is in an eternal, static model. In addition, considering the period when the Qur’an was sent down and the level of knowledge in the region, it can be said that the expressions regarding modern sciences indicated by it were not possible for a person or a community to say at that time. With this approach, it can be stated that the Qur’an is a divine word and it is not possible for it to be uttered by human beings. However, there are many discussions on the axis of whether the interpretation of the Qur'anic verses is correct within the framework of the view and approach that these verses of the Qur’an prioritize science, contain it, do not contradict it. In this study, the scientific “'i'jāz” of the Qur'an will be discussed in the axis of the “Big Bang” theory/assumption, which is one of these studies. Structured Abstract: The Qur’an is a divine book that contains many miracles such as its concise expression called “'i'jāz” in terms of language and style, as well as its copyright aspect, reporting unseen and unheard events, meeting the needs of human beings, and the religious and natural sciences it contains. The relationship between the cosmological verses called “kawni”, one of these “'i'jāz” aspects of the Qur’an, with the data that emerged as a result of modern sciences is remarkable. One of the most important of these “kawni” verses is that Allah Almighty separated them with a big bang when the earth and sky were adjacent. This scientific and miraculous determination expressed by the Qur’an is compatible with today's scientific data and refutes the idea that the universe is in an eternal, static model. In addition, considering the period when the Qur’an was sent down and the level of knowledge in the region, it can be said that the expressions regarding modern sciences indicated by it were not possible for a person or a community to say at that time. With this approach, it can be stated that the Qur’an is a divine word and it is not possible for it to be uttered by human beings.

Kur’an’ın Bilimsel Îcâzı Ekseninde Büyük Patlama Teorisi

Kur’an, dili ve üslûbu yönündeki îcâzının yanında telif yönü, gaybî haberler vermesi, beşerin ihtiyaçlarını karşılaması, ihtiva ettiği diğer ilimler ve tabiat ilimleri gibi pek çok mucizevî bilgiyi içeren ilâhî bir kitaptır. Kur’an’da pek çok ayet ve surede ilmî ve kevnî hakikate işaret edilmiş, kozmik oluşumlarla ilgili çeşitli bilgiler sunulmuştur. İslam'ın ilk dönemlerinde ayetlerde geçen bu tür bilgilerin hakikati ve mahiyeti hususunda fikir yürütülmesi beklenemiyordu. Ancak ayetlerde bahsi geçen varlıkların ifade edilmesinin daha çok sebep ve hikmeti üzerinde durulmuştur. Kur’an’ın bu îcâz yönlerinden olan kevnî ayetlerin, modern bilimler neticesinde ortaya çıkan verilerle olan ilişkisi dikkat çekicidir. Bu kevnî ayetlerin en önemlilerinden biri, yer ve gök bitişik iken Cenâb-ı Hakk’ın büyük bir patlamayla onları ayırmasıdır. Kur’an’ın ifade ettiği bu ilmî ve mucizevî tespit, günümüzdeki ilmî verilerle uygunluk arz etmekte ve kâinatın ezeli, statik bir modelde olduğu fikrini reddetmektedir. Yine Kur’an’ın indiği dönemde bölgedeki bilgi düzeyi göz önünde bulundurulduğunda, onun işaret ettiği modern bilimlere yönelik ifadelerin, bir şahsın veya topluluğun bilmesine imkân olmadığı söylenebilir. Bu zaviyeden bakıldığında Kur’an’ın, ilâhî bir kelâm olduğu ve beşer tarafından söylenmesinin mümkün olmadığı açıktır. Bununla beraber ayetlerin bilimsel tefsiri ya da bilimi öncelediği düşüncesinin ona aykırılık teşkil etmediği yaklaşımı çerçevesinde ayetlerinin yorumlanmasının doğruluğu veya yanlışlığı hususunda pek çok tartışma yapılmıştır. Bu çalışmada, bu kabil çalışmalardan biri olan “Büyük Patlama” teorisi/varsayımı ekseninde Kur’an’ın bilimsel îcâzı ele alınacaktır.

PDF

___

Altıntaş, H. (1992). İbn-i Sina metafiziği. A.Ü.İ.F. Yayınları.

Âlûsî, Ş. (trs). Rûhu'l-me'ânî fî tefsîri'l-Kur'âni'l-azîm. Dâru İhyâi't-Turâsi'l-Arâbî.

Aristoteles. (1996). Metafizik (Çev. Ahmet Arslan). Sosyal Yayınları.

Atay, H. (1974). Farabi ve İbn-i Sina’ya göre yaratma. A.Ü. İ. F. Yayınları.

