Öfke Denetimi Eğitiminin Çocuklarda Gözlenen Saldırgan Davranışlar Üzerindeki Etkisi

Bu araştırma 10-11 yaşlarında ilköğretim birinci kademeye devam eden öğrencilerin, saldırgan davranışlarını azaltmaya yönelik öfke denetimi programının etkililiğini ortaya koymayı amaçlayan, 3x3 (placebo kontrol gruplu, öntest, son test, izleme testi) Split plot modeline dayalı deneysel bir çalışmadır. Araştırmada, “Öfke denetimi eğitimi verilen deney gru-bu öğrencilerinin saldırganlık düzeyleri, bu eğitimi almayan placebo ve kontrol grubundaki öğrencilerin saldırganlık düzeylerine göre azalma gösterecek ve bu azalma uzun süreli olacaktır.” denencesi test edilmiştir. Araştırmada bağımsız değişken; saldırganlığı azaltmaya yönelik öfke denetimi eğitimi programı, bağımlı değişken ise deneklerin saldırganlık puanlarıdır. Bağımlı değişken araştırmacı tarafından geliştirilmiş olan “Saldırganlık Ölçeği ” ile ölçülmüştür. Araştırmada elde edilen bulgular, öfke denetimi eğitimi alan deney grubunun eğitim sonrasında saldırganlık puanlarının kontrol gruplarına göre önemli düzeyde azaldığı ve bu farkın iki aylık süre sonunda da devam ettiğini ortaya koymuştur. Elde edilen bu sonuç araştırma denencesini doğrulamıştır.

Anahtar Kelimeler:

-

Öfke Denetimi Eğitiminin Çocuklarda Gözlenen Saldırgan Davranışlar Üzerindeki Etkisi

This research was a 3x3 split plot model. It was based on experimental study that aimed at showing the effectiveness of the anger management program of decreasing aggressive behaviours of 10-11 years-old primary school students. The hypothesis of the research, “Aggression levels of the teratment group‟s students, who are exposed to anger management education, will decrease from the aggression levels of the placebo and control group‟s students, who are none educated, and how long this decrease will last.” was tested. The independent variable of this research was anger management education programme for decreasing aggression. Dependent variable was aggression scores of the subjects. Dependent variable was measured with the Aggression Scale devaloped by the researcher. Findings obtained within the research. It was revealed that the treatment group, trained for anger management, had less aggression scores and this difference even continued after the two month‟s period. The result obtained at the research was confirmed the hypothesis.

Keywords:

-,

PDF

___

Akman,Y.(1992). İlköğretim Düzeyindeki Öğ- rencilerin Rehberlik Gereksinimleri. Psikolojik Danış- ma ve Rehberlik Dergisi, I, 3, 317-320.
Akman,Y.(2002). Okullarda Konsültasyon Ça- lışmaları ve Ruh sağlığı Konsültasyon Modeli. Psikolo- jik Danışma ve Rehberlik Dergisi,II,18,: 7-13.
Anderson, L. S. (1992). Dealing with Angry Child, USA : Goverment Printing Office.
Apter, B.C. (1998). Anger Management and Aggression Control Mastering our Emotions and Be- havioral Choices., MAI 36/02, Apr, Canada: The Uni- versity of Monitoba,
Averill, J. R. (1983). Anger and Aggression. An Essay on Emotion. NewYork: Springer-Verlag, 1982.
Studies on Anger ang Aggression Implications for Theories, USA: Springer-Verlag,
Balkaya, F. (2001). Öfke : Temel Boyutları, Nedenleri ve Sonuçları. Türk Psikoloji Yazıları, IV,7, 21-45
Besley, K.R. (1999). Anger Management: Im- mediate Intervention bye Counselor Coach, Profes- sional School Counseling, II, 2, 1999 : 81-91
Büyüköztürk, Ş. (2002). “Faktör Analizi : Temel Kavramlar ve Ölçek Geliştirmede Kullanımı” Eğitim yönetimi Dergisi. 8,32.:470-483.
Cüceloğlu, D. (1996) İnsan ve Davranışı – Psikolojinin Temel Kavramları, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Doğan, Atılgan ve Demirci, (2002). “ Kimya Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması” , Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4, 12, :56-63.
Doornik, J. A. ve D. F Hendry.(1994): An Interactive Econometric Modelling System. London: International Thomson Publishing, and Belmont, CA: Duxbury Pres Normality Test ,
Eric, T. G.(1997) Psyhological Aspects of Per- petrators of Domestic Violence and Their Relationships with the Victims, ( Ed : M.FAVA ) The Psychiatric Clinics of North America: Anger, Aggression and Vio- lence, June,337-341.
Gençtan, E. (1995). İnsan Olmak, İstanbul: 16. basım, Remzi Kitabevi.
Glover, O. ve L. Ellen. “The Eficacy of Anger Management Group for Children With Disruptive Be- havior Disorders.” DAI-B 60/06, Dec.,USA : The Uni- versity of Iowa. 1999.
Havighurst, R. (1972).Developmental Tasks and Education. New York : David Mckoy.
Hollenhorst, P.S. (1998). What Do We Know About Anger Management Programs in Corrections, Federal Probation, USA: .Dec. , 62,2, 52-65.
Kellner, Millicent H. (2000) Children Can Learn to Manage Anger, USA : Behavioral Healthcare ınc.,.
Kılıçcı, Y. (1992). Okulda Ruh Sağlığı, Ankara : Anı yayıncılık, 2. Baskı .
Kısaç, İ. (1997). Üniversite Öğrencilerinin Bazı Değişkenlere Göre Sürekli Öfke ve Öfke İfade Düzeyler, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Sosyal Bilim- ler Enstitüsü, Hacettepe Üniversitesi. Ankara .
Korkut, F.(1995) İfade Edici Saldırganlık Ölçeğinin Geçerlik Ve Güvenirliği Üzerine Bir Ön Çalışma”, II. Eğitim Bilimleri Kongresi, Ankara.
(2004) Okul Temelli Önleyici Rehberlik ve Psikolojik Danışma, Ankara: Anı Yayıncılık,.
Köroğlu, E. (1994) DSM IV Tanı Ölçütleri, Ankara: Hekimler Yayın Birliği,.
Lawrance E., B. G. Tabachnick ve L. S. Fidell.( 1996). Using Multivariate Statistics, III. edit. New York: Harpercollins College Pub.
Lochman, J.E.(1992). Cognitive-Behavioral Intervention with Aggressive Boyss, Three year
Follow Up and Prevantive Effects. Journal of Consult
ing and Clinical Psychology, 60,3,426-432.
O‟ Rourke, K. ve C.J. Worzybyt (1996). Sup- port Groups for Children, USA : Printing and Binding by Braun-Brumfield, Inc.
Öner, U.(1999). Çatışma Çözme ve Arabulu- culuk Eğitimi, (Ed: Y. KUZGUN) İlköğretimde Re- hberlik, Ankara: Nobel Yayıncılık.
Öztürk, O. (1997). Ruh Sağlığı ve Bozukluk- ları, Ankara : 7. Basım, Hekimler Yayın Birliği.
Pullis, M. (1994). A Model for Helping Teach- ers İmplement Classroom Based Anger Intervention Program. Anger Hostility and Aggression: Assessment Prevention and intervention Strategies for youth., (Ed. M.J. Furlong ve D.C. Smith ), Clinical Psychology.
Stewart, J. ve R. Mckay. (1995) “Group Coun- seling Elementary School Children Who Use Aggres- sive Behaviors.” Guidance&Counseling, USA : Au- tumn, XI,1, 12-16.
Tavris, C. (1982). Anger, The Misunderstood Emotion, New York, USA: Simon and Schuster,
Yeşilyaprak, B.(2000). Eğitimde Rehberlik
Hizmetleri, Ankara: Nobel Yayıncılık.