A determination of the factors that aff ect the level of pediatric nurses’ liking of children

Amaç: 18 yaşın altındaki her birey çocuktur. Çocuklara yönelik tutum, bir bireyin çocuklar ve çocuklarla birlikte olma konusundaki temel inancının yansımasıdır. Pediatri hemşirelerinin çocukların fi ziksel, intellektüel, duygusal-sosyal gelişimsel farlılıklarını anlamaları, çocukları savunmaları, onlara gerekli sevgi ve ilgiyi göstermeleri beklenir. Bu çalışma, çocuk servislerinde görev yapan hemşirelerin çocukları sevme durumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem ve gereç: Çalışma, Ankara ilinde Sağlık Bakanlığı ve Üniversiteye bağlı üç çocuk hastanesinde çalışan 207 hemşire üzerinde yapılmıştır. Çalışmada Barnett Çocuk Sevme Ölçeği (Barnett Liking of Children Scale – BLOCS) kullanılmıştır. Bu ölçek insanların çocuklara yönelik tutumlarını ölçme amacıyla geliştirilmiş, 14 sorulu, 7’li likert tipinde bir değerlendirme aracıdır. Duyan ve Gelbal 2008 yılında Türkiye için geçerlilik ve güvenirlilik çalışması yapmıştır. Ölçekten 14-98 arasında puan alınabilmekte, yüksek puan, insanların çocukları daha fazla sevdiklerini; düşük puan çocukları sevme düzeyinin düşük olduğunu göstermektedir. Bulgular: Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması X– = 31,76 ± 6,25 olup, % 38,7’sı SML mezunu, % 67,3’ü evli, evli kadınların % 81,7’sinin çocuğu olduğu, % 77,9’unun bakanlık hastanesinde çalıştığı, % 95,7’sinin servis hemşiresi olduğu, ortalama X– = 136,28 ± 86,52 ay (yaklaşık 11,3 yıl) görev yaptıkları, X– = 15.63 ± 29.87 günlük çocuk hasta baktıkları, % 54,8’inin bir çocuk kitabı bildikleri, % 67,3’ünün çocuklarla ilgili haber izledikleri, % 81,9’unun çocuk oyunları bildiği, ortalama X– = 3,32 ± 1,88 çocuk oyunu bildikleri, çoğunun (% 94,0) gönüllü kurumlarda çalışmadıkları, % 49,2’sinin çalıştığı iş yerinden ayrılmak istemediği, % 50,8’inin yoğun iş yükü, yorgunluk, yönetimsel destek eksikliği nedeniyle ayrılmak istediği belirlenmiştir. Hemşirelerin çocuk sevme ölçeğinden ortalama X– = 82,07 ± 16,35 puan aldıkları; çocuk sevme puanı ile çalışılan yer, yaş, çocuk sahibi olma, eğitim durumu, görev, çalışma süresi arasında istatistiksel farkın anlamlı olmadığı (P > 0,05); çocuk sevme puanı ile medeni durum, günlük bakılan çocuk sayısı, çocuk oyunlarını bilme ve çocuk haberlerini izleme durumu arasındaki farkın anlamlı olduğu belirlenmiştir (P < 0,05). Sonuç: Çocuk hemşirelerinin çocuk sevme durumlarının yüksek olduğu, bu durumun medeni durum, iş yeri değiştirme sıklığı, günlük hizmet verilen çocuk sayısı, çocuk oyunlarını bilme, çocuk haberlerini izleme durumundan etkilendiği saptanmıştır.

