Başaran KARADEMİR, İbrahim Hakkı KADİRHANOĞULLARI, Mehmet AKSOY

Amasya İlinde Toprak Tarımı Çiftçilerinin Organik Tarım Anlayışı

Organik Tarım ürünleri, yetkili kurumlarca tüm yetiştirme safhalarında kontrolleri yapılarak sertifikalandırılan ve tüketiciye sunulan doğal gıda ürünleridir. Sunulan bu araştırmada, yüz yüze anket yöntemi ile Amasya ili toprak tarımı çiftçilerinin Organik Tarım üretimi hakkındaki bilgi birikimleri ve uygulamaları araştırıldı. Ankette yöre üreticilerine genel olarak Organik Tarımın ne olduğu, kendisinin Organik Tarım üretimi yapma durumu, Organik Tarım üretimi için Organik Tarım gereklerini yerine getirip getirmediği soruldu. Elde edilen veriler sayısal ve oransal olarak sunuldu. Veriler aynı zamanda CART (Classification and Regression Tree) algoritması kullanılarak Karar Ağacı yöntemi ile analiz edildi. Elde edilen bulgulara göre, yöre çiftçisinin Organik Tarımın ne olduğunu yüksek oranda bildiklerini beyan etmelerine rağmen uygulamada hiçbir üreticinin Organik Tarımın gereklerini yerine getirmedikleri görüldü. Anket verilerine göre çiftçilerin Organik Tarımla ilgili bilgileri çok büyük oranda TV-radyo ve internetten aldıklarını bildirirken (%58,5) çok küçük bir oranda (%11) ise eğitim aldıklarını beyan ettiler. Bu sonuca göre Organik Tarım hakkında yöre çiftçisinin yeterli bilgiye sahip olmadığını fakat bilgi noksanlığının TV-radyo ve internet üzerinden kolaylıkla giderilebileceği kanaati oluşmuştur. Sonuç olarak Amasya çiftçisinin gerçek manada Organik Tarım üretimi bilgi birikimine şu an için sahip olmadıklarını, ancak uygun eğitimin verilmesi durumunda başarılı Organik Tarım üretim çıktısı elde edilebileceği kanısına varıldı.

Organic Agriculture Comprehension of Soil Agriculture Farmers in Amasya Province of Turkey

Organic Agricultural products are natural food products that are checked and certified by authorized institutions at all stages of cultivation and presented to the consumer. In this study, the knowledge and practices of soil agriculture farmers in Amasya province about Organic Agriculture production were investigated by face-to-face survey method. In the survey, the local producers were asked what Organic Agriculture is in general, their status of producing Organic Agriculture, whether they fulfill the Organic Agriculture requirements for Organic Agriculture production. The obtained data were presented numerically and proportionally. Data were also analyzed with the Decision Tree method using the CART (Classification and Regression Tree) algorithm. According to the findings, although the local farmers declared that they knew what Organic Agriculture was at a high level, it was seen that none of the producers fulfilled the requirements of Organic Agriculture in practice. According to the survey data, while the farmers reported that they received the information about Organic Agriculture from TV-radio and the internet to a large extent (58.5%), a very small percentage (11%) stated that they received training. According to this result, it has been concluded that the local farmers do not have enough information about Organic Agriculture, but the lack of information can be easily eliminated via TV-radio and the internet. As a result, it was concluded that Amasya farmers do not have sufficient information about Organic Agriculture production for now, but if appropriate training is provided, successful Organic Agriculture production output can be achieved.

