Azmi YETİM, Ali ERDOĞAN, Erkan Faruk ŞİRİN, Pınar KARACAN DOĞAN

Examination Of Sport Managers' Self-Efficacy Status And Time Management

The aim of this study is to determine the self-efficacy perceptions and time management belief levels of the public and sportsclub managers working in Turkey and to examine the relationship between them by examining them according to somedemographic variables. In this research, a method for descriptive and relational screening was used to reveal the currentsituation. The sample group of the public and sports club managers working in Turkey consists of public sports managers (n =55) and sports club managers (n = 99) who volunteered to participate in the study. Personal Information Form, Sport ManagersSelf-Efficacy Scale and Time Management Scale were used as data collection tools. In the analysis of data, since the data andgroups are not distributed homogeneously and the data is skewed to the left, non-parametric Mann Whitney U and KruskalWallis test techniques were used to determine the differences between the groups in the sub-dimensions of self-efficacy andtime management, and Spearman Correlation Analysis technique was used in the relationship between Sport Managers' SelfEfficacy Scale and Time Management Scale. At the end of the study, there were no significant differences between SportManagers Self-Efficacy and Time Management beliefs and Personal variables (age, gender, marital status, education level, yearof service, management year and sports history), while a significant difference was determined between the time attitude subdimension of time management and the sector variable in favor of sports club managers. In addition, a weak positive andsignificant (p

