Duyguları Güçlendirme Eğitimi Programının Annelerin Duygusal Zeka Düzeylerine Etkisi

Bu araştırmada, annelere verilen Duyguları Güçlendirme Eğitiminin annelerin duygusal zeka düzeylerine etkisi incelenmiştir. Çalışmanın örneklemini 60 aylık çocuğu olan 20 anne oluşturmuştur. Araştırma da, öntest-sontest kontrol gruplu deneysel desen uygulanmış, 10 anne deney, 10 anne de kontrol grubunu oluşturmuştur. Annelerin duygusal zeka düzeyleri Yılmaz ve Ergin (1999) tarafından adaptasyonu yapılan Duygusal Zeka Ölçeği ile ölçülmüştür. Verilerin analizinde Mann Whitney U testi ve Wilcoxon testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgular, Duyguları Güçlendirme Eğitiminin deney grubundaki annelerin duygusal zeka düzeylerini artırmada etkili bir yöntem olduğunu göstermiştir.

The Effect of the Training Program for Strengthening Emotions on the Emotional Intelligence Levels of Mothers

In this study, the effect of a training program for strengthening emotions on the emotional intelligence levels of mothers was examined. The sample of this study included 20 volunteer mothers, each of whom had a 60 month-old child. The pre-test and post-test experimental control group design was used, 10 mothers being the experimental group, while the other 10 being the control group.Mothers' emotional intelligence levels were measured by 'Emotional Intelligence Scale', adopted into Turkish by Yılmaz and Ergin (1999). Mann Whitney U Test and Wilcoxon Test were used to analyze the data. The results showed that the training program for strengthening emotions was an effective method to increase mothers' emotional intelligence level.

PDF

___

Adler, A. (1995). İnsanı tabiatını tanıma. (Çev. Ayda Yörükan) İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınlan.
Burnard, P. (1992). Interpersonal skills training: Sourcebook of activities for trainers. London: Kogan Page Limited.
Carlson, R. (2001). Ne olursa olsun mutlu olabilirsiniz (Çev. Burcu Tümer). Ankara: HYB Yayıncılık.
Ciarrochi, J. Deane, P. F. ve Anderson, S. (2002). Emotional inteligence modaretes the relationship between stress and mental health. Personality and Individual Differences, 32,197-209.
Dökmen, Ü. (2002). Varolmak, gelişmek, uzlaşmak. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Dönmezer, 1. (1999). Ailede iletişim ve etkileşim. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Elder, L., (1997). Critical thinking: The key to emotional intelligence. Journal of Developmental Education, 21, 1, 40-41.
Erkan, S. (2002). Grup rehberliği etkinlikleri. Ankara: Pegem Yayınları.
Goleman, D. (1998). Duygusal zeka. (Çev. Banu Seçkin Yüksel) İstanbul: Varlık Yayınları.
Izard, C. (1989). Human emotions. Newyork: Plenum Pres.
Jordan, J. P., Ashkanasy, N. M., C. E. J. Hârtel ve G. S. Hooper., (2002). Workgroup emotional intelligence scale development and relationship to team process effevtiveness and goal focus. Human Resource Management Review, 12, 195-214.
Konrad, S. ve Claudia Hedl. (2001). Duygularla güçlenmek. (Çev. Meral Taştan), İstanbul: Hayat Yayınları.
Mayer,J. D. ve Salovey, P. (1993). The Intelligence of emotional intelligence. Intelligence, 17, 434-442.
Mayer, J. D., Perkins, D. M., Caruso, D.R., ve Salovey. P. (2001). Emotional intelligence and giftedness. Roeper Rewiew, 23,3, 131-137
Merlevede, P.E., Bridoux, D. ve Vandamme, R., (2001). 7 steps to emotional intelligence, Crown House Publishing Limited.
Mesquita, B. ve Walker, R., (2003). Cultural differences in emotions: a context for interpreting emotional experiences. Behaviour research and therapy, www.elsevier.com/locate/ brat
Salovey, P. ve Sluyter, D. (1997). Emotional development and emotional intelligence. Educational Implications, Basic Books.
Shapiro, L. E. (1998). Yüksek EQ'lu bir çocuk yetiştirmek. (Çev. Ümran Kartal) İstanbul: Varlık Yayınları.
Ortony, A., Clore, G.L. ve Collins, A. (1998). The cognitive structure of emotions, Combridge University Press.
Pearson. L. (2000). Emotional intelligence development in children: why it's so important, www. Wondertoy.com/edit.html.
Petrides. K.V. ve Furnham, A. (2003). Trait emotional intelligence: behavioural validation in two studies of emotion recognition and reactivity to mood induction. European journal of personality, 17, 39-57.
Razon, N. (1983). Çalışan anne ve çocuk, istanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fak. Yayınları, No. 3091.
Salovey, P. ve Mayer J.D. (1989). Emotional intelligence. Imagination Cognition Personality, 9,3,185-121.
Yavuz, K. E. (2002). 7-12 Yaş dönemi çocuklarda duygusal zeka gelişimi, Ankara: Özel Ceceli Okulları Eğitim Dizisi No:4.
Yavuzer, H. (2001). Anne-baba çocuk. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Yeşilyaprak, B. (2001). Duygusal zeka ve eğitim açısından doğurguları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 7, 25, 139-146.
Yeşilyaprak, B. (2001a). Duygusal zeka: Duygu mu, zeka mı? Duygu+zeka mı?, www.google.com.
Yılmaz, H., ve Ergin, E. (1999). Üniversite öğrencilerinin sahip oldukları duygusal zeka düzeyleri ile 16 kişilik özelliği arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Trabzon: Karadeniz Teknik Üniversitesi.
Yılmaz, M., (2002). Duygusal zeka düşünme becerileri eğitiminin annelerin duygusal zeka düzeyine etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, OMÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Samsun.