Şemsettin KIRIŞ

3415

An Examination on "Religiosity -Based Socialization" in the Practice of Hz. Prophet

An Examination on "Religiosity -Based Socialization" in the Practice of Hz. Prophet

We can call religious socialization the process of gaining identity and personality in society with one's beliefs, values, practices, acceptance or rejection. If individualization can be described as the realization of one's own intellectual capacity, depth of contemplation, in short, all abilities and knowledge, socialization can be characterized as the expression and sharing of these abilities and experiences with the society. Socialization is the interaction of the individual with society. The individualist-modern approach often emphasizes the thesis that the religion people hold in their hearts and the corporate religion are two different things. It is specifically stated that institutional religion is an external intervention in the will of the individual. It is stated that institutional religion does not increase authentic and qualified religiosity, but also leads people to hypocritical religiosity. It is foreseen that authentic and qualified religiosity can be realized by the individual's own desire and will. The question of how to shape the dynamic that will lead to religiosity in the inner world of the individual is not addressed. In an environment where an unlimited number of secular dynamics aspire to the desire and will of the individual, what kind of motivation can the choice of religiosity create? It is not difficult to foresee that this will not be easy. Finding a place for the desire for religiosity in the unlimited desires of the individual depends on an internal struggle. By its very nature, religiosity cannot live in harmony with indifference to religion. Sustainable religiosity requires social support as well as controlling and managing our desires and desires with a strong will training. Socialization is a compulsory need for every individual. Religious socialization is the consideration of religious sensitivities in meeting this basic need. The person may want to realize the need for socialization in a comfortable and acceptable way in terms of his/her religious beliefs. Socialization is a need, just as it is a need to do good to others. The manifestation and meaning of the good done is related to socialization. The religion brought by the Hz. Prophet ordered believers to gather for worship and custom. In this religion, life is not built on the basis of individual liberation, but on the basis of social liberation. Hz. During the time of the Hz. Prophet and Hulefa-i Raşidîn, the mosque became the center of social life and became a place where other activities were carried out besides worship. The Hz. Prophet revealed socialization as a target behavior for believers. Hz. The periods of Mecca and Medina in the life of the Prophet are full of striking examples of religious socialization.
PDF

