Economic Analysis of Cotton Production in Turkey: A Case Study of Hatay City

Among all other agricultural products, cotton has an important place in terms of added value contribution and a wide usage variety in different industries. Turkey was the 7th largest fiber cotton producer in the world by the time period of 2016/17 with a production amount of 703000 tons which provides 3.05% of the total global cotton production. Hatay city is one of the important cities in terms of cotton production. The province holds 10.32% of cotton production areas and provides 10.84% of the cottonseed and fiber cotton productions in Turkey. In the enterprises which were examined, input amounts that were used to produce 5.29 tons Raw cotton were as follows; 26.2 kg seed, 648.8 kg fertilizer, 8.5 lt agricultural pesticide, 404.9 lt diesel fuel, 6417.1 kw electricity, and 26.7 manpower. In terms of irrigation and harvest methods, 71.45% of the enterprises were using the surface irrigation method, and 58.38% of them used the machinery harvest method. Within the research area, subsidy excluded income per unit area was found as 2447.24 USD/ha and subsidy included income was found as 3529.39 USD/ha. It was found that, agricultural subsidies increase the income per unit area at a level of 44.22%, and deficiency payments have the biggest share in this contribution (1052.97 USD/ha).

Türkiye’de Pamuk Üretiminin Ekonomik Analizi: Hatay İli Örneği

Pamuk, kullanım alanı genişliği ve farklı sektörlerde sağlamış olduğu katma değer bakımından tarım ürünleri içinde özel bir yere ve öneme sahiptir. 2016/17 döneminde Dünya lif pamuğu üretiminde Türkiye 703.000 ton ve %3,05’lik pay ile 7. sırada yer almıştır. Türkiye’nin bitkisel üretim deseninde yer alan pamuğun üretiminde önde gelen illerden biri de Hatay’dır. İl, Türkiye pamuk üretim alanlarında %10,32, kütlü pamuk, çiğit ve lif üretiminde %10,84’lük pay ile ülke genelinde 3. sırada yer almaktadır. Araştırma kapsamında incelenen işletmelerde birim alandan (ha) ortalama 5,29 ton kütlü pamuk elde etmek için; 26,2 kg tohum, 648,8 kg gübre, 8,5 lt tarımsal mücadele ilacı 404,9 lt mazot, 6417,1 kw elektrik ve 26,7 EİB kullanılmıştır. İşletmelerde pamuk ekim alanlarının %71,45’inde salma sulama yöntemi kullanılmış, pamuk üretim alanlarının %58,38’inde hasat makinayla yapılmıştır. Araştırmada; pamuk üretimine verilen destekler dikkate alınmadığında birim alana gelir 2447,24 $/ha olup, destekler dâhil edildiğinde bu değer 3529,39 $/ha düzeyine ulaşmaktadır. Pamuk üretimine verilen destekler birim alandan elde edilen geliri %44,22 oranında artırmıştır. Bu artışta en büyük payı fark desteği (1052,97 $/ha) oluşturmaktadır.

PDF

___

Alemdar T, Seçer A, Demirdöğen A, Öztornacı B, Aykanat S. 2014. Çukurova bölgesinde başlıca tarla ürünlerinin üretim maliyetleri ve pazarlama yapıları. GTHB Tarımsal Ekonomi ve Politika Geliştirme Enstitüsü (TEPGE) (Proje No: Ç.Ü.- ZF2011BAP7). TEPGE Yayın No: 230. Haziran. Ankara

Akti G. 2016. Pamuk yetiştiriciliği. 4 Mevsim Tarım-Hatay. TOB

Hatay İl Müdürlüğü Dergisi.Yaz Sayısı.s.16-18. Hatay.

Aras A.1988. Tarım muhasebesi, Ege Üniversitesi Basımevi.

BKK. 2016. “2016 Yılında yapılacak desteklemelere ilişkin karar”. Bakanlar Kurulu Karar Sayısı: 2016/8791.

Bellmann C, Caspari A, Albrecht V, Loan Doan TT, Mader E, Luxbacher T and Kohl R. 2005. Electrokinetic properties of natural fibres. Colloids and Surfaces A: Physicochem. Eng. Aspects, 267: 19–23.

Bozkurt M, Aybek A. 2016. Şanlıurfa ili harran ovasının tarımsal yapı ve mekanizasyon özellikleri. KSÜ Doğa Bil. Derg., 19(3): 319-331.

Candemir S, Kızılaslan N, Kızılaslan H, Uysal O, Aydoğan M. 2017 Kahramanmaraş ilinde dane mısır ve pamuk üretiminde girdi gereksinimi ve karlılıkları açısından karşılaştırmalı analizi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 4(1): 1–8.

Çelik Y, Bayramoğlu Z. 2007. Şanlıurfa İli Harran Ovasında Pamuk Üretiminin Fonksiyonel Analizi. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 21 (41): 42-50

Erkuş A, Bülbül M, Kıral T, Demirci R, Açıl AF. 1995. Tarım Ekonomisi. Ankara Üniv. Ziraat Fak. Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Vakfı, Yay. No: 5, Ankara, s. 298.

GTB. 2018. 2017 Yılı Pamuk Raporu. Gümrük ve Ticaret Bakanlığı, Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü. (erişim: http://koop.gtb.gov.tr/data/5ad06c80ddee7dd8b423eb24/201 7%20Pamuk%20Raporu.pdf,) İnan İH. 2016. Tarım ekonomisi ve işletmeciliği. Avcı Ofset, İstanbul.

Keskin G, Dellal İ. 2011. Trakya bölgesinde süt sığırcılığı üretim faaliyetinde brüt kâr analizi. Kafkas Un. Vet. Fak. Derg. 2011 17 (2): 177-182

Kıral T, Kasnakoğlu H, Tatlıdil F, Fidan H, Gündoğmuş E. 1999. Tarımsal ürünler için maliyet hesaplama metodolojisi ve veri tabanı rehberi, TEAE Yayın No: 37. Ankara.

Özel R. 2013. Harran ovasında pamuk hasadında makine kullanımı. Harran Ün. Ziraat Fak. Derg., 17(1): 7-13.

Özüdoğru T. 2005. Türkiye’de pamukta uygulanan destekleme politikaları, TC. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Ekonomi Araştırma Enstitüsü Yayınları, Sayı: 8, Nüsha:12, Ankara.

Özüdoğru T, Miran B. 2015. Türkiye’de farklı destekleme politikalarının pamuk arzı üzerine etkileri. TEAD, 2015; 1(2): 9-19.

Özüdoğru T, Miran B, Top BT, Uçum İ. 2015. Pamuk, ayçiçeği, soya üretiminde fark ödemesi desteklerinin etkisi. GTHB Tepge Yayın No: 262.( Proje No:TAGEM/TEAD/13/A15 /P01/001)Ankara. 168 s.

Resmi Gazete. 2015. 8 Nisan 2015 Tarihli ve 29320 Sayılı Resmî Gazete. Resmi Gazete. 2016. 5 Mayıs 2016 Tarihli ve 29703 Sayılı Resmî Gazete.

TÜİK. 2018. TÜİK Veri tabanları (erişim https://biruni. tuik.gov.tr/medas/?kn=92&locale=tr)

Yamane T. 2010. Temel örnekleme yöntemleri. Literatür Yayınları (çev. A. Esin). İstanbul, s.528.

Yılmaz ŞG, Gül M. 2015. İşletmelerde pamuk üretim maliyeti, karlılık düzeyinin değerlendirilmesi: Antalya ili örneği. Mustafa Kemal Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 20(2):27-41.