Rekreasyonel Talepler ve Sosyo-Demografik Özellikler Arasındaki İlişkiler: Bilecik Şehri Örneği

ekreasyonel faaliyetler boş zaman endüstrisinin parçasıdır. Günümüzde özellikle kentlerde rekreasyonel faaliyetlere olan talep giderek artmaktadır. Bu nedenle kentlerde ve kentlerin yakın çevrelerinde rekreasyonel alanların oluşturulmasına verilen önem de artmaktadır. Rekreasyon katılımcılarının sosyo-demografik durumu ile talep arasındaki ilişkiler, yapılacak yatırımların belirlenmesinde önemli olabilmektedir. Bu nedenle bu çalışmada yerel halkın rekreasyonel taleplerinin belirlenmesi ve sosyo -demografik özellikleri arasındaki farkların açıklanması amaçlanmıştır. Araştırma evreni Bilecik şehrinde yaşayan yerel halktır. Çalışmada nicel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Birincil verilerin toplanmasında anket tekniği uygulanmıştır. Veriler kolayda örnekleme yöntemi ile ve yüz yüze yapılan görüşmelerle toplanmıştır. Çalışmada, faktör analizi, t-testi ve ANOVA testi uygulanmıştır. Faktör analizi sonuçlarına göre yerel halkın; açık hava, kentsel, sportif ve kapalı alan rekreasyonel talepleri bulunmaktadır.ANOVA ve t testi sonuçlarına göre; gelir düzeyi, eğitim düzeyi ve meslek grupları, cinsiyet ve medeni durum değişkenleri ile rekreasyonel talep faktörleri arasında anlamı farklılıklar bulunmuştur.

Rel ationships Between Recreational Demands and Socio-Demographic Characteristics: The Case of Bilecik City

Recreational activities are part of the leisure industry. Today, the demand for recreational activities are growing, especially in cities. For this reason, put emphasis on the creation of recreational areas at cities and the surrounding areas of the cities is increasing. The relationship between recreation participants' socio-demographic status and demand can be important at determining the investments will be made. Therefore, in this study, it is aimed to determine the recreational demands of the local people and to explain the differences between their socio-demographic characteristics. The research population is the local people living at the Bilecik city. Quantitative research methods have been used in the research. Questionnaire technique has been applied to collect primary data. The data has been collected by easy sampling method and face to face interviews. In the study, factor analysis, t-test and ANOVA test has been used. According to the results of the factor analysis the local people have outdoor, urban, sportive and indoor recreational demands. According to ANOVA and t test results; significant differences have been found between income level, education level and occupational groups, gender and marital status variables and recreational demand factors.

