___

• Akçamete, G. ve Kargın, T. (1997). The effectiveness of early intervention programs in the education of children with hearing impairments. Eric Document Reproduction, Service No: ED 413694.
• Akkök, F. (1984). Davranışsal yaklaşımla aile rehberliğinin öğretilebilir çocukların özbakım becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Akkök, F. ve Sucuoğu, B. (1988). Aile rehberliğinin yuvaya yeni başlayan çocukların sosyal becerilerinin gelişimine etkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 12(68), 10-13.
• Akkök, F., Ögetürk, B. ve Kökdemir, H. (1997-1998). ilköğretimde aile katılımı. TED Ankara Koleji Eğitim Dergisi, 97-98, 14-17.
• Arcus, M.E. (1992). Family life education: toward the 21st century. Family Relations, 41, 390-398.
• Arcus, M.E., Schvaneveldt, J.D. ve Moss, JJ. (1993). The nature of family life education (Eds : M. E. Arcus, J. D. Schvaneveldt, J. J. Moss.). Handbook of Family Life Education (vol.1) içinde, Newbury Park, Sage Publications.
• Arcus, M. E. (1995). Advances in family life education: past, present and future. Family Relations, 44(2), s. 336+ EBSCO veri tabanından (Academic Search Premier) alınmıştır.
• Aydoğmuş, K., Ba^taş, A., Baltaş, Z. ve ark. (2001). Ana-baba Okulu. Istanbul: Remzi Kitabevi.
• Barclay , D.R. ve Hauts , A.C. (1995). Parenting Skills: A review and developmental analysis of training content. (Ed: W . Donoh ve L.Krasner). Handbook of Psychological Skills Training : Clinical Techniques and Applications içinde, Massachusetts : Allyn and Bacon , 195-228.
• Brubaker , T.H. ve Roberto , K.A. (1993). Famly life education for the later years.Family Relations , 42(2) ,S.212+ EBSCO veri tabanından (Academic Search Premier) alınmıştır.
• Çavkaytar, A. (1998). Zihinsel engellilere öz bakım ve ev içi becerilerin öğretiminde bir aile eğitimi programının etkililiği. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Demirsöy-Böcü, (1992). Bilgi verici danışmanlığın beyin felçli çocuğu olan annelerin kaygı düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Dikici, A. (1990). Zihinsel engeli olan çocukların annelerine yönelik grup rehberliğinin tutum değişimi açısından etkililiği. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Dinkmeyer, D. ve Mckay, G.D. (1976/1997). Biz Bir Aileyiz. (Çev: G.Önet), İstanbul: Yapı ve Kredi Yayınları.
• Ehly, S.W., Cooley, J.C. ve Rosenthal, D. (1985). Working with Parents of Exceptional Children. Times Mirror, Mosby College.
• Eylenen-San, N. (1999). Engelli çocuğu bulunan anne babalara uygulanan anne baba eğitim programının etkilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Göksan, Ö. (2003). Anababaların Çocuklarının Okul Başarılarına Yardımcı Olma Konusundaki Tutum ve Beceri Algılarını Geliştirici bir Aile Rehberliği Programının Uygulanması. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Gordon, T. (1975/1996). Aile İletişim Dili: Etkili Anababa Eğitimi. (Çev: E. Aksoy), İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Graybilll, D. (1984). A multiple-outcome evaluation of training parents in active listening. Psychological Reports, 59, 1171-1185.
• Gültekin, E. (1999). Uygun olmayan davranışların azaltılmasında ebeveynler tarafından uygulanan uyuşmayan davranışların ayrımlı pekiştirilmesinin etkisi (Otistik çocuklar ve ebeveynleriyle eve dayalı aile eğitimi). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Hamamcı, Z. (1996). Aile rehberliğinin anne babaların meslek gelişimi konusunda bilgi düzeylerine ve çocuklarına yardımcı olmaya yönelik tutumlarına etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Hamamcı, Z. ve Koksal Akyol, A. (2003). 3-6 yaşlarında çocukları olan anne ve babaların eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı. İstanbukYapa Yayınları, 55-56.
• Hof, L. ve Miller, W.R. (1983). Marriage enrichment. (Ed : D.H.Olson ve B.C.Miller.). Family Studies-Review Yearbook: vol.1 içinde 536-562, Beverly Hills: Sage Publications.
• Huhn, P.R. ve Zimpfer, G.D. (1989). Effect of a parent education program on parents and their preadolescent children. Journal of Community Psychology, 17,311-318.
