Turizm Çalışanlarının Çocuk Dostu Olmayan Davranışları

Çocuk dostu turizm işletmesi olmanın iki temel dayanağı bulunmaktadır. Birincisi çocuklara yönelik fiziksel donanım ve hizmet olanaklarını içerirken, ikincisi çocukların gelişimini ve mutlu bir tatil deneyimi yaşamalarını destekleyen davranışsal unsurları ifade etmektedir. Konunun güncelliği ve önemine rağmen literatürde özellikle davranışsal yönüne ilişkin pek az çalışmaya rastlanmaktadır.Çalışmada turizm işletmesi çalışanlarının çocuk dostu olmayan davranışlarının ortaya çıkarılması amaçlanmıştır. Betimleyici türde tasarlanan bu çalışmada ikincil verilerden yararlanılmıştır. Çocuk gelişimi uzmanı bir kişinin sosyal medya hesabında konuya ilişkin sorusuna cevaben yapılan yorumlardan ilk 234’ü içerik analizine tabi tutularak, konuya ilişkin toplam 42 kod oluşturulmuştur. Oluşturulan kodlar “güvenlik ve sağlık”, “kullanılan dil (hitap şekli)”, “çocuğun bir birey olduğunun kabulü ve saygı”, “adaletsiz ve özensiz hizmet” olmak üzere dört tema altında gruplanmıştır. Bulgulara dayanarak çocuklu ailelere hizmet sunan turizm işletmelerine personel alımlarında ve personel eğitimlerinde dikkat edilmesi gereken hususlarla ilgili yol gösterici öneriler sunulmuştur.

Non-Child Friendly Behaviors of Tourism Employees

Being a child-friendly tourism enterprise has two pillars. While the first includes physical equipment and service facilities for children, the second refers to behavioral factors that support children’ development and a happy holiday experience. Despite the timeliness and importance of the subject, there are very few studies especially on the behavioral aspects in the literature. The aim of the study is to reveal the non-child friendly behaviors of the tourism employees. In this descriptive study, secondary data were used. The first 234 of the comments made in response to a child development specialist’s question in the social media account were subjected to content analysis and a total of 42 codes were created. The codes were grouped under four themes: “safety and health”, “language used”, “acceptance and respect of the child's individuality” and “unfair and sloppy service”. Based on the findings, suggestions were given to tourism businesses that provide services to families with children on issues that should be considered in personnel recruitment and training.

