(UŞAK) KARACA AHMET SULTAN TÜRBESİ’NDEKİ TAVUS KUŞU MOTİFİ VE TÜRBEDE GERÇEKLEŞTİRİLEN HALK İNANIŞLARI

Karaca Ahmet Sultan Türbesi, Uşak İli Ulubey İlçesi Karaca Ahmet Köyü’ndedir. Türbe, Gözcü Karaca Ahmet olarak da bilinen, Anadolu pirlerinden Karaca Ahmet Sultan’ın makam türbelerinden biridir. Altıgen planlı türbe, sekizgen kasnaklı bir kubbe ile örtülüdür. Türbenin giriş kapısı üzerinde bir hayat ağacının iki yanına ayna usulü simetrik olarak yerleştirilmiş iki tavus kuşu figürü işlenmiştir. Antik çağdan günümüze kadar olan süreçte, pek çok kültürde, kuş, simgesel bir figürdür. Bazen öleni öteki dünyaya taşımış, bazen ona eşlik etmiş ya da ölenin ruhu kuşa dönüşmüştür. ruhu kuşa dönüşmüştür. Kuş figürü edebiyat başta olmak üzere çeşitli sanat dallarının bezeme repertuarında sevilerek kullanılan bir motif olmuştur. Bu çalışmada Karaca Ahmet Sultan Türbesi’nde yer alan tavus kuşu motifi ele alınarak, Türk kültüründeki ve ikonografisindeki yeri değerlendirilmekte; söz konusu motifin köken ve ikonografik anlamı üzerinde durulmaktadır. Avrasya hayvan üslubunda şaman ve astrolojik sembollere dayanan insan veya hayvan figürlü sanatlar yüzyıllardan bu yana varlığını sürdüre gelmiş olup, Anadolu’nun farklı bölgelerinde karşımıza çıkmaktadır. Bu geleneğe bağlı figürlü örnekler sivil mimaride çok sayıda görülürken, dini mimaride nadiren ama anlamlı bir şekilde karşımıza çıkarlar. Türbe, ayrıca Karaca Ahmet’in şifacı kimliğine-hekimliğine ithafen çeşitli ritüellerin gerçekleştirildiği bir ziyaret merkezidir. Türbede gerçekleştirilen dedeye bağlanma uygulamalarının, taşıdığı unsurlar sebebiyle İslam öncesi Orta Asya Türk inançlarına dayandığı görülmektedir. Türbeye yapılan ziyaret ve çocuk sahibi olma konusunda beklenen yardım, bu uygulama ve inanışın atalar kültünün bir devamı olduğunu göstermektedir. Ayrıca gerçekleştirilen işlemler sırasında karşımıza çıkan el taşı, tomruk, sandukanın üzerinden alınan tülbent, dilek taşı gibi nesnelerin benzer kullanımları, İslam öncesi Türk uygulamalarında da görülmektedir. Türbede gerçekleştirilen uygulamalar sırasında okunan sure ve dualar ile kılınan namaz, geleneksel Türk dini ve İslam öncesi Türk inanışlarına dayalı uygulamalara, İslami bir karakter kazandırıldığını ve bu şekilde uygulamaların günümüze kadar devam ettirildiğini göstermektedir. Türbedeki bu liturjik objeler ve tavus kuşu motifi hem Karaca Ahmet’in görsel yadigarları hem de iyileştirici ve koruyucu özelliğe sahip güçlü araçlar olarak işlev görmektedir. Bu özellikleriyle de gerek psikosomatik gerek Batıni düzeyde, türbeyi ziyaret eden kişinin manevi gelişimine katkıda bulunuyor ve kutsalın alanıyla temas kurma arzusuna da yardımcı oluyordu.