PDF

___

1. Wong LD, Hockenberry JM. Wong’s nursing care of infants and children. 7th ed. Philadelphia: Mosby Inc; 2003.
2. Wessel AM. Th e pediatric nurse and human relations. Am J Nurs 1947; 47: 213-216.
3. Monsen BR. Th e child in the community: nursing makes a diff erence. J Pediatr Nurs 2008; 23: 469-470.
4. Çavuşoğlu H. Çocuk sağlığı hemşireliği. 8. baskı. Ankara: Sistem Ofset Basımevi; 2004.
5. Smitt F. Paediatric nursing in Europe: infl uencing policy and practice. Paediatr Nurs 2007; 19: 24-25.
6. Wood J. Bowlby’s children: the forgotten revolution in Australian children’s nursing. Contemp Nurs 2008; 30: 119- 132.
7. Alsop-Shields L, Mohay H. John Bowlby and James Robertson: theorists, scientists and crusaders for improvements in the care of children in hospital. J Adv Nurs 2001; 35: 50-58.
8. Horst FC, Veer R. Changing attitudes towards the care of children in hospital: a new assessment of the infl uence of the work of Bowlby and Robertson in the UK, 1940-1970. Attach Hum Dev 2009; 11: 119-142.
9. Bartley S. Suff er the little children. Th e infl uence of nurses and parents in the evolution of open visiting in children’s wards 1940-1970. Int Hist Nurs J 2001; 6: 44-51.
10. Young J. Changing attitudes towards families of hospitalized children from 1935 to 1975: a case study. J Adv Nurs 1992; 17: 1422-1429.
11. Boztepe H. Pediatri hemşireliğinde aile merkezli bakım. Turkiye Klin Hem Bilim Derg 2009; 1: 88-93.
12. Irlam LK, Bruce JC. Family-centred care in paediatric and neonatal nursing: a literature review. Curationis 2002; 25: 28- 34.
13. Darbyshire P. Parents, nurses and paediatric nursing: a critical review. J Adv Nurs 1993; 18: 1670-1680.
14. Tedder J, Register N. Th e HUG: an innovative approach to pediatric nursing care. MCN Am J Matern Child Nurs 2007; 32: 210-214.
15. Ardahan M. Hemşirelerin savunuculuk rolü. Cumhuriyet Üniv Hemşire YO Derg 2003; 7:23-27.
16. World Health Report 2005: Make every mother and child count. (http://www.who.int/world-health-day/previous/2005/ en/index.html).
17. Köker E. Popüler kültür bağlamında günümüz toplumlarında çocukluğa verilen yeni biçim ve işlev. In: Ahioğlu N, Güney N, editors. Popüler kültür ve çocuk. Ankara: Mattek Matbaacılık Basımevi; 2007. p. 7-18.
18. Kağıtçıbaşı Ç. Çağdaş dünyada insan gelişimine ilişkin görüşler ve Türkiye deneyimi. In: Onur B editor. Çocuk Kültürü. 1.Ulusal Çocuk Kültürü Kongresi Bildirileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi; 1997. p.182-193.
19. Kağıtçıbaşı Ç. Th e value of children: a key to gender issues. Int Child Heal 1998; 9:15–24.
20. Yurdakök M. Dünyada ve ülkemizde çocuk sağlığı. In: Ahioğlu N, Güney N, editors. Popüler kültür ve çocuk. Ankara: Mattek Matbaacılık Basımevi; 2007. p. 185-190.
21. Pelander T, Leino-Kılpi H. Quality in pediatric nursing care:children’s expectations. Issues Compr Pediatr Nurs 2004; 27:139-151.
22. Woodgate LR. Health professionals caring for chronically ill adolescents: adolescents’ perspectives. J Spec Pediatr Nurs 1998, 3: 57-68.
23. Taylor B. Giving children and parents a voice: the parents’ perspective. Paediatr Nurs 2006; 18: 20-23.
24. Frederick WS. Pediatric nursing personnel and parent participation: a study in attitudes. Nurs Res 1969, 18:40-44.
25. Espezel HJE, Canam CJ. Nurse intractions: care of hospitalized children. J Adv Nurs 2003; 44: 34-41.
26. Barnett MA, Sinisi CS. Th e initial validation of a liking of children scale. J Pers Assess 1990; 55: 161-167.
27. Duyan V, Gelbal S. Barnett çocuk sevme ölçeğini Türkçeye uyarlama çalışması. Eğitim ve Bilim 2008; 33: 40-48.
28. United Nations Conventions on the Rights of the Child. (http://www.unicef.org/crc)
29. Pollock AL. Forgotten Children: parent-child relations from 1500 to 1900. Cambridge: Cambridge University Press; 1996.
30. Tan M. Çocukluğun tarihi araştırmalarında sözlü tarih yaklaşımı ve sözlü tarihte bir çocuk. Çocuk Kültürü I.Ulusal Çocuk Kongreleri Bildirileri. Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayın No:1. Ankara Üniversitesi Basımevi; 1997. p. 31-57.
31. Onur B. Çocuk, tarih ve toplum. Ankara: İmge Kitabevi; 2007.
32. Amato PR, Keith B. Parental divorce and the well-being of children: a meta-analysis. Psychological Bulletin 1991; 110: 26-46.
33. Belsky J, Pensky E. Developmental history, personality, and family relationships: toward an emergent family system. In: Hinde RA, Stevenson-Hinde J, editors. Relationships within families: Mutual infl uences. Oxford: Clarendon Press; 1988. p. 193-217.
34. Gerard JM. Marital confl ict, ineff ective parenting, and children’s and adolescents’ maladjustment. J Marriage Fam 2002; 64: 78-92.
35. Irvine DM, Evans MG. Job satisfaction and turnover among nurses: integrating research fi ndings across studies. Nurs Res 1995; 44: 246-253
36. Lum L, Kervin J, Clark K, Reid F, Sirola W. Explaining nursing turnover intent: job satisfaction, pay satisfaction or organizational commitment. J Organiz Behav 1998; 19: 305- 320.
37. Çam O. Hemşireleri mesleki yaşamları nasıl etkiliyor? Ege Üniv Hemşire YO Derg 1992; 8: 65-72.
38. Hewitt JT. Th e education of registered nurses for practice in paediatric intensive care units in Austuralia and New Zeland. Intens Crit Care Nurs 1998; 14: 74-81.
39. Hatipoğlu S. Cerrahi yoğun bakım hemşireliği ilkeleri. Gülhane Med J 2002; 44: 475-479.
40. Bilir Ş, Arı M, Dönmez BN, Atik B, San P. Türkiye’nin 16 ilinde 4-12 yaşlar arasındaki 50.473 çocuğa fiziksel ceza verme sıklığı ve buna ilişkin problem durumlarının incelenmesi. Aile ve Toplum 1991; 1: 57-70.
41. Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu. Aile içinde ve toplumsal alanda şiddet. Ankara: Başbakanlık Aile Araştırma Kurumu Başkanlığı Basımevi; 1998.
42. Erdem Y. Çocuğa yönelik istismar ve ihmal: hemşirelik girişimleri. Adli Bil Der 2008; 7: 48-57.
43. Göncü, A. Toplumsal ve kültürel bağlamın çocuk oyunlarındaki yeri. Dünya’da ve Türkiye’de değişen çocukluk 3. ulusal çocuk kültürü kongresi bildirileri. Ankara: Ankara Üniversitesi Çocuk Kültürü Araştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları 2001. p. 37-50.
44. Şener T. Annelerin oyunun değerine ilişkin görüşleri. In: Artar M, ed. Türkiye’de çocuk yetiştirme: yaklaşımlar, yöntemler, sorunlar ve çözümler. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi; 2009. p. 279-288.
45. Kargı E, Akın Y. Hastanede yatan çocukların oyun ve oyuncak gereksinimi. In: Ahioğlu N, Güney N, editors. Popüler kültür ve çocuk. Ankara: Mattek Matbaacılık Basımevi; 2007. p. 209- 219.