Tarih, kimliklerimizin önemli bir parçasıdır. Özellikle kolektif kimlikler inşa ederken tarihe sık sık referanslar veririz. Bunu o kadar sık yaparız ki tarih, ulus gibi kolektif kimliklerimizin inşa alanı olmanın ötesinde onun yaratıldığı bir alana dönüşür. Modern dünyada tarih aracılığıyla ulusal kimlikler inşa etmenin en kestirme ve en çok başvurulan yollarından birisi, “biz” ve “öteki” karşıtlığından yararlanmaktır. Ötekine yüklenen (çoğunlukla olumsuz) anlamlar üzerinden hem “biz” kutsanır hem de sınırları belirginleştirilir. Bir başka deyişle “biz” adına öteki kurban edilir. Bütün bu süreç içerisinde tarih dersleri ise, inşa edilen biz ve öteki kimliklerinin meşrulaştırılması ve yaygınlaştırılmasına hizmet eder. Türkiye’de tarih derslerinin ve ders kitaplarının gelişimi incelendiğinde, bu durumun en belirgin örneklerinden bir olduğu anlaşılır.