• Joyce , M.R. (1995).Emotional relief for parents : is rational-emotive parent education effective. Journal of Rational-Emotive and Cogniti ve Behaviour Therapy , 13(1), 55-75.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1997). The Turkish early enrichment project and mother-child education program. Journal of Adolescent & Adult Literacy, 41, 470-474.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1998). Kültürel Psikoloji. Istanbul: Yapı ve Kredi Yayınlan.
• Kağıtçıbaşı, Ç., Bekman, S. ve Sunar, D. (1993). Başarı Ailede Başlar, istanbul: Yapa Yayınları.
• Kargın, T. (1990). Eğitsel yaklaşımlı aile rehberliğinin işitme engelli çocukların sözel iletişim becerilerine etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kargın, T. (2001). Kırsal bölgede yaşayan işitme engelli çocuklara yönelik geliştirilen bireyselleştirilmiş aile eğitim programının etkililiğinin değerlendirilmesi. Özel Eğitim Dergisi, 3(1), 49-60.
• Kaya, Ö. (1994). Annelere verilen eğitimin çocuklarına karşı istenmedik tutumlarına etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Küçüker, S. (2001). Erken eğitimin gelişimsel geriliği olan çocukların anne-babalarının stres ve depresyon düzeyleri üzerindeki etkisinin incelenmesi, Özel Eğitim Dergisi, 3(1), 1-11.
• Kuloğlu-Aksaz, N. (2001). Bilgi verici psikolojik danışma ve didaktik bilgi verme programının down sendromlu bebeği olan anne babaların umutsuzluk gereksinim ve eş ilişkilerine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Kuzgun, Y. (1994). Aile eğitimi ile ilgili psikolojik hizmetler. Uluslararası Aile Yılı Özel İhtisas Komisyon Raporları. Aile Araştırma Kurumu: Ankara.
• L'abate, L. (1981). Skill training programs for couples and families. (Ed :A.S. Gurman ve D.P. Kniskern.), Handbook of Family Therapy içinde, s.617-650, Newyork: Brunner/Manel.
• Morris, M. L. ve Ballard, S. M. (2003). Instructional techniques and environmental considerations in family life education programming for midlife and older adults. Family Relations, 52(2),s.l67+PROQUEST.
• Ömeroğlu, E., Yaşar-Can, M. (2002). Ev merkezli aile çocuk eğitimi programının ev ortamına etkisi. Erken Çocukluk Gelişimi ve Eğitimi Sempozyumu, Ankara: Kök Yayıncılık.
• Öztop, H. ve Telsiz, M. (1996). Anne ve babaların ana baba eğitimine ilişkin bilgi ihtiyacının belirlenmesi. Eğitim ve Bilim, 20 (101), 56-64.
• Scaife, J. ve Frith, J. (1988). A behaviour management and life stress course for a group of mothers incorporating training for health visitors. Child Care, Health and Development, 14, 25-50.
• Sevim, A. S. (1996). Transaksiyonel analize dayalı bir eğitim programının evli çiftlerin ego durumları ve evlilik yaşamlarına ilişkin bazı değişkenlere etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Sucuoğlu, B., Küçüker, S. ve Kanık, N. (1992). Özel eğitimde anne-baba eğitimi programları (örnek çalışma). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 25(2), 521-538.
• Swick, J.K. (1993). Strengthening parents and families during the early childhood years. Illionis: Stipes Publishing Company.
• Temel, F.Z. ve Ömeroğlu, E. (1991). 0-3 yaş erken çocukluk eğitimi araştırmasının psikomotor yönden incelenmesi. Ya-Pa 7. Okul Öncesi Eğitim ve Yaygınlaştırılması Semineri, Eskişehir.
• Tokyürek, Ş. ve Şanlı, N. (1998). Okul öncesi çağı çocuklarına aile ile ilgili sorumlulukların kazandırılması konusunda annelerin eğitim ihtiyacı. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi, Cilt II, 104-109.
• Topçu-Kabasakal, Z. (2001).Uyum sorunu olan çocukların aile işlevlerini iyileştirmede anne eğitim gruplarının etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, izmir.
• Turan-Ömeroğlu, E., Şahin-Tezel, E. Turla, A. ve ark., (1997). Çocukluk döneminde ev ortamının çocuğun eğitimine katkısı. I. Ulusal Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongresi. Hacettepe Üniversitesi, 28-30 Mayıs, Ankara, s.316-335.
• Turna, R. (1999). İletişim becerilerim geliştirmeye yönelik bilgi verici danışmanlığın babagenç arasındaki çatışmaya etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Ünlü, S. (1986). tşitme engelli çocukları olan ailelerin uzaktan öğretim ile eğitilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Whirter, J.M. ve Voltan-Acar, N. (1998). Çocukla iletişim, istanbul: Milli Eğitim Basımevi.