Ateş, S. (1985). Yüce Kur’an’ın çağdaş tefsiri. Yeni Ufuklar Neşriyat.

Aydın, M. S. (1994). Din felsefesi. Selçuk Yayınları.

Beğâvî, E. M. H. (1997). Meâlimu't-tenzîl (Thk. Abdurrezzâk el-Mehdî). Dâru İhyâi't-Turâsi'l- Arâbî.

Bayraktar, M. (1992). İslâm ve ekoloji. DİB Yayınları.

Beydâvî, K. N. E. S. A. b. Ö. (trs). Envâru't- tenzîl ve esrâru't-te'vîl. Dâru İhyâi't-Turâsi'l-Arâbî. Birışık, A. (2011). Tefsîr mad. DİA yayınları.

Bulaç, A. (1994). İslâm düşüncesinde din–felsefe/vahiy–akıl ilişkisi. Beyan Yayınları. Cerrahoğlu, İ. (1991). Tefsir usûlü. TDVF Yayınları.

Cerrahoğlu, İ. (1988). Tefsir tarihi. DİB Yayınları.

Cevâhirî, İ. b. H. (1979). es-Sihâh tâcu’l-luğa ve sihahu’l-Arabiyye (Thk. Abdulgafûr Attâr). Dâru’l-İlm li’l-Melâyîn.

Cevherî, T. (2016). el-Cevâhîr fî tefsîri’l-Kur’an (Thk. Muhammed Abdusselam Şahin). Dâru’l- Kutubi’l-İlmiyye.

Coşkun, A. (1993). İbn Aşûr mad. DİA Yayınları.

Curcânî, S. Ş. A. b. M. (1993). Mu'cemu't-tarifât (Thk. Muhammed Sıddîk el- Minşâvî). Dâru’l- Fazilet.

Çapan, E. (2012). Şatibî’nin ilmî tefsir anlayışına eleştirel bir yaklaşım. AÜİF Dergisi. Sayı, 38.

Draz, A. (1983). Kur’an’ın anlaşılmasına doğru (Çev. Salih Akdemir). Mim Yayınları.

Duman, Z. (2006). Beyânu’l-hakk. Fecr Yayınları.

Elmalılı, M. H. Y. (trs). Hak dini Kur'ân dili (Sad. İsmail Karaçam ve Arkadaşları). Azim Dağıtım. Esed, M. (1999). Kur’an mesajı. İşaret Yayınları.

Ezherî, E. M. M. b. A. (trs). Tehzîbu’l-luga (Thk. Abdusselâm Hârûn). ed-Dâru’l-Mısrîyye li’t- Te’lîf ve’t-Terceme.

Fîyrûzâbâdî, E. T. M. b. Y. (2008). Kâmûsu’l-muhît. Dâru’l-Hadîs.

Gazâlî, E. H. M. b. M. (trs). İhyâu ulûmi’d-dîn (Çev. Ahmed Serdaroğlu). Bedir Yayınlar. Hanefî, A. (1968). et-Tefsîru’l-ilmi li’l-ayeti’l-Kur’aniyye fi’l-Kur’an. Dâru’l-Meârif.

Hawking, S. (1989). Zamanın kısa tarihi (Çev. Sabit Say, Murat Uraz). Milliyet Yayınları. Heyet. (2012). Kur'ân yolu Türkçe meâl ve tefsir. DİB Yayınları.

Heyto, M. H. (1983). el-Mu’cizetu’l-Kur’âniyye. Dâru’l-Fikr.

Hûlî, E. (1995). Kur’an tefsirinde yeni bir metod (Çev. Mevlüt Güngör). Kur’an Kitaplığı Yayınları.

İbn Aşûr, M. b. T. (1984). Tefsîru't-tahrîr ve't-tenvîr. Dâru't-Tunusiyye.

İbn Atiyye, E. M. A. b. G. (2001). el-Muharreru'l-vecîz fi tefsîri'l-kitâbi'l-azîz (Thk. Abdusselâm Abduşşâfî Muhammed). Dâru'l-Kutubi'l-İlmiyye.

İbn Cevzî, C. E. F. A. b. A. (2001). Zâdu'l-mesîr fî ilmi't-tefsîr (Thk. Abdurrezzâk el-Mehdî). Dâru’l-Kutubi’l-Arâbiyye.

İbn Fâris, E. H. A. (1979). Mu’cemu Mekâyisi’l-Luğa (Thk. Abdusselâm Muhammed Harun). Dâru’l-Fikr.

İbn Kesîr, İ. E. F. İ. (1994). Tefsîru'l-Kur'âni'l-azîm. Mektebetu Dâri’s-Selâm.