PDF

___

1. Acuner AM, Sarp N, Çifteli FG, Determining The Agent Factors Related with Time Management of Responsible Doctors and Nurses in Clinics at Ankara University, World Hospitals and Health Services, 42(1), 2006, pp. 26-29.
2. Akatay A, Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2003, 10:281-300.
3. Akgül N, Sivas İl Merkezi Birinci Basamak Sağlık Kurumlarında Çalışan Sağlık Personelinin Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları ve Öz-Etkililik-Yeterlilik Düzeylerinin Belirlenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Anabilimdalı, Yüksek Lisans Tezi ,2008.
4. Alay S, Koçak S, Üniversite öğrencilerinin zaman yönetimleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki, eğitim Yönetimi, 2003, 35, 326-335.
5. Alay S, Koçak S, Validity and reliability of time management questionnaire. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2002, 22, 9–13.
6. Altuntaş EA, Kul M, Karataş İ, Beden Eğitimi Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Tutumları İle Öz Yeterlikleri Arasındaki İlişki, International Journal of Contemporary Educational Studies (IntJCES), 2016, 2 (2),196-215.
7. Ardıç C, “Zaman Yönetimi ve Zaman Yönetiminde Dönüştürücü Liderlerin Davranışlarını Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, 2010.
8. Aşkar P, Umay A, İlköğretim matematik öğretmenliği öğrencilerinin bilgisayarla ilgili öz-yeterlik algısı. Hacettepe Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 2001, 21,1-8.
9. Bahadır Z, Reviewing Emotional Intelligence Levels and Time Management Skills among Students of School of Physical Education and Sports, Journal of Education and Learning, 2018, 7(4), 114-121.
10. Bahçecik N, Öztürk H, Şerbetçi GK, “Yönetici Hemşireler İçin Zaman Yönetimi Ölçeği ve Zaman Yönetimini Etkileyen Faktörler.” Yönetim Dergisi, 2004, 15, 49.
11. Bandura A, Self-efficacy in changing societies. New York: Cambridge University Press, 1995.
12. Block ME, Hutzler YS, Barak S, Klavina A, Creation and validation of the self-efficacy instrument for physical education teacher education majors toward inclusion. Adapted Physical Activity Quarterly, 2013, 29, 184-205.
13. Boduç N, Hemşirelerde Zaman Yönetimi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul 2016.
14. Britton, B. K., & Tesser, A. (1991). Effects of timemanagement practices on college grades. Journal of Educational Psychology, 83(3), 405-410.
15. Bülbül A, Sağlık Çalışanlarında Zaman Yönetimi (Kırklareli Örneği) (Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi), İstanbul 2014.
16. Caz Ç, Tunçkol HM, Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi, Spor ve Performans Araştırmaları Dergisi, 2015, 6(2), 91-100.
17. Caz Ç, Tunçkol HM, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Adaylarının Zaman Yönetimi Becerilerinin İncelenmesi, CBÜ Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2013, 8(2), 23- 29.
18. Claessens BJC, Perceived Control of Time: Time Management and Personal Effectiveness at Work. Technische Universiteit Eindhoven, Doctoral Thesis, UK, 2004.
19. Çelebi K, Etkili Zaman Yönetiminin Hizmet Sektöründe Verimlilik Algısına Pozitif Katkısı Üzerine Görgül Bir Araştırma: Bir Hastane Örneği, (Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi ABD, Yüksek Lisans Tezi), Mersin 2017.
20. Çelik OB, İlhan EL, Esentürk OK, Investigation of time management skills of college students who play sports and don’t play sports, Science, Movement and Health, 2015,15 (2, Supplement), 602-609.
21. Çetin F, Basım HN, İzlenim yönetimi taktiklerinde öz yeterlilik algısının rolü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2010, 35:255-269.
22. Çiftçi S, Spor Yöneticilerinin Öz Yeterlik Durumlarının Belirlenmesi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Bolu, 2013.
23. Çolak S, Başaran Z, Çolak TA, E, The Investigation of Sports Managers’ Self-Efficacy Levels of Sportsmen Management And Sports Clubs, The Turkish Online Journal of Educational Technology. 2016, 1003-1007.
24. Döner H, Hastane Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Tekniklerinin İncelenmesi, (Namık Kemal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sağlık Yönetimi ABD, Yüksek Lisans Tezi), Tekirdağ, 2016.
25. Ebrahimi H, Hosseinzadeh, R, Zaghari T, Mansoreh HS, Time management behaviors of head nurses and staffnurses employed in Tehran Social Security Hospitals, Iran in 2011, Iranian Journal of Nursing and Midwifery Research, 2(19), 2014, pp. 193-198.
26. Eldeleklioğlu J, Ergenlerin Zaman Yönetimi Becerilerinin Kaygı, Yaş ve Cinsiyet Değişkenleri Açısından incelenmesi, ilköğretim Online, Sayı: 7(3), 2008, ss. 656-663.
27. Erdem R, Pirinçci E, Dikmetaş E, (, “Üniversite Öğrencilerinin Zaman Yönetim Davranışları ve Bu Davranışların Akademik Başarı İle İlişkisi”, Mana Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2005, 14, s.167-177.
28. Erdem R, Zaman Yönetimi ve Hastane Üst Düzey Yöneticileri Açısından Bir Uygulama, (Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bilim Uzmanlığı Tezi), Ankara 1997.
29. Eroğlu C, Ünlü H, Self-efficacy: Its effects on physical education teacher candidates’ attitudes toward the teaching profession. Educational Sciences: Theory & Practice, 2015, 15 (1), 201-212.
30. Feltz D, Short S, Sullivan P, Self-efficacy in sport: Research and strategies for working with athletes, teams and coaches. International Journal of Sports Science and Coaching,2008, 3(2), 293-295.
31. Fidan Y, Özel Sektör Ve Kamu Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Davranışlarının Karşılaştırılması, Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2011, 4(6), 47- 74.