The Peacock Motif of the Karaca Ahmet Sultan Tomb (Uşak) and the People Beliefs Conducted in the Tomb

Karaca Ahmet Sultan Tomb is in Uşak Province, Ulubey District, Karaca Ahmet Village. The tomb is one of the mausoleums of Karaca Ahmet Sultan, also known as Gözcü Karaca Ahmet. The hexagonal planned tomb is covered with an octagonal drum dome. Two peacock figures placed symmetrically on both sides of a tree of life on the entrance door of the tomb are engraved. The bird is a symbolic figure in many cultures from ancient times to the present day. Sometimes he carried the deceased to the other world, sometimes accompanied him or his soul turned into a bird. The bird figure has become a popular motif in the ornamental repertoire of various arts, especially literature. In this study, peacock motif in Karaca Ahmet Sultan Tomb is handled and its place in Turkish culture and iconography is evaluated; the origin and iconographic meaning of the motif in question are emphasized. The arts with human or animal figures, based on shaman and astrological symbols in the Eurasian animal style, have survived for centuries and appear in different regions of Anatolia. While figural examples of this tradition are seen in large numbers in civil architecture, they are rarely but meaningful in religious architecture. The tomb is also a visiting centre where various rituals are performed in honour of Karaca Ahmet’s healer identity-medicine. It is seen that the practices of attachment to the grandfather in the tomb are based on pre-Islamic Central Asian Turkish beliefs due to the elements it carries. The visit to the tomb and the expected help in having children show that this practice and belief is a continuation of the ancestral cult. In addition, similar uses of objects such as hand stones, logs, cheesecloth taken from the sarcophagus, wish stone, which we encounter during the operations performed, are also observed in Turkish practices before Islam. The prayers performed with the sūras (chapter in the Qur’an) and prayers read during the practices performed in the tomb show that practices based on traditional Turkish religion and pre-Islamic Turkish beliefs have gained an Islamic character and in this way the practices have been maintained until today. These liturgical objects and the peacock motif in the mausoleum function both as the visual relics of Karaca Ahmet and as powerful tools with healing and protective properties. With these features, it contributed to the spiritual development of the person visiting the tomb at both psychosomatic and esoteric levels and also helped the desire to contact the site of the sacred.

PDF

___

Acara Eser, Meryem. (2019). “Divriği Kale Kazısı Sırlı Seramiklerinden Kuş ve Balık Figürlü Örnekler”. SDÜ Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 48, 41-60.
Acıoğlu, Yusuf. (2015). “Kubad Abad Sarayı Alçı Buluntular”. Sanat Tarihi Dergisi 23 (2), 1-11.
Acıpayamlı, Orhan. (1974). Türkiye’de Doğumla İlgili Âdet ve İnanmaların Etnolojik Etüdü. Ankara: Atatürk Üniversitesi Yayınları.
Acun, Hakkı. (1999). Manisa’daki Türk Devri Yapıları. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
Akalın, Sami. (1993). Türk Folklorunda Kuşlar. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Akın, Erhan- Akın, Erdem- Ayverdi Gökhan. (2016). “Şeyh Galib Divanında Mitolojik ve Efsanevî Kuşlar”. Türk İslam Dünyası Sosyal Araştırmalar Dergisi 9, 82- 98.
Akpınarlı, H. Feriha. (2011). “Osmanlı Dokumalarında Kuş Motifinin İncelenmesi. Osmanlı Sanatı, Mimarisi ve Edebiyatına Bakış”, 18. CIEPO (Uluslararası Osmanlı Öncesi ve Osmanlı Çalışmaları Komisyonu) Sempozyumu, (25-30 Ağustos 2008, Zagrep), Edirne.
Aksel, Malik. (1966). “Yazı Resminde Kuşlar”. Türk Folklor Araştırmaları 17(10), 4127-4130.
Aladashvili, N. (1997). Gürcistan’da Mimari Bezeme (5-11. Yüzyılların Figürlü Kabartmaları). Moskova: Monuments of Ancient Art.
Alkan, Erdoğan. (2005). Sayılar ve Hayvan Simgeleriyle Alevi Mitolojisi. İstanbul: Kaynak Yayınları.
Alsan, Şenay. (2005). “Türk Mimari Süsleme Sanatlarında Mitolojik Kaynaklı Hayvan Figürleri (Orta Asya’dan Selçuklu’ya)”. Yayımlanmamış Doktora Tezi, T.C. Marmara Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türk Sanatı Ana Bilim Dalı, İstanbul.
Alsan, Şenay-Sezaver, Ayşe. (2020). “Türk Mimari Süslemesinde Natüralist Kuşlar”. Akra Kültür Sanat ve Edebiyat Dergisi 22(8), 153-169.
Altın, Ahmet Ali. (2010). “Geç Antik Çağ’da İznik (Nikaia) ve Çevresinde Resim Sanatı”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Arkeoloji ABD., Bursa.
And, Metin. (1990). “Türk Minyatüründe Kuşlar”. Kültür ve Sanat 2(5), 11-18.
