Fatma MUNGAN KILIÇ, Kemal YILDIZ, Murat KILIÇ

Türkiye’de Yayılış Gösteren Bazı Glaucium Mill. (Papaveraceae) Taksonlarının Habitat Özellikleri

Glaucium Mill., Türkiye’de 5 cins ve yaklaşık 102 tür ile temsil edilen Papaveraceae familyasının önemli cinslerinden birisidir. Genellikle “boynuzlu gelincik”, “çömlekçatlatan” olarak bilinmektedir. Bu çalışmada cinsin bazı (G. corniculatum (L) Rud. subsp. corniculatum, G. corniculatum (L) Rud. subsp. refractum (Nab.) Cullen, G. grandiflorum Boiss & Huet var. grandiflorum, G. grandiflorum Boiss & Huet var. torquatum Cullen, G. grandiflorum var. haussknechtii (Bornm. & Fedde) Parsa, G. flavum Crantz, G. leiocarpum Boiss., G. acutidentatum Hausskn. & Bornm., G. cappadocicum Boiss., G. secmenii Yıldırımlı) taksonlarının yetiştiği ortamların ekolojik özelliklerini belirlemek üzere toprak örneklerinin analizleri yapılarak fiziksel ve kimyasal özellikleri tespit edilmiştir. Taksonlara ait bazı arazi bilgileri ve ekolojik özellikler verilmiştir. İnceleme sonunda taksonların alkali, kireç değeri yüksek toprakları tercih ettiği tespit edilmiştir. Diğer parametrelerde ise (tuz, doygunluk, organik madde, yarayışlı P, yarayışlı K, Ca, Mg) farklılık gözlemlenmiştir, bu veriler doğrultusunda cinse ait taksonların özelleşmiş farklı ortamlara uyum sağladığı görülmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Glaucium, Türkiye, Toprak, Ekoloji

Habitat Properties of Some Glaucium Mill. (Papaveraceae) Taxa Spreading in Turkey

Glaucium Mill. is one of the most important genus of the Papaveraceae family which have represented 5 genus about 102 species in Turkey. Generally, known as “horned poppy”, “çömlekçatlatan”. In this study some taxa of the genus (G. corniculatum (L) Rud. subsp. corniculatum, G. corniculatum (L) Rud. subsp. refractum (Nab.) Cullen, G. grandiflorum Boiss & Huet var. grandiflorum, G. grandiflorum Boiss & Huet var. torquatum Cullen, G. grandiflorum var. haussknechtii (Bornm. & Fedde) Parsa, G. flavum Crantz, G. leiocarpum Boiss., G. acutidentatum Hausskn. & Bornm., G. cappadocicum Boiss., G. secmenii Yıldırımlı) soil samples were analysed and their physical and chemical properties were identifed in order to determine the ecological characteristics of the environments in which the taxa were grown. At the end of the investigation that the taxa preferred soils, alkaline soils in terms of pH, highly limy soils in terms of lime. Differences were observed in the other parameters (pH, salt, lime, saturation, organic matter, useful P, useful K, Ca, Mg), in the direction of these data, it seems that the taxa are adapted to different environments that are specialized.

Keywords:

Glaucium, Turkey, Soil, Ecology,

PDF

___

Baughman TA, Peeper TF, Baker TK, Weeks DL. 1992. Phenology and Distribution of Red Horned Poppy (Glaucium corniculatum) in Oklahoma. Weed Technology, 6 /4: 1004–1009.
Bercu R, Fagaraş M, Jianu DL. 2006. Anatomy of the Endangered Plant Glaucium flavum Cr., Occurring on the Romanian Black Sea littoral. Nature Conservation, 273–280.
Cambrollé J, Mateos-Naranjo E, Redondo-Gómez S, Luque T, Figueroa ME. 2011a. Growth, Reproductive and Photosynthetic Responses to Copper in the Yellow Horned Poppy, Glaucium flavum Crantz. Environmental and Experimental Botany, 71/1: 57–64.
Cambrollé J, Mateos-Naranjo E, Redondo-Gómez S, Luque T, Figueroa ME. 2011b. Physiological Responses to Salinity in the Yellow-Horned Poppy, Glaucium flavum Plant. Physiology and Biochemistry, 49/2: 186–194.
Cambrollé J, Redondo Gómez S, Mateos Naranjo E, Luque T, Figueroa ME. 2014. Seasonal Ecophysiology of an Endangered Coastal Species, the Yellow Horned Poppy (Glaucium flavum Crantz). Russ J Ecol, 45/3: 215–222.
Cambrollé J, Muñoz-Vallés S, Mancilla-Leytón J, Andrades-Moreno L, Luque T, Figueroa M. 2015. Effects of Soil Physicochemical Properties on Plant Performance of Glaucium flavum Crantz. Journal of Ecology, 3861/2: 185.
Eruz E. 1979. Toprak Tuzluluğu ve Bitkiler Üzerindeki Genel Etkileri. İstanbul Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi. Seri B, 29/2: 112–120.
Fraga I, Espirito-Santo D, Maillet J, Mendiola MA, Sahuquillo E, Zaragoza C, Onofri A. 1994. Influence of Soil pH on the Distribution of Vineyard Weeds of SW Europe. In Proceedings of the 5th EWRS Mediterranean Symposium, Perugia. Italy, 6-8 June, 1994, Weed Control in Sustainable Agriculture in the Mediterranean Area. 363–370.
Getlawi Ahmed OM. 2013. Eco-Physiologıcal Studies on Horned Poppy, (Glaucium spp.)’ Dissertatione; For the Degree of Doctor of Philosophy Colorado State University.
Gülçur F. 1974. Toprağın Fiziksel ve Kimyasal Analiz Metodları, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İ. Ü. Yayın No: 1970, O. F. Yayın No: 201, Kurtulmuş Matbaası, İstanbul.
Güzel N. 1989. Süs Bitkilerinin Gübrelenmesi. Ç.Ü. Zir. Fak. Ders kitabı. Adana.
Irmak A. 1954. Arazide ve Laboratuvarda Toprağın Araştırılması Metodları, İ. Ü. Yayınları, İ. Ü. Yayın No: 599, O. F. Yayın No: 27, İstanbul.
Jackson ML. 1962. Soil Chemical Analysis, Constable and Company Ld., London, England.
Kaçar B. 1994. Bitki ve Toprağın Kimyasal Analizleri: III, Toprak Analizleri, Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Vakfı Yayınları, Ankara.
Kacar B. 2005. Potasyumun Bitkilerde İşlevleri ve Kalite Üzerine Etkileri. Tarımda Potasyum’un Yeri ve Önemi Çalıştayı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir, 3-4 Ekim, 2005.
Oğuz H. 2008. Toprak Bilgisi Ders Notu. Gümüşhane Üniversitesi. http://gmyo.gumushane.edu.tr/media /uploads/gmyo-bitkisel/files/toprak-dersinotlar.pdf (Erişim tarihi: 09.09.2015)
Scheffer F, Schachtschabel P. 1989. Lehrbuch der Bodenkunde.12 Aufl. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart, 442,118.
Schlichting E, Blume HP. 1966. Bodenkundliches Praktikum, Verlag P. Parey. Hamburg und Berlin, 2009.
Seçmen Ö, Gemici Y, Görk G, Bekat L, Leblebici E. 2011. Tohumlu Bitkiler Sistematiği. Ege Üniv. Basımevi, Bornova-İzmir.
Toprak analiz sonuçlarının değerlendirilmesi; https://ekoloji.ogm.gov.tr (Erişim tarihi: 12.03.2016)
Ülgen N, Ateşalp M. 1972. Toprakta Bitki Tarafından Alınabilir Fosfor Tayini, Köy İşleri Bakanlığı, Topraksu Genel Müdürlüğü, Toprak ve Gübre Araştırma Enstitüsü, Teknik Yayınlar Serisi. Ankara, Sayı 21.
Yıldırımlı Ş. 2012. Türkiye’nin Jipsin Bitki Çeşitliliği Cenneti: Kepen, Sivrihisar, Eskişehir, 13 Yeni Üye. Türkiye, OT Sistematik Botanik Dergisi, 19/34–38.