32. Garson GD, Logistic regression. North Carolina State University, Raleigh, 2006.
33. Gökçek A, Profesyonel Futbol Takımlarında Görev Yapan Yöneticilerin Zaman Yönetimi (Ankara Örneği), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenliği Yüksek Lisans Tezi Ankara, 2013.
34. Gözel E, “İlköğretim okulu öğretmenlerinin zaman yönetimi hakkındaki görüşlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi”, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (İLKE) Bahar, 2010, 24, 67- 84.
35. Güçlü N, Stres yönetimi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt 21, 1 2001, 91-109.
36. Işık AN, Gümüş E, Yönetici Öz-Yeterliği ve Okul Etkililiği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 2017, 25(1), 419-434.
37. Izgar, H, Dilmaç B, Yönetici adayı öğretmenlerin özyeterlik algıları ve epistemolojik inançların incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2008, 20, 437- 446.
38. İmamoğlu AF, Çimen Z, Spor yöneticileri için etkili zaman yönetimi. Bed. Eğt. Spor Bil. 1998, 1: 51-58.
39. Jinks J, Morgan V, Children's perceived academic selfefficacy: An inventory scale. Clearing House, 1999, 72(4), 224.
40. Kafkas ME, Açak M, Çoban B, Karademir T, ( Beden eğitimi öğretmen adaylarının öz-yeterlik algıları ile mesleki kaygıları arasındaki ilişki. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2010, 11,2, 93-111.
41. Karaçam A, Pulur A, Hakem öz yeterlik ölçeği’nin (HÖYÖ) Türkçeye uyarlama çalışması. Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 2017, 11, Sayı 1,118-128.
42. Karaçam A, Pulur A, Hakemlerin Problem Çözme Becerileri İle Öz Yeterlikleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2019, 4(1), 115- 130.
43. Karademir N, Coğrafya öğretmenlerinin alanlarına ilişkin öz-yeterlik algılarının incelenmesi. e-Journal of New World Sciences Academy, 2010, 5(4):2034–2048.
44. Karaoğlu B, Erciyes Üniversitesi Beden Eğitimi Spor Yüksekokulu Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Davranışlarının Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniveritesi, 2015.
45. Karasu, G, Yönetici Hemşirelerde Zaman Yönetiminin İncelenmesi, (Haliç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi), İstanbul 2015.
46. Khodam H, Kolagari SH. Influence of workshop skills education, time management behaviors on its application by nursing management. J Nurs Res. 2010;4:12–13
47. Kıdak LB, Hastane Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Tutumlarının Belirlenmesi: İzmir İli Eğitim ve Araştırma Hastaneleri Uygulaması, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 25, 2011, ss. 159- 172.
48. Kılıç SS, Zaman Yönetimi ve Zamanı Etkin Kullanma ( Rize Aile Hekimliği Çalışanları Örneği), (Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İşletme Yönetimi ABD, Hastane ve Sağlık Kurumları Yönetimi Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi), İstanbul 2015.
49. Kocabaş İ, Erdem R, “Yönetici adayı öğretmenlerin kişisel zaman yönetimi davranışları”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2003, 13, Sayı: 2, s.203-210.
50. Koçak ÇV, Antrenör adaylarının antrenör öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi, spormetre, 2019, 17(1),55-62.
51. Koçak ÇV, Güven Ö, Voleybol antrenörü mesleki öz yeterlik ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması, spormetre, 2018, 16(2),162-177.
52. Koparan Ş, Öztürk F, Korkmaz HN, Beden eğitimi öğretmenlerinin öz yeterlik ve beden eğitimi öğretmeni yeterliğin incelenmesi [Special Issue]. VAN/ YYÜ Eğitim Fakültesi Dergisi Özel Sayısı, 2011, 52-61.
53. Koray Ö, Yaratıcı düşünceye dayalı fen öğretiminin öğretmen adaylarının öz yeterlik, yaratıcılık ve problem çözme düzeylerine etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara,2003.
54. Kumar R, Lal R, The role of self-efficacy and gender difference among the adolescents. Journal of the Indian Academy of Applied Psychology, 2006, 32(3):249–254.
55. Lay CH, Schouwenburg, HC, . Trait procrastination, time management, and academic behavior. Journal of Social Behavior & Personality, 1193, 8, 647-662.
56. Misra R, Mckean M, Collage students’ academic stress and its relation to their anxiety, Time management and leisure satisfaction. American Journal of Health Studies, 2000;, 16(1): 41-51.
57. Moen F, Allgood E, Coaching and the effect on selfefficacy.Organization Development Journal, 2009, 27 (4), 69- 82.
58. Okutan M, Kahveci A, İlköğretim Okul Müdürlerinin Genel Öz Yeterlik İnançlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi (Rize Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 2012, 20 (1), 27-42.
59. Otacıoğlu SG, Müzik öğretmenliği okul deneyimi uygulamalarına katılan öğretmen adaylarının öz etkililikyeterlilik düzeylerinin incelenmesi. C.Ü. Sosyal Bilimler Dergisi, 2008, 32(1):163-170.
60. Öcal H, Aydın O, Spor takımlarında kolektif yeterlik, özyeterlik ve sargınlık algıları ile başarı algı ve beklentileri arasındaki ilişkiler, Edebiyat Fakültesi Dergisi, 2009, 26 (2); 155-174.
61. Öncel C, Büyüköztürk Ş, Özçelikay G, Serbest Eczacıların Zaman Yönetimi, Ankara Eczacılık Fakültesi Dergisi, Cilt: 3, Sayı: 34, 2005, ss.191-206.
62. Özsoy D, Toksöz İ, Oğuzhan A, "Spor Organizasyonlarında Görev Yapan Bireylerin Zaman Yönetimi, Tutum ve Becerilerinin İncelenmesi". Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi,2015, 346-357.
63. Pekmezci GU, Hemşirelerin Örgütsel Bağlılıkları ile Öz yeterlilik Algısı Arasındaki İlişkiler. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü Hastane ve Sağlık Kuruluşlarında Yönetim Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2010.