PDF

___

Ahipaşaoğlu, S. (2018). The Importance of Child Friendly Tourism Congress, Sivas İnterdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, 1, 9-16.
Aslan, S., Tosun, N. ve Kurtuluş, S. A. (2019). Çocuk Dostu Oteller İle İlgili Şikâyetlere Yönelik Bir İçerik Analizi. İşletme Bilimi Dergisi, 7(2), 451-475.
Aşık, N. A. (2019). Çocuklu Ailelerin Restoran Seçimlerini Etkileyen Faktörler: İzmir’de Bir Araştırma, Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 3(1), 150-168.
Aymankuy, Y. ve Ceylan, U. (2013). Ailelerin Turistik Ürün Satın Alma Karar Sürecinde Çocukların Rolü (Yerli Turistler Üzerinde Bir Araştırma). Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(45), 105-122.
Başkale, H. (2016). Nitel Araştırmalarda Geçerlik, Güvenirlik ve Örneklem Büyüklüğünün Belirlenmesi, DEUHFED, 9(1), 23-28.
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu [UNICEF]. (1989). Çocuk Haklarına Dair Sözleşme. 10.01.2020 tarihinde https://www.unicef.org/turkey/%C3%A7ocuk-haklar%C4%B1na-dairs% C3%B6zle%C5%9Fme adresinden erişilmiştir.
Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu [UNICEF]. (2020). Timeline of Child Rights. 10.01.2020 tarihinde https://www.unicef.org/child-rights-convention/history-child-rights adresinden erişilmiştir.
Bilgin, N. (2014). Sosyal Bilimlerde İçerik Analizi: Teknikler ve Örnek Çalışmalar. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Blichfeldt, B. S. (2019). Aile ve Çocuk Dostu Tatil: Güncel ve Gelişmekte Olan Araştırma Gündemleri. Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, 3, 7-38.
Ceylan, E. N. (2019). Çocuk Dostu Konaklama İşletmeleri: The Land Of Legends Kingdom Hotel Örneği. Journal of Recreation and Tourism Research, 6(3), 263-284.
Emir, O., ve Pekyaman, A. (2010). Çocuklu ailelerin otel işletmesi seçiminde etkili olan faktörler: Afyonkarahisar’da bir uygulama. Yönetim ve Ekonomi: Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(2), 159-181.
Glaser, B. G. and Strauss, A. L. (2006). The Discovery of Grounded Theory: Strategies for Qualitative Research. New Jersey: Aldin Transaction.
Güven, Ö. Z., Beydilli, E. T., Ceylan, U. ve Bütün, S. (2017). Çocuk Dostu Otel Kavramı Üzerine Bir Araştırma, 3. Turizm Şurası, 1-3 Kasım, Ankara, Türkiye. (ss. 632-641).
Https://www.skylife.com/tr/2018-02/turk-hava-yollari-ndan-minik-konuklarina-dogaloyuncaklar (Erişim tarihi: 14.01.2020).
Http://www.turkiyeturizm.com/jetblue-airways-aileler-icin-en-iyi-havayolu-secildi-59890h.htm (Erişim tarihi: 14.01.2020).
İçöz, Ö. (2018). Turizmin Çocukları: Turizmin Arz ve Talep Taraflarındaki Çocuklar, Sivas İnterdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, 1, 33-46.
İçöz, O. (2019). Engelli Çocuklar ve Turizm. Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (3), 39-46.
Juvan, E. and Dolnicar, S. (2014). The attitude–behaviour gap in sustainable tourism. Annals of Tourism Research, 48, 76-95.
Kahvecioğlu, J. ve Topaloğlu, C. (2018). Su Parkı Ve Su Kaydırakları Üreticilerinin Otel İşletmeleri İçin Çocuklara Yönelik Ürettiği Ürünler: Polgün Örneği, Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (2), 67-81.
Khoo-Lattimore, C., Prayag, G. and Cheah, B. L. (2015). Kids on Board: Exploring the Choice Process and Vacation Needs of Asian Parents with Young Children in Resort Hotels, Journal of Hospitality Marketing & Management, 24(5), 511-531.
Kozak, M. (2014). Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri, Detay Yayıncılık, Ankara.
Meremikwu, A., Ekwueme, C. and Odigwe, F. (2013). Mainstreaming Child-Friendly Tourism Education: Issues in Curriculum and Instruction. In Geotourism: 32nd Annual ISTTE Conference, R. Baker (Ed.), Publishing Office International Society of Travel & Tourism Educators, Edgewater, United States.
Özel, Ç. H. (2013). Marketing to Children in Tourism Industry: Descriptive Analysis of Kid- Friendly Hotels’ Practices in Turkey. In Marketing Places and Spaces: Shifting Tourist Flows, A. Correia, M. Kozak, J. Gnoth, A. Fyall, S.Lebe & L. Andreu (Eds.), Emerald Group Publishing Limited, 193-208, Faro, Portugal.
Özel, Ç. H. (2015). Understanding Mini Club Managers’ Perceptions of Kid-Friendly Hotels’ Marketing Practices in Turkey: An Application of Analytic Hierarchy Process, Paper presented at International Marketing Trends Conference, January 23-24, in Paris, France.
Öztürk, İ., Atasoy, F. ve Arıkan, V. (2018). Antalya’daki Çocuk Dostu Niteliğindeki Otellerin Çocuklu Ailelere Sunduğu Rekreasyon Faaliyetleri ve İmkânlarına Yönelik Bir Değerlendirme, Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (2), 7-13.
Rubin, A. and Babbie, E. R. (2008). Research Methods for Social Work, Thomson Higher Education, Belmond.
Schierkolk, N.Y. (2019). Protection of Child Rights in The Tourism Sector Handbook, International Children’s Center, Ankara.
Şeker, T. Ç. ve Keleş, D. (2019). Konaklama İşletmelerinde Çocuklara Sunulan Menü ve Yiyeceklerin Besin Öğeleri ve Sağlık Açısından İncelenmesi, Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (3), 77-86.
Şeker, H. K. ve Şeker, S. (2018). Çocuklara Yönelik Cinsel Amaçlı Turizm (Sexual Oriented Tourism Directed Towards Children), Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (2), 35-49.
Taner, B. (2019). Çocuk Dostu Toplum ve Çocuk Dostu Turizm: Nasıl Bir İlişki? (Child Friendly Community and Child Friendly Tourism: What Kind of a Relationship?), Sivas İnterdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, 3, 47-62.
Taner, B. (2018). Çocuk Dostu Turizm: Neden ve Nasıl? Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (1), 29-32.
Tuna, M., Özyurt, B. ve Kurt, A. (2019). Çocuk Dostu Oteller: Kavramsal Bir İnceleme (Children Friendly Hotels: A Conceptual Study), Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (3), 63-76.
Tuna, M. (2018). Temalı Parklar ve Çocuk Dostu Turizm, Sivas Interdisipliner Turizm Araştırmaları Dergisi, (1), 47-53.
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı [ASPB]. (2013). 2013-2017 Ulusal Çocuk Hakları Strateji Belgesi ve Eylem Planı. 15.01.2020 tarihinde https://ailevecalisma.gov.tr/uploads/chgm/uploads/pages/yayinlar/ulusal-cocuk-haklari-stratejibelgesi-ve-eylem-plani.pdf adresinden erişilmiştir.
Türkiye İstatistik Kurumu [TÜİK]. (2019). İstatistiklerle Çocuk, 2018. 18 Nisan 2019 tarihinde yayınlanan 30708 sayılı haber bülteni. 10.01.2020 tarihinde http://www.tuik.gov.tr/ adresinden erişilmiştir.
Ural, A. ve Kılıç, İ. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Wu, M. Y., Wall, G., Zu, Y. and Ying, T. (2019). Chinese Children's Family Tourism Experiences, Tourism Management Perspectives, 29, 166-175.
Yıldırım, A. ve Şimşek, Y. (2013). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, A. (2007). Aile Turizmine Yönelik Hizmet Veren Otel İşletmelerinde Hizmet Kalitesi: Antalya Bölgesinde Türk ve Alman Turistlere Yönelik Bir Arastırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.