HÜLYA GÜL, MEVLÜT GÜL, SULTAN ACUN, SİNEM TÜRK ASLAN, Ayşe ÖZTÜRK, BURHAN KARA, Zekeriya AKMAN

Tarım İşletmelerinde Buğday Tohumu Kullanımı ve Sorunları: Burdur ve Isparta İlleri Örneği

Çalışmanın temel hedefi Isparta-Burdur illerinde buğday üretimindeki tohum kullanım yapısının tespiti ve üretimin geliştirilmesidir. Araştırmada kullanılan birincil veriler, bölgede buğday yetiştiriciliği yapan işletmelerden anket yöntemi ile elde edilmiştir. Buğday yetiştiriciliği yapan 150 işletmeden elde edilen veriler 2011 üretim dönemine aittir. Buğday üretiminde işletme genel ortalamasında işletmecilerin karşılaştığı sorunların başında ürün fiyatının düşük olması, girdi fiyatlarının yüksekliği gelmektedir. İşletmecilerin buğday üretiminin geliştirilmesinin, üretimde kullanılan mazot, ilaç, gübre gibi girdi maliyetlerinin düşürülmesi ile sağlanabileceğini ifade etmişlerdir. Buğday tarımında tohum ilaçlaması bölgede işletmelerin %97,3ünde yapılmaktadır. Buğday tarımında üretim sonrası buğday ürününün depolama durumu ise görüşülen işletmelerin %52,7sinde söz konusudur. İşletmelerin %74,7si yetiştirdiği buğday çeşidini bilmektedir. İşletmelerin %52sinde de sertifikalı tohum kullanımının olduğu saptanmıştır. Sertifikalı tohum kullanım oranı Isparta ilinde daha yüksektir (%69,3). İstatistikî olarak da iller arasında sertifikalı tohum kullanımında farklılık bulunmaktadır. Bölgede işletmelerin sertifikalı tohum kullanımı konusunda yeterli bilgiye sahip olmadığı saptanmıştır. Dolayısıyla bu konuda yayımcılar tarafından üreticiye bilgi aktarımı gerekmektedir.

Usage Level of Wheat Varieties and Problems in Agricultural Farms: A Case Study for Burdur and Isparta Province

The main objective of the study is to determine the structure of seed usage of the wheat farms and development of its production in Isparta and Burdur provinces. The primary data used in this study were obtained by questionnaires in the region. Data obtained from the 150 of wheat cultivation farms belongs to the 2011 production period. The most important problems faced by farms were the low product prices and high input prices. Farmers pointed out that the development of wheat production can be provided by reducing the input costs such as; fertilizer, fuel, pesticide etc. The 97.3% of the wheat growing farms in the region make the seed dressing. About 52.7% of the interviewed enterprises are storing wheat and 74.7% of the farms are aware of the wheat varieties grown. About 52% of farms were found to be the use of certified seed. Certified seed usage rate is higher in the province of Isparta (69.3%) than Burdur. There is also a statistical difference in the use of certified seeds among the provinces. In the region, it was found that farms do not have enough information about the usage of certified seed and therefore it is necessary to transfer knowledge to the grower by the extension services.

PDF

___

Altan A. 1990. Tahıl İşleme Teknolojisi. Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, Ofset Atölyesi, 107s., Adana.
Anonim. 2015. Isparta ve Burdur İli Haritaları, Web Sayfası, www.cografya.gen.tr, Erişim Tarihi: 02.02.2015.
Arısoy H, Oğuz C. 2005. Tarımsal Araştırma Enstitüleri Tarafından Yeni Geliştirilen Buğday Çeşitlerinin Tarım İşletmelerinde Kullanım Düzeyi Ve Geleneksel Çeşitler İle Karşılaştırmalı Ekonomik Analizi: Konya İli Örneği. Tarım Ekonomisi Araştırma Enstitüsü Yayınları, Yayın No: 130, 105s., Ankara.
Ekingen HR. 1987. Türkiyede Başlıca Bitki Mikro-Gen Merkezleri ve Önemleri. Türkiye Tahıl Sempozyumu, s:353- 358, Bursa.
Erkan O, Orhan E, Budak F, Şengül H, Karlı B, Hartoka İ. 1989. Aşağı Mardin Ceylanpınar Ovalarındaki Tarım İşletmelerinin Ekonomik Analizi ve İleriye Dönük Planlaması. TÜBİTAK, Tarım ve Ormancılık Araştırma Grubu Projesi No:TAOG-613.
Eser D, Geçit HH, Emekliler HY. 1987. Türkiyenin Tahıl Gen Kaynakları Bakımından Önemi. Türkiye Tahıl Sempozyumu, s:347-352, Bursa.
FAO. 2001. Nutrition Country Profile - TURKEY March 2001, FAO, Rome.
Genç İ, Koç M, Barutçular C. 1994. Yerel Buğday Çeşitlerimiz Gen Kaynağı Olarak Gerçekten Önemli mi?, Türkiye I. Tarla Bitkileri Kongresi, s:244-246, İzmir.
Göçmen D. 1993. Un ve Katkı Maddelerinin Ekmek Kalite ve Bayatlamasına Etkileri. Gıda Dergisi, 18(5): 325-331.
Gül H, Kara B, Gül M, Akman Z, Türk S, Acun S, Öztürk A. 2013. Göller Bölgesinde Yetiştirilen Bazı Ekmeklik Buğday Çeşitlerinin Fiziksel, Kimyasal ve Teknolojik Özellikleri ile Ekmek Kalitelerinin Belirlenmesi. SDÜ BAP 2863-M-11 Nolu Proje Raporu.
Kırtok Y. 1992. Genel Tarla Bitkileri. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ofset Atölyesi, 114s., Adana.
Mert M. 2007. Pamuk Tarımının Temelleri. TMMOB Ziraat Mühendisleri Odası Teknik Yayınları No:7, 282s., Hatay.
Sencar Ö, Geçit H, Çiftçi C, Ünver S, Kaya M. 1997. Tarla Bitkileri Tohumculuğumuz, Türkiye 2. Tarla Bitkileri Kongresi, 713s., Samsun.
Tosun M, Demir İ, Yüce S, Sever C. 1997. Buğdayda Proteinin Kullanımı. Türkiye 2. Tarla Bitkileri Kongresi, 713s., Samsun.
TUİK. 2015. Türkiye İstatistik Kurumu, http://www.tuik.gov.tr/ (Erişim tarihi: 10.03.2015)