İbn Manzûr, E. F. C. M. (trs). Lîsânu'l-Arâb. Dâru Sadr. İbn Rüşd. (1992). Felsefe din ilişkisi (Çev. Bekir Karlığa). İşaret Yayınları.

Kâsımî, M. C. (2003). Mehâsinu't-te'vîl. Dâru'l-Kütübi'l-İlmiyye.

Kattân, M. H. (1997). Ulûmu’l-Kur’an (Çev. Arif Erkan). Timaş Yayınları.

Kırca, C. (1994). Kur’an-ı Kerim’de fen bilimleri. Marifet Yayınları.

Kurtubî, E. A. M. A. b. E. B. (1985). el-Câmî’ li ahkâmi'l-Kur'ân. Muessesetu’r-Risâle. Kutub, S. (trs). Kur’an’da edebî tasvir (Trc. Kamil M. Çetiner). Beka Yayınları. Kutub, S. (2003). Fî Zilâli'l-Kur'ân. Dâru’ş-Şurûk.

Merâğî, A. M. (1946). Tefsîru’l-merâğî. Mustafa el-Babî el-Halebî.

Öztürk, Y. N. (2008). Kur’an açısından küresel felaketler. Yeni Boyut Yayınları.

Râfiî, M. S. (2003). İ’câzu’l-Kur’an ve’l-belâğâtu’n-nebeviye. Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye. Râğıb el-İsfahânî, E. K. H. b. M. (trs). el-Müfredât fî garîbi'l-Kur'ân. Dâru’l-Marife.

Râzî, F. M. b. Ö. (1981). et-Tefsîru'l-kebîr. Dâru’l-Fikr. Rızâ, M. R. (trs). Tefsîru'l-menâr. Dâru’l-Marife.

Sâbûnî, M. A. (2016). et-Tıbyân fî ulûmi’l-Kur’an. Mektebetu’l-Asriyye. Suyûtî, E. F. C. A. b. E. B. (2003). ed Durru’l-mensûr fî tefsîri’l-me’sûr. Merkezu Dirâseti'l- Arâbiyye.

Suyûtî, E. F. C. A. b. E. B. (1973). el-İtkan fî Ulûmi'l-Kur'ân. el-Mektebetu’s-Sakâfiyye. Şahin, E. (2002). İslâm ve batı düşüncesinde yaratılış modelleri. Pınar Yayınları.

Şâtıbî, E. İ. İ. b. M. (2016). el-Muvâfakât fî usûli'ş-şerîâ (Trc. Mehmet Erdoğan). İz Yayıncılık.

Şeyhûn, M. S. (1978). el-İ’câz fî nazmi’l-Kur’an. Kahire.

Şimşek, S. (2011). Günümüz tefsir problemleri. Kitap Dünyası Yayınları.

Şimşek, S. (2012). Hayat kaynağı Kur’an tefsiri. Beyan Yayınları.

Şimşek, S. (1998). Yaratılış olayı. Beyân Yayınları.

Şimşek, Ü. (1984). Big bang kâinatın doğuşu. Yeni Asya Yayınları.

Tâberî, E. C. M. b. C. (1988). Câmîu'l-beyân 'an te'vîli âyi'l-Kur'ân. Dâru’l-Fikr. Taslaman, C. (2006). Big bang ve tanrı. İstanbul Yayınları.

Taşkın, T. (2010). Ol dedi oldu/Big bang’in nefes kesen öyküsü. Şûle Yayınları.

Zağlûl, N. M. R. (2005). Min âyati’l-i’câzi’l-ilmiyyi li’l-ardı fi’l-Kur’ani’l-Kerim. Dâru’l-Ma’rife.

Zebîdî, E. F. M. M. H. V. (trs). Tâcü’l-arûs min cevâhiri’l-kâmûs. Dâru’l-Kutubi’l-İlmiyye. Zehebî, M. H. (2005). et-Tefsîr ve’l-mufessirûn. Dâru’l-Hadis.

Zemahşerî, E. K. C. M. b. Ö. (1987). el-Keşşâf ‘an hakâiki't-tenzîl ve uyûni'l-ekâvîl fi vucûhi'tte'vîl.

Dâru’l-Kitâbu’l-Arâbî.

Zurkânî, M. b. A. (1995). Menâhilu’l-irfân fî ulûmi’l-Kur’an (Thk. Feyyaz Ahmed Zumerli). Dâru’l-Kutubi’l-Arâbî.

Turkish Studies- Comparative Religious Studies-Cover

ISSN: 2667-5544
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