PDF

___

Acibuca V, Eren A, Budak DB. 2018. Organik Tarımda Üreticilerin Karşılaştıkları Sorunlar (Mardin İli Örneği). Journal of Bahri Dagdas Crop Research, 7: 39–46.
Akkaya A. 2018. Organik Buğday Tarımı Ülkemizde Hangi Koşullarda Daha Uygun Alternatif Olabilir. KSÜ Doğa Bilimleri Dergisi, 21: 100–105. doi: 10.18016/ksudobil. 286699
Anonim. 2021. 2020 Yılı Çiftçi Kayıt Sistemi (ÇKS) Kayıtlı Çiftçi sayısı- Arazi Miktarı bilgileri. T.C. Tarım ve Orman Bakanlığı Amasya İl Müdürlüğü.
Armağan G, Özdoğan M. 2005. Ekolojik Yumurta ve Tavuk Etinin Tüketim Eğilimleri ve Tüketici Özelliklerinin Belirlenmesi. Hayvansal Üretim, 46: 14-21.
Arulbalachandran D, Mullainathan L, Latha S. 2017. Food Security and Sustainable Agriculture. In: Dhanarajan A (editor.), Sustainable Agriculture towards Food Security. Singapore: Springer. pp 3–13. ISBN: 978-981-10-6647-4
Ataseven Y, Güneş E. 2008. Türkiye’de İşlenmiş Organik Tarım Ürünleri Üretimi ve Ticaretindeki Gelişmeler. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 22: 25–33.
Barker AV. 2021. Science and Technology of Organic Farming. 6000 Broken Sound Parkway NW, Suite 300, Boca Raton, FL 33487-2742, USA: CRC Press Taylor & Francis Group. ISBN: 978-1-00-309372-5
Bayraktar B. 2017. Bayburt’ta Organik Tarım ve Hayvancılığın Mevcut Durumu#. Türk Tarım- Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi, 5: 1762–1768.
Baysel B. 2013. Türkiye’de organik tarım üretiminin önemi ve tarımsal ürün ihracatı içerisindeki payı. Yüksek Lisans Tezi. Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul Ticaret Üniversitesi. İstanbul, Türkiye
Bridgman A, Merkley E, Zhilin O, Loewen PJ, Owen T, Ruths D. 2021. Infodemic Pathways: Evaluating the Role That Traditional and Social Media Play in Cross-National Information Transfer. Frontiers in Political Science, doi.org/10.3389/fpos.2021.648646
Ceyhan A, Aksakal V, Dellal G, Koyuncu M, Koşum N, Taşkin T. 2017. Türkiye’de Organik Koyun ve Keçi Yetiştiriciliğinin Mevcut Durumu ve Gelişim Stratejileri. Türk Tarım- Gıda Bilim ve Teknoloji dergisi, 5: 1769–1780.
Çiftçi K, Gökçe O. 2006. İzmir ve Manisa İllerinde Ceviz Yetiştiriciliğinin Sosyo-Ekonomik Yönü ve Sorunları Üzerine Bir Araştırma. Tarım Bilimleri Dergisi, 16: 7–17.
Damalas CA, Koutroubas SD. 2017. Farmers’ Training on Pesticide Use Is Associated with Elevated Safety Behavior. Toxics, 5: 19. doi: 10.3390/toxics5030019
Gülter S, Yildiz Ö, Boyaci M. 2018. Çiftçilerin Bilgi ve İletişim Teknolojilerini Kullanma Eğilimleri: İzmir İli Menderes İlçesi Örneği. Tarım Ekonomisi Dergisi, 24: 131–143. doi: 10.24181/tarekoder.446332
Karadaş K, Kadirhanogullari İH. 2017. Predicting honey production using data mining and artificial neural network algorithms in Apiculture. Pakistan Journal of Zoology 49: 1611–1619. doi: 10.17582/journal.pjz/2017.49.5.1611.1619
Karakaya E, Çelik Ş, Taysı M. 2018. CHAID algoritması ile balık eti tüketimini etkileyen faktörlerin incelenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 35: 85–93.
Kılıçaslan NSD. 2015. Türkiye ve AB’de organik tarım mevzuatı, uygulamaları ve değerlendirilmesi. AB Uzmanlık Tezi. Ankara Üniversitesi Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Başkanlığı, Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Kızılaslan H, Olgun A. 2012. Türkiye’de Organik Tarım ve Organik Tarıma Verilen Desteklemeler. GOÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 29: 1–12.
Meinshausen F, Richter T, Blockeel J, Huber B. 2019. Group Certification. Internal Control Systems in Organic Agriculture: Significance, Opportunities and Challenges. Research Institute of Organic Agriculture FiBL Switzerland March 2019: 1–108. https://orgprints.org/id/eprint/35159/ (11.08.2021)
Olhan E. 1996. Organik Tarım ve Türkiye’deki Uygulamaları. Türkiye 2. Ekonomi kongresi, Adana, Türkiye, 4-6 Eylül 1996, pp. 85-92. https://tarekoder.org/1996adana/85-92.pdf (11.08.2021)
Özdemir A. 1994. Amasyanın İklim Analizi. İ.Ü. Deniz Blimleri ve İşlemeciliği Enstitüsü Klimatoloji ve Meteoroloji Bilim Dalı. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, Türkiye.
Ramakrishnan B, Maddela NR, Venkateswarlu K, Megharaj M. 2021. Organic farming: Does it contribute to contaminantfree produce and ensure food safety? Science of The Total Environment 769: 145079. doi: 10.1016/j.scitotenv.2021. 145079
Sackett DD. 1973. The usefulness od laboratory test in health - screening programs. Clinical Chemestry 19: 366–372. Singh M. 2021. Organic Farming for Sustainable Agriculture. Indian Journal of Organic Farming 1: 1–8.
Sun Y, Wang C, Jeyaraj A. 2020. Enterprise social media affordances as enablers of knowledge transfer and creative performance: An empirical study. Telematics and Informatics 51: 101402. doi: 10.1016/j.tele.2020.101402
Tsatsakis AM, Nawaz MA, Kouretas D, Balias G, Savolainen K, Tutelyan VA, Golokhvast KS, Lee JD, Yang SH, Chung G. 2017. Environmental impacts of genetically modified plants: A review. Environmental Research 156: 818–833.
Tümer Eİ, Bi̇rı̇nci̇ A, Aksoy A. 2013. Çiftçilerin SosyoEkonomik Özelliklerinin Kümeleme Analiziyle Belirlenmesi: Erzurum İli Örneği. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 41: 29–37.
Wang Y, Zhu Y, Zhang S, Wang Y. 2018. What could promote farmers to replace chemical fertilizers with organic fertilizers? Journal of Cleaner Production 199: 882–890. Wardah S, Salman D, Agustang A, Fahmid IM. 2017. The Contestation of Organic and Non-Organic Agricultural Knowledge in Sustainable Agriculture | Mediterranean Journal of Social Sciences. Mediterranean Journal of Social Sciences 8: 245–252.
Yavuzcan T, Sürmen M, Töngel MÖ, Ayağ A, Özaydın KA. 2012. Amasya mera vejetasyonlarının bazı özellikleri. International Journal of Agricultural and Natural Sciences 5: 181–185.
Yılmaz Ö, Yücel GE. 2017. Sürdürülebilir kalkınma sürecinde Türkiye’nin tarımda yaşadığı dönüşüm. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 22: 179–199.