Aybuke KAYA, Songül BAY

Organic Grape Production and Producer Status in Adıyaman Province; Example of Besni District

This study was carried out to evaluate the socio-economic structure and organic farming activities of grape producers in Besni. A face-to-face survey was conducted with producers producing organic grapes. Data were obtained by interviewing a total of 50 producers. The number of organic products grown between 2005 and 2018 increased from 205 to 213 in Turkey. The number of producers engaged in cultivation in this area has increased more than 5 times compared to 2005. It reached nearly 80.000 in 2018. The area of organic vegetable production increased from 203.811 to 626.884 hectares in Turkey. While the production area increased 2.5 times, the production amount increased almost 4 times. Today, a variety of products in organic vegetable production, planting area, the number of farmers has increased in Turkey. The findings were obtained education level of the producers, the number of individuals in the family, record keeping, annual total income, newspaper reading, grape yield, grape cultivation area, property and rental land, credit usage, weed control, organic farming knowledge level, organic farming by using variables such as thoughts and grape variety. There are serious differences between conventional agriculture and organic farming. The family structure is effective in production activities. It has been determined that the thoughts of organic farming have changed depending on the age and experience of the producers. Organic grape producers have turned to organic farming due to their desire to sell their products at higher prices with state supports. Also, it has been suggested that organic farming is important in terms of the sustainability of living life all over the world. Increasing producer income and environmental awareness are among the main reasons for the transition to organic farming.

Adıyaman İlinde Organik Üzüm Üretimi ve Üretici Yapısı; Besni İlçesi Örneği

Bu çalışma Besni İlçesi’ndeki üzüm üreticilerinin sosyoekonomik yapısı ve organik tarım faaliyetlerini değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Organik üzüm üretimi yapan üreticilerle yüz yüze anket çalışması yürütülmüştür. Toplam 50 üretici ile görüşülerek veriler elde edilmiştir. Türkiye’de 2005-2018 yılları arasında yetiştirilen organik ürün sayısı 205’ten 213’e çıkarken; bu alanda yetiştiricilik yapan üretici sayısı da 2005 yılına göre 5 katının üzerinde bir artış göstererek 2018 yılında yaklaşık 80.000’e ulaşmıştır. Organik bitkisel üretim alanı ise 203.811 dekardan 626.884 dekara yükselmiştir. Üretim alanı 2,5 kat artış gösterirken, üretim miktarı ise neredeyse 4 kat artmıştır. Günümüzde Türkiye’de organik bitkisel üretimde ürün çeşitliliği, ekim alanı, çiftçi sayısı artış göstermiştir. Elde edilen bulgular; üreticilerin eğitim seviyesi, ailedeki birey sayısı, kayıt tutma, yıllık toplam gelir, gazete okuma, üzüm verimi, üzüm ekim alanı, mülk ve kira arazi, kredi kullanımı, yabancı ot ile mücadele, organik tarım bilgi düzeyi, organik tarım üzerine düşünceler ve üzüm çeşitliliği gibi değişkenler kullanılarak elde edilmiştir. Konvensiyonel tarım ile organik tarım arasındaki ciddi farklılıklar olduğu, aile yapısının üretim faaliyetleri üzerinde etkili olduğu saptanmıştır. Üreticilerin yaş ve tecrübesine bağlı olarak organik tarıma yönelik düşüncelerinin değiştiği belirlenmiştir. Organik üzüm üreticileri devlet destekleriyle birlikte ürünlerini daha yüksek fiyata satabilme isteğinden dolayı organik tarıma yönelmiştir. Ayrıca tüm dünyada canlı yaşamının sürdürülebilirliği bakımından organik tarımın önemli olduğu öne sürülmüştür. Üretici gelirini arttırmak ve çevre bilinci, organik tarıma geçişin temel nedenleri arasında gösterilmiştir.

PDF

___

Anonymous, 2017a.Adıyaman Province Agricultural Briefing Report.

Anonymous, 2017b.Crops Statistics Data Network (IVA), Accessed: 10 July 2017.

Anonymous, 2018. Available from: http://www.etoplum.com/adiyaman-ili-besni-ilcesi-iklimi-hakkinda bilgi.htmlAccessed: 08 February 2018.

Anonymous, 2019. Control and Certification Institution (ECAS), Available from: http://www.ecas.com.tr/turkiyede-organik-tarim, Accessed: 04 July 2019.

Ak İ. 2004. Ecological Agriculture and Livestock, 4th National Animal Science Congress Oral Papers, Volume 1, pp. 490-497, Isparta.

Ayla D, Altıntaş D. 2017. A review of organic production and marketing issues, Kastamonu University journal of faculty of Economics and Administrative Sciences, Volume 19, Issue 4.

Bahşi N, Akça A. 2019. A Research on the Determination of Consumers' Perspectives on Organic Agricultural Products: Case Study in Osmaniye and Şanlıurfa Provinces, KSU J. Agric Nat 22(1): 26-34, DOI:10.18016/ksutarimdoga.vi.443228.

Duran M. 2003. “Grape Study”, Foreign Trade Research Service March 2003. Available from:http://www.ito.org.tr/itoyayin/0007921.pdf/, Accessed:07 November 2015

Kırımhan S. 2005. Organic Farming Systems and Environment, Ankara, Available from: http://bilgihanem.com/uzum-nedir/

Kızılaslan H, Olgun A. 2012. Organic Agricultureand Supports Given to Organic Agriculture in Turkey, Gaziosmanpasa University Journal of Faculty of Agriculture, 29 (1), 1-12.

Merdan K. 2014. The economic analysis of organic agriculture in Turkey: Eastern Black Sea application, Ataturk University, Social Sciences Institute, Department of Economics, Ph.D. Dissertation, Erzurum.

Mısır G, Pezikoğlu F. 2016. Organic grape productionin Turkey and the world, XII. Agricultural Economics Congress Proceedings Book, 25-27 May 2016, Isparta, pp:1805-1810.

Özbağ BC. 2010. Economic Analysis of Organic Farmingin Turkey, Uludag University, Insitute of Natural and Applied Science, Ph.D. Dissertation, Bursa.

Roitner-Schobesberger B, Darnhofer I, Somsook S, Vogl CR 2008. Consumer perceptions oforganic foods in Bangkok, Thailand, Food Policy, Volume 33, pp. 112–121.

Taşkaya B. 2005. Dried grape, Agricultural Economics, and Research Institute Publications, Issue 3, Volume 7, Ankara.

Turhan Ş. 2005. Sustainability in agriculture and organic farming, Journal of Agricultural Economics, Volume 11, Issue 1, İzmir.

TURKSTAT, 2017. Turkish Statistical Institute, Available from: www.tuik.gov.tr, Accessed:15 March 2018.

TURKSTAT, 2019. Turkish Statistical Institute, Available from: www.tuik.gov.tr, Accessed:10 July 2019. Willer H, Lernoud J (Ed.) 2018. The World of organic agriculture. Statistics and emerging trends 2018. Research Institute of Organic Agriculture (FIBL), Frick, and IFOAM-Organics International, Bonn.

Varoğlu ST, Turhan Ş. 2016. Consumption Trend of Organic Product and Determination of Consumer Profile: A Case Study of Sakarya, Journal of Agricultural Faculty of Gaziosmanpasa University,http://ziraatdergi.gop.edu.tr/, doi:10.13002/jafag923, 33(3): 189-196.

Yercan M. 2003. Agricultural Cooperatives, Ege UniversityAgricultural Application, and Research Center, Farmer Brochure:34.