PDF

___

Akcan, C.,ve Taşçı, Y. (2017). Bilecik İli İl İstihdam ve Mesleki Eğitim Kurulu 2017 Yılı Faaliyet Raporu. [Online]https://media.iskur.gov.tr/14265/bilecik-2017.pdf(Erişim Tarihi: 20.06.2020).
Akova, İ. (2013). Turizm Coğrafyası ve Planlama, (Editör) Günay Aktaş, S.: Turizm Coğrafyası içinde (ss.2-36) Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
Altınay, M. (2016). Kentsel Rekreasyon Alanlarında Hizmet Kalitesi: Ankara İli Örneği, Journal of Recreation and Tourism Research, 3 (2): 60-72.A
ltintig, A. and Bagir, S. (2014). The Economic Conditions of Sakarya University Students and Their Participation to Recreation Activities, Social and Behavioral Sciences, 143: 88-91.
Buason, A. Eiriksdottir, K. Kristofersson, D. and Rickertsen, K. (2020). Frequency and Time in Recreational Demand, Journal of Environmental Economics and Policy, March: 1-31. DOI: 10.1080/21606544.2020.1738963
Büyüköztürk, Ş. (2015). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Chan, N. W. and Wichman, C. J. (2018). The Effects of Climate on Leisure Demand: Evidence from North America.(Online) https://media.rff.org/documnts/RFF20WP2017-20-REV.pdf (Erişim Tarihi: 11.03.2020)
Chick, G., Hsu, Y. C. Yeh, C. K. and Hsieh, C. M. (2015). Leisure Constraints, Leisure Satisfaction, Life Satisfaction and Self-rated Health in Six Cities in Taiwan. LeisureSciences, 37: 232-251.
Dall’Aste Brandolini, S. M. (2009). Recreational Demand Functions for Different Categories of Beach Visitor. Tourism Economics, 15(2): 339–365. doi:10.5367/000000009788254331
Eminağaoğlu, Z., Surat, H., Yavuz Özalp, A. ve Yaman, Y. K. (2016). Borçka Barajı Gölü ve Çevresi Rekreasyonel Alan Kullanım Olanaklarının Belirlenmesi. Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 16 (2): 348-361.
Gözaydın, G. ve Çiçek, G. (2012). Çanakkale İlinde Yaşayan Farklı Sosyo-Demografik Özelliklere Sahip Bireylerin Serbest Zaman Doyumlarının İncelenmesi, I. Rekreasyon Araştırmaları Kongresi,Kemer-Antalya, Bildiri Kitabı 12 –15 Nisan 2012. Ankara. ISNB: 978-605-5437-79-4.
Gümüş, H., Alay Özgül, S. ve Karakılıç, M. (2017). Fiziksel Aktivite için Park ve Rekreasyon Alanlarına Gelen Kullanıcıların Mekân Seçimini ve Fiziksel Aktiviteye Katılımını Etkileyen Faktörler, Spormetre, 15 (1): 31-38.
Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2015). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri Felsefe-Yöntemanaliz (2. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hall, C. M. and Page, S.J. (2006). The Geography of Tourism and Recreation Environment, Place and Space.Routledge: London and New York.
Karaküçük, S. (2008). Rekreasyon Boş Zamanları Değerlendirme (6. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Karaşah, B. (2017). Kentsel ve Kırsal Rekreasyon Alanlarına Yönelik Kullanıcı Tercihlerinin Belirlenmesi Artvin Kenti Örneği. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 19(1), 58-69. doi:10.24011/barofd.291998
Kaya, F. (2007). Bartın Kent Halkının RekreasyonelEğilim ve Taleplerinin Belirlenmesi Üzerine BirAraştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.Kılbaş
Köktaş, Ş. (2004). Rekreasyon Boş Zaman Değerlendirme(3. Baskı).Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Komossaa, F. Zanden, E., and Verburg, P. (2019). Characterizing Outdoor Recreation User Groups: A Typology of Peri-urban Recreationists in the Kromme Rijn Area, The Netherlands, Land Use Policy, 80: 246–258.
Kozak, N. ve Akoğlan Kozak, M. (2012). Genel Turizm Bilgisi(elektronik sürüm). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Kurar, İ. ve Baltacı, F. (2014). Halkın Boş Zaman Değerlendirme Alışkanlıkları: Alanya Örneği. International Journal of Science Culture and Sport, Special Issue 2: 39-52.
Kurtar, C., ve Somuncu, M. (2013). Kentsel Kültürel Mirasın Korunması ve Sürdürülebilirliği: Ankara Hamamönü Örneği. Ankara Araştırmaları Dergisi, 1(2): 35-47.
Lee, K. H. and Schuett, M. A. (2014). Exploring Spatial Variations in the Relationships Between Residents' Recreation Demand and Associated Factors: A case Study in Texas. Applied Geography,53:213-222.
Menteşe, S. (2019). Bilecik Şehir Merkezinde Kentsel Açık-Yeşil Alanların Değerlendirilmesi. Uluslararası Sosyal ve Beşeri bilimler Araştırma Dergisi, 6(33): 373-379.
Morelle, K. Buchecker, M. Kienast, F. and Tobias, S. (2018). Nearby Outdoor Recreation Modelling: An Agent-based Approach, Urban Forestry & Urban Greening, 40: 286-298.
Okuyucu, A. (2018). Bilecik Kent Halkının Rekreasyonel Eğilim ve Taleplerinin Belirlenmesi, Journal of Social And Humanities Sciences Research (JSHSR),5(30): 4400-4410.
Özgüç, N. (2003). Turizm Coğrafyası: Özellikler, Bölgeler. İstanbul: Çantay Kitabevi.
Özgür, E. M. (1994). Bilecik İlinde Farklı Karakterde İki Şehir: Bilecik ve Bozüyük. Ankara Üniversitesi Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, 3: 179-193.
Ryan, C. (2003). Recreational Tourism: Demand and Impacts. Clevedon: Channel ViewPublications.Sağlık Bakanlığı (2020). 2019-nCoV Hastalığı Sağlık Çalışanları Rehberi. [Online] https://hsgm.saglik.gov.tr/depo/haberler/ncov/2019nCov_Hastal_Salk_alanlar_Rehberi.pdf[Erişim: 10.06.2020].
Sağlık, A. ve Kelkit, A. (2014). Çanakkale Kent Halkının Rekreasyonel Eğilim ve Taleplerinin Belirlenmesi, ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2(1): 27–36.
Serbest Şimşek, D. (2007). Tekirdağ Merkez İlçe Kıyı Şeridi Rekreasyon Potansiyelinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma,Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Namık Kemal Üniversitesi, Tekirdağ.
Sertkaya, Ş. (2001). Bartın İli Kıyı Bölgesinin Turizm ve Rekreasyon Potansiyelinin Saptanması ve Değerlendirilmesi Üzerine Bir Araştırma, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Sharpley, R. (2006). Travel and Tourism. London: Sage Publications.
Sievänen, T. Pouta, E. and Neuvonen, M. (2007). Recreational Home Users-potential Clients for Countryside Tourism?, Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 7(3), 223-242.
Şişman, E. E. Özyavuz, M. ve Gültürk, P. (2019). Turizm ve Rekreasyonel Tercihlerin Demografik Yapıya Göre Değişiminin Tekirdağ Örneğinde İncelenmesi. Bartın Orman Fakültesi Dergisi, 21(3): 589-596.
Talay, İ. Kaya, F. ve Belkayalı, N. (2010). Sosyo-Ekonomik Yapının Rekreasyonel Eğilim ve Talepler Üzerine Etkisi: Bartın Kenti Örneği.Coğrafi Bilimler Dergisi,8 (2): 147-156.
TDK, (2020). Güncel Türkçe Sözlük. https://sozluk.gov.tr/ [Erişim Tarihi: 20.05.2020]
TÜİK. (2018). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları, https://biruni.tuik.gov.tr/medas/?kn=106&locale=tr [Erişim Tarihi: 11.11.2017]
Usta, Ö (2014).Turizm Genel ve Yapısal Yaklaşım. Ankara: Detay Yayıncılık.
Willibald, F., van Strien, M. J., Blanco, V. and Grêt-Regamey, A. (2019). Predicting Outdoor Recreation Demand on a National Scale-The Case of Switzerland, Applied Geography, 113: 1-13.
Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS Uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
Yersüren, S. ve Özel, Ç, H., (2020). Boş Zaman ve Rekreasyon Konulu Tezler Üzerine Bibliyometrik Bir Çalışma, Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(2): 1139-1159.