And, Metin. (2010). Minyatürlerle Osmanlı-İslam Mitologyası, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Araz, Nezihe. (1992). Anadolu Erenleri. İstanbul: Özgür Yayınları.
Arel, Ayla. (1970). “Batı Anadolu’dan Birkaç Yapının Tarihlendirilmesi ve XV. Yüzyıl Osmanlı Mimarisi Hakkında”. Anadolu Sanatı Araştırmaları 2, 82-96.
Arık, M. Oluş. (1969). “Erken Devir Anadolu Türk Mimarisinde Türbe Biçimleri”. Anadolu (Anatolia) XI, 57-119.
Arık, Rüçhan. (1997). “Ortaçağ Türk Arkeolojisinde Kubadabad Kazılarının Önemi”. Uluslararası Osmanlı Öncesi Türk Kültürü Kongresi, Ankara.
Arık, Rüçhan. (2000). Kubad Abad Selçuklu Saray ve Çinileri. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Arık, Rüçhan-Arık, Oluş. (2007). Anadolu Toprağının Hazinesi, Çini Selçuklu ve Beylikler Çağı Çinileri. İstanbul: Kale Grubu Kültür Yayınları.
Arık, Sibel. (2009). “Türk Dokumacılık Sanatında Nar Motifi”. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi 6(1), 583-593.
Arseven, Celal Esad. (1965). Sanat Ansiklopedisi, c. II. İstanbul: Millî Eğitim Yayınları.
Arseven, Celal Esad. (1983). Sanat Ansiklopedisi, c. V. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Arseven, Celal Esad.(1998). Sanat Ansiklopedisi, c. IV. İstanbul: Millî Eğitim Yayınları.
Artun, Erman. (2010). Türk Halk Bilimi. İstanbul: İstanbul Kitapevi.
Aslanapa, Oktay. (1966). Antalya Müzesinde Selçuklu Çinileri. Ankara: Reşit Rahmeti Arat İçin, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü Yayınları 19. Seri: 1, Sayı: A2, Ayrıbasım, s. 5-25.
Aslanapa, Oktay. (1993). Türk Sanatı El Kitabı. İstanbul: İnkılap Kitapevi.
Atasoy, Nurhan-Raby, Julian. (1989). İznik Seramikleri. London: Alexandria Press.
Avşar, Lale. (2010). “Antik Yunan Seramiklerdeki Haç ve Çarkıfelek Simgeleri ve Bunların Avrasya, Anadolu ve Mezopotamya Kültürlerindeki Muhtemel Kaynaklar”. Mukaddime 3, 115-141.
Aydın, Ayşe. (2007). “Kahramanmaraş, Malatya ve Taşucu Amfora Müzesindeki Rölikerler”. 24. Araştırma Sonuçları Toplantısı, Ankara.
Ayvazoğlu, Beşir. (1989). İslam Estetiği ve İnsan, İstanbul: Çağ Yayınları.
Bakırer, Ömür. (2000). “Niğde Sungurbey Camisi’nin Taçkapı ve Pencereleri İçin Bazı Düşünceler”. Celal Esad Arseven Anısına Sanat Tarihi Semineri (7-10 Mart 1994), İstanbul.
Baktır, Mustafa. (1988). “Afyon”, TDV İslam Ansiklopedisi, c.1, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, s. 442-443.
Ballance, Michael H.-Calder, William M.-Hall, Alan S. and Barnett, Rivhard D. (2013). Monumenta Asiae Minoris Antiqua. XI. Cambridge: Roman Society Publications.
Barışta, H. Örçün. (1999). “Osmanlı İmparatorluk Döneminde Kuş Evleri”. Osmanlı Ansiklopedisi, c. 10, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları, s. 476-479.
Baş, Gülsen. (2012). “Mardin’deki Türk Dönemine Ait Bilinmeyen Bir Mezar ve Mezar Taşları”. Bilig 61, 31-46.
Batur, Afife. (1970). “Osmanlı Camilerinde Almaşık Duvar Üzerine”. Anadolu Sanatı Araştırmaları II, 135-208.
Bayar, Muharrem. (2001). “Arşiv Vesikalarına Göre Ünlü Halk Hekimi Karaca Ahmet Sultan ve Halk Tababeti”. Kebikeç 12, 113-125.
Baydar, Hasan. (2009). Tıbbi ve Aromatik Bitkiler Bilimi ve Teknolojisi, Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları.