___

  • Abdurrahmân el-Fâlûze, E. İ. M. İ. (2002). el-Mevsûa fî sahîhi sîrati’n-nebeviyye. Metâbiu’s- safâ.
  • Abidoğlu, İ. (2015). Kur’an’da toplumsal farklılık [Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi]. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
  • Açık, T. (2014). Mahalle ve camii: Osmanlı İmparatorluğu’nda mahalle tipleri hakkında Trabzon üzerinden bir değerlendirme. Otam, 35 (Bahar), 1-39.
  • Ağırman, M. (2010). Hz. Muhammed devrinde mescid ve fonksiyonları. Ravza Yayınları.
  • Ahmed b. Hanbel. (1999). el-Müsned (C. 1-50). Muessesetu’r- risâle. Altıkardeş, İ. (2003). Din sosyalleşme ve hoşgörü. Rağbet Yayınları.
  • A’zamî, M. M. (1980). Dirâsât fi’l-hadîsi’n-nebevî ve târîhi tedvînih. el-Mektebu’l-İslâmî.
  • Bardakoğlu, A. (2001). Kasâme. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (ss. 528-530). TDV Yayınları.
  • Bozkurt, N. (2003). Medîne. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 28, ss. 305-311). TDV Yayınları.
  • Buhârî, E. A. M. b. İ. b. İ. el-Cu‘fî. (1987). el-Câmiu’s-sahîh (C. 1-6). Dâru İbn Kesîr.
  • Buhârî, E. A. M. b. İ. b. İ. el-Cu‘fî. (1989). el-Edebü’l-müfred (3. bs). Dâru’l-beşâiri’-İslâmiyye.
  • Dögüş, N. (2021). Osmanlı Devleti’nde İmamlık (19.Yüzyıl İstanbul Örneği) [Yayımlanmamış Doktora Tezi]. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
  • Er, İ. (1988). Sosyalleşme, sosyal gelişme ve İslam: din sosyolojisi açısından bir deneme. Furkan Kitabevi.
  • er-Râzî, E. A. (Ebü’l-F. F. M. b. Ö. b. H. (2000). Mefâtîhu’l-ğayb (C. 1-32). Dâru’l-kütübi’l-ılmiyye.
  • Erdim, S. (2014). Buhârî’nin el-Câmiu‘s-sahîh’inde rivâyeti bulunan kadın sahâbiler. Turkish Studies = Türkoloji Araştırmaları: International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(5), 849-866.
  • Eren, H. (Ed.). (1988). Türkçe sözlük. Türk Tarih Kurumu Basım Evi. et-Taberî, İ. C. (2000). Câmiu’l-beyân fî te’vîli’l-Kur’ân (C. 1-24). Muessesetu’r- risâle.
  • et-Tirmizî, E. Î. M. b. Î. b. S. (1998). el-Câmiu’s-sahîh (C. 1-6). Dâru’l-ğarbi’l-İslâmî.
  • ez-Zebîdî, E.-F. M. el-M. b. M. b. M. b. A. el-Bilgrâmî el-Hüseynî. (t.y.). Tâcu’l- arûs min cevâhiri’lkâmûs (C. 1-40). Dâru’l-hidâye.
  • ez-Zehebî, E. A. Ş. M. b. A. b. O. ez-Zehebî et-Türkmânî el-Fârikī ed-Dımaşkī. (t.y.). el-Muğnî fi’dduafâ (1. bs, C. 1-2). Dâru ihyâi turâs.
  • ez-Zehebî, E. A. Ş. M. b. A. b. O. ez-Zehebî et-Türkmânî el-Fârikī ed-Dımaşkī. (1996). Siyeru a’lâmi’n-nübelâ (11. bs, C. 1-23). Muessesetu’r- risâle. Fayda, M. (1995). Ensâb. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi. TDV Yayınları.
  • Hamidullah, M. (2003). İslam Peygamberi (S. Tuğ, Çev.; C. 1-2).
  • Heysemî, E.-H. N. A. b. E. B. b. S. el-Heysemî. (1992). Mecmeu’z-zevâid ve menbeu’l-fevâid (C. 1- 10). Dâru’l-fikr li’t-tıbâati ve’n-neşri ve’t-tevzî’.
  • İbn Ebû Zemenîn, E. A. M. b. A. b. Î. el-Mürrî el-Kurtubî. (2002). Tefsîru’l-kur’âni’l-azîz (C. 1-5). Dâru’l-fârûkı’l-hadîse.
  • İbn Hacer, E.-F. Ş. A. b. A. b. M. el-Askalânî. (1415). el-İsâbe fî temyîzi’s-sahâbe (C. 1-8). Dâru’lkütübi’l- ılmiyye.
  • İbn Mâce, E. A. M. b. Y. M. el-Kazvînî. (2009). es-Sünen (C. 1-5). Dâru’r-risâleti’l-âlemiyye.
  • İbn Manzûr, E.-F. C. M. b. M. b. A. b. A. el-Ensârî er-Rüveyfiî. (1993). Lisânu’l-arab (3. bs, C. 1- 15). Dâru sâdir.
  • İbnü’l-Cevzî, E.-F. C. A. b. A. b. M. el-Bağdâdî. (1993). el-Birru ve’s-sıle. Müessesetü’l-kütübi’ssekâfiyye.
  • Kandemir, M. Y., Çakan, İ. L., & Küçük, R. (1998). Riyâzü’s-sâlihîn peygamberimizden hayat ölçüleri (C. 1-8). Erkam Yayınları.
  • Kırış, Ş. (2018). Sünnet Perspektifinden “Seküler Dindarlık” Üzerine Bazı Düşünceler = Thought on the “Secular Piety” from the Sunna Perspective. İnsan Ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 7(4), s. 2454-2473.
  • Kazıcı, Z. (2008). Asr-ı saâdet ve hulefa-i raşidin döneminde cami ve ifa ettiği hizmetler. Sosyal ve Ferdi İşlevleri Açısından Namaz ve Cami -Tartışmalı İlmi Toplantı-, 18-19 Ekim 2008, Üsküdar Belediyesi Altunizade Kültür Merkezi, 219-238.
  • Müslim b. Haccâc, E.-H. M. b. el-H. b. M. el-Kuşeyrî. (t.s.). el-Câmiu’s-sahîh (C. 1-5). Dâru ihyâi türâsi’l-arabbiy.
  • Okumuş, E. (2014). Din ve sosyalleşme. Turkish Studies = Türkoloji Araştırmaları: International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 9(11), 429-454. Ortakaya, B. (2019). Kur’ân’da yeniden dini sosyalleşme. Journal of Analytic Divinty, 3(2), 147- 164.
  • Sherkat, D. E., & Güngör, Ö. (2013). Dini sosyalleşme: etki kaynakları ve araçların etkileri. 8(3), 279-297.
  • Şemseddîn Şâmî, E. A. Ş. M. b. Y. b. A. b. Y. es-Sâlihî. (1993).
  • Sübülü’l-hüdâ ve’r-raşâd fî hedyi hayri’l-ıbâd ve zikri fedâilihî ve a’lâmi nübüvvetihî ve ef’âlihî ve ahvâlihî fi’l-mebde’i ve’lmeâd (C. 12). Dâru’l- kutubi’l- ılmiyye.
  • Taberânî, E.-K. M. S. b. A. b. E. et-Taberânî. (t.y.). Mu‘cemü’l-evsat (C. 10). Dâru’l-harameyn.
  • Taberânî, E.-K. M. S. b. A. b. E. et-Taberânî. (1994). Mu’cemü’l-kebîr (2. bs, C. 1-25). Mektebetü İbn Teymiyye.
  • Yel, A. M., & Küçükaşcı, M. S. (2003). Mahalle. İçinde Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi (C. 27, ss. 323-326). TDV Yayınları.
  • Yıldırım, B. (2020). Elest bezminin avazesi mûsiki: müslümanların yaklaşımları. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi (SBArD), 18(36), 73-95.
  • Yılmaz, O. (2015). Hz. Ali’yi öne çıkaran rivayetlerin değeri. Araştırma Yayınları.
Turkish Studies- Comparative Religious Studies-Cover
  • ISSN: 2667-5544
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2006
  • Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ
Arşiv
Sayıdaki Diğer Makaleler

An Examination on "Religiosity -Based Socialization" in the Practice of Hz. Prophet

Şemsettin KIRIŞ

Bir Müfessir Olarak Ahmed Mustafa el-Merâğî ve “Tefsîru’l-Merâğî” İsimli Eseri*

Mehmet Seri DOĞRU

Üniversite Öğrencilerinin Dindarlık Algılarıyla Ahlaki Yargıları Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi

Veysel Karani ALTUN