64. Pepe SJ, Farnese ML, Avalone F, Vecchione M, Work self efficacy scaleand search for work self efficacy scale: A validation study in spanish and ıtalian cultural context.Revista de Psicología del Trabajo y de las Organizaciones,2010, 26 (3), 201-210.
65. Robinson J, Godbey GC, Time for life, the surprising ways Americans use their time (2nd ed.), Pennsylvania State Press, University Park 1999.
66. Samuk E, Üniversitelerde Görev Yapan Akademik ve İdari Personelin Fiziksel Aktivitelere Katılmalarının Zaman Yönetimi Açısından İlişkisinin Araştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor A.B.D., Kütahya, 2014.
67. Sarp N, Yarpuzlu AA, Mostame F, Assessment of time management attitudes among health managers. The Health Care Manager, 2005, 24(3):228–232.
68. Say B, Bekiroğlu N, Hastane Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Konusundaki Görüşlerinin Değerlendirilmesi,17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Bildiriler Kitabı, 2009, ss. 848-854.
69. Sayan İ, Yönetici hemşirelerde zaman yönetimi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul, 2005.
70. Seçkin, A, Başbay M, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Adaylarının Öğretmenlik Mesleğine İlişkin Öz-Yeterlik İnançlarının İncelenmesi. Turkish Studies, 2013, 8(8): 253- 270.
71. Sergek E, Sertbaş G, SSK hastanesinde çalışan hemşirelerin sosyodemografik özellikleri ve öz-etkililik, yeterlilik düzeyleri. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2006, 9(1):41-48.
72. Sökmen A, Yöneticiler Zamanı Nasıl Yönetiyor? Ankara’daki Hastanelerde Bir Uygulama, İşletme Araştırmaları Dergisi, Sayı: 4/4, 2012, ss. 126-140.
73. Sullivan PJ, Kent A, Coaching efficacy as a predictor of leadership style in intercollegiate athletics. Journal of Applied Sport Psychology, 2003, 15 (1), 1-11.
74. Süsin M, İlköğretim okulu yöneticilerinin zaman yönetimi hakkındaki görüşleri. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Çanakkale On Sekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale, 2012.
75. Şahin DC, Verimli Örgüt Yönetimi İçin Zaman Yönetimi: Bir Özel Hastane Örneği, (Atılım Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü,İşletme ABD, İşletme Yönetimi Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi), Ankara 2015.
76. Şahin ve Gümüş, İlkokul Yöneticilerinin Zaman Yönetimi Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2016, 9(2), 24-49.
77. Tektaş M, Tektaş N, “Meslek yüksekokulu öğrencilerinin zaman yönetimi ve akademik başarıları arasındaki ilişki”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2010, Sayı:23 s.221-229.
78. Terry KP, Doolittle PE, Fostering self-efficacy through time management in an online learning environment. Journal of Interactive Online Learning, 2008, 7(3):195–207.
79. Terry KP, The Effects of Online Time Management Practices on Self-Regulated Learning and Academic Self-Efficacy. Faculty of the Virginia Polytechnic Institute and State University, Doctoral Thesis, USA, 2002.
80. Uğur E, Yönetici Hemşirelerin Koçluk Becerileri Ve ÖzEtkililik-Yeterlilik Algılamaları. Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul, 2010.
81. Uyanıker EA, Yönetici Hemşirelerin Genel Öz Yeterlilik İnancı İle Zaman Yönetimi Arasındaki İlişki, (Haliç Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, (Yüksek Lisans Tezi), İstanbul 2014.
82. Ünal Keskin G, Orgun F, Öğrencilerin öz etkinlilik-yeterlilik düzeyleri ile başa çıkma stratejilerinin incelenmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 2006, 7:92-99.
83. Welsh JB, Identifying Factors that Predict Student Success in A Community College Online Distance Learning Course. University of North Texas, Department of Learning Technologies, Doctoral Thesis, USA, 2007.
84. Wenner G, Science and mathematics efficacy beliefs held by practicing and prospective teachers: a 5-year perspective, Journal of Science Education and Technology, 2001, 10(2), 181-187.
85. Yanık M, Beden eğitimi ve spor öğretmeni adaylarının öğretmen öz yeterlilik inançları, Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 2017, 19(4):148-161.
86. Yavuz M, Sünbül AM, “İlköğretim Okulu Yönetici ve Öğretmenlerinde İş Doyumu, Denetim Odağı ve Demografik Faktörlerin Zaman Yönetimiyle İlişkisi”, Selçuk Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 2004, 16, (18) s.367- 380.
87. Yıldırım F, İlhan İÖ, Genel öz yeterlilik ölçeği Türkçe formunun geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi, 2010, 21(4):301-308.
88. Yılmaz M, Gürçay D, .Biyoloji ve fizik öğretmen adaylarının öğretmen özyeterliklerini yordayan değişkenlerin belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2011, 40 (1), 53-56.
89. Yüksel AK, Hemşirelerde zaman yönetimi ve zaman yönetimini etkileyen faktörler, (İstanbul Medipol Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hemşirelik ABD, Yüksek Lisans Tezi), İstanbul, 2016.
90. Ziapour Arash, Khatony Alireza, Jafari Faranak, Kianipour Neda, “Evaluation of Time Management Behaviors and Its Related Factors in the Senior Nurse Managers, KermanshahIran” Global Journal of Health Science, Vol: 2, No: 7, 2015, pp. 366-373.
91. Zimmerman BJ, Cleary TJ, Chapter 2: Adolescents’ Development of Personal Agency - The Role of Self-Efficacy Beliefs and Self-Regulatory Skill. In: Self-efficacy Beliefs of Adolescents. Eds: Pajares F., Urdan T., Information Age Publishing, 2006, 45–69.

Başlangıç: 1999
Yayıncı: Selçuk Üniversitesi, Spor Bilimleri Fakültesi

Arşiv