Bayramoğlu, Fuat. (1996). Türk Cam Sanatı ve Beykoz İşleri. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Baytop, Turhan. (1997). “Haşhaş”. TDV İslam Ansiklopedisi. c. 16, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, s. 403.
Beşikçi, İsmail. (1992). Doğu Anadolu’nun Düzeni II. Ankara: Yurt Kitap Yayınları.
Beyazıt, Mustafa (2006). “Ak Han Bezemelerinin Orta Asya Kültürü ile Bağlantısı”. Sanatta Anadolu Asya İlişkileri, Prof. Dr. Beyhan Karamağaralı’ya Armağan, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 67-89.
Beyazıt, Mustafa. (2017). Denizli’de Anadolu Selçuklu Kervansarayları. Denizli: Denizli Büyükşehir Belediyesi Kültür Yayınları.
Beydiz, Mustafa Gürbüz. (2018). “Turgutreis Akyarlar’da Ünik Bir Taş Ev –Balık, Güvercin ve Hayat Ağacı- İkonografisi”. Amisos 3(4), 90-109.
Bingül, Neslihan. (2004). “XV-XVII. Yüzyıl Hayvan Figürlü İznik Seramikleri”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat Tarihi ABD., Eskişehir.
Boratav, Pertev Naili. (2012). Türk Mitolojisi –Oğuzların, Anadolu, Azerbaycan ve Türkmenistan Türklerinin Mitolojisi. 1. Baskı, Ankara: Bilge Su Yayınları.
Buğrul, Hasan. (2019). “Van-Hakkâri İlleri Kültür ve Sanatında Kuşlar”. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi 20(36), 477- 512.
Büyükkol, Semih. (2020). “Türk Mitolojisindeki Nar Sembolünün Çağdaş Türk Resim Sanatına Yansımaları”. Ulakbilge 44, 109-121.
Bulut, Mustafa. (2017). “Geometrik Sistemin Çözümlenmesi Selçuklu Örnekleri Üzerine Birkaç Girişim”. Sanat Tarihi Dergisi 26 (1), 27-44.
Câvid, İbrahim. (2010). Aydın Vilâyet Salnâmesi - R.1307/H.1308. Ed. Murat Babuçoğlu, Cengiz Eroğlu, Abdülkadir Şahin, Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Cerrahoğlu, Münir. (2012). “Mitolojilerde ve Türkiyede Derlenen Masallarda Narın Yeri”. TurkishStudies 7(1), 643-651.
Ceylan, Ömür. (2003). “Şahkulu Bektâşî Tekkesi Şeyhi Mustafa Azbî Baba ve “Murgnâme” Kasîdesi”. Journal Of Turkish Studies 27(1), 229-249.
Ceylan, Ömür. (2015). Kuş Dili. İstanbul: Kapı.
Ceylan, Ömür. (2011). “Tavus”. Türk Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi içinde. Erişim Tarihi: 10.11. 2020, https://islamansiklopedisi.org.tr/tavus. 40. cilt, 184-185.
Çağlıtütünci̇gi̇l, Ersel. (2013). “Türk Süsleme Sanatında Nar: “Form, Köken ve İkonografik Anlamı”. Türklük Bilimi Araştırmaları 33, 61-92.
Çakmak, Şakir. (2001). Erken Dönem Osmanlı Mimarisinde Taçkapılar (1300-1500). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Çal, Halit. (2011). “Erzincan Çayırlı İlçesı̇ Mezarlarında Kuş Motifi”. Milli Folklor 23(89), 220-239.
Çaycı, Ahmet. (2004). “Korkuteli (İstanoz) Tarihi ve Korkuteli Alaaddin Camii Üzerine Bir Araştırma”. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi 16, 107-128. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/sutad/ issue/26280/276918
Çaycı, Ahmet. (2017). İslam Mimarisinde Anlam ve Sembol. Konya: Şelâle Ofset.
Çeli̇k, Adem. (2010). “Niğde Sungurbey Camii’nde Bulunmuş Olan “Çift Başlı Kartal Figürlü Halı” Üzerine Düşünceler”. Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi 9, 45-59.
Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/ataunigsed/issue/2571/33116
Çeşmeli, İbrahim (2015). “Kök Türklerde İkonografik Açıdan Kuş Figürleri”. ArtSanat 4/2015, 67-80.
Çetin, Yusuf, (2013). “Mardin Savurkapı (Sitti Radviye) Hamamı’nda Bulunan Figürlü Taş Plastik Süslemelerin Türk Süsleme Sanatı İkonografisi Açısından Bir Değerlendirme”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Prof. Dr. Hamza Gündoğdu Armağanı 6(25), Ordu, 178-188.
Çetin, Yusuf, (2015). Türk Sanatında Tavus Kuşu İkonografisi, Erzurum: Fenomen Yayınları.
Çetin, Yusuf, (2017a). “Kars Müzesi’nde Bulunan Büyük Selçuklu Dönemine Ait Figür Bezemeli Bir Çini Tabağın İkonografik Çözümlemesi”. XX. Uluslararası Ortaçağ ve Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu Bildirileri (02-05 Kasım 2016), Sakarya.
Çetin, Yusuf, (2017b). “Kars Müzesi’nde Bulunan Büyük Selçuklu Dönemine Ait İki Erzak Küpü Üzerinde Yer Alan Baskı Kabartma Tekniği İle Yapılmış Bezemelerin İkonografik Çözümlemesi”. JASSS 57, 383-394.
Çetin, Yusuf, (2017c). “Türk-İslam Bezeme Sanatında Gamalı Haç (Svastika) ile Çarkıfelek Motiflerinin Köken ve İkonografik Anlamları Üzerine bir Değerlendirme”. SSS Journal 3(8), 353-365.
Çiftçioğlu, İsmail. (2001). “Ürgüp’ün Taşkınpaşa (Damsa) Köyü’nde Karamanlı Devri Eserleri”. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi III(2), 17-22.
Çoruhlu, Yaşar. (1993). “İslamiyet’ten Önceki Türk Sanatı’nda Hayvan Mücadele Sahneleri”. Sanat Tarihinde İkonografik Araştırmalar, Günal İnal’a Armağan, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, 117-141.
Çoruhlu, Yaşar. (2002). Türk Mitolojisinin Anahatları. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Çoruhlu, Yaşar. (2002). “Hun Sanatı”. Türkler, c. 4, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
Daş, Ertan. (2007). Erken Dönem Osmanlı Türbeleri. İstanbul: Gökkubbe.
Çoruhlu, Yaşar. (2001). “Aydınoğlu Mehmet Bey Türbesi”. Birgi Tarihi, Tarihi Coğrafyası ve Türk Dönemi Anıtları, Ankara: Başbakanlık Basımevi, 115-123.
Demiralp, Yekta. (1999a). “Orhan Camii”. Erken Osmanlı Sanatı Beylikler Mirası, Madrid: Arkeoloji ve Sanat, 107-108.
Demiralp, Yekta. (1999b). “Bursa Yıldırım Camii”. Erken Osmanlı Sanatı Beylikler Mirası, Madrid: Arkeoloji ve Sanat, 105-106.
Demiriz, Yıldız. (1979). Osmanlı Mimarisi’nde Süsleme. Erken Devir (1300-1453). İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Demiriz, Yıldız. (2000). İslam Sanatında Geometrik Süsleme- Bir Envanter Denemesi. İstanbul: Lebib Yalkın Yayınları.
Deniz, Bekir. (2000). Türk Dünyasında Halı ve Düz Dokuma Yaygıları. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
Diyarbekirli, Nejat. (1972). Hun Sanatı. İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Kültür Yayınları.
Doğan, Muhammed Nur. (2015). Şeyh Gâlib Hüsn ü Aşk. İstanbul: Yelkenli Yayınları.
Doğan, Ş. Nermin-Yazar, Turgay. (2013). “Anadolu Selçuklu ve Beylikleri Dönemi Mimari Süslemesinde, Küre, Küre ve Koni Kesiti/Kabara, Rozet”. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi 19, 221-244.
Durmuş, İlhami. (2002). “İskit Kültürü”. Türkler, c. 4, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
Durukan, Aynur. (1988). Balat İlyas Bey Camii. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Eder, Şemsettin. (1992). “Tarihsel Gelişimi İçinde Kuş Figürünün Plastik Sanatlardaki Yeri”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Egger, G. (1964). Frühchrisliche und Koptische Kunst, Austellung in der Akademie der Bildenden Kunste Wien, 11 Marz bis 3. Mai. 1964; Veranstaltet vom Bundesministerium für Unterricht, Wien.
Erbek, Mine. (2002). Çatalhöyük’ten Günümüze Anadolu Motifleri. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Erginsoy, Ülker. (1978). İslâm Maden Sanatının Gelişimi. İstanbul: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Erginsoy, Ülker. (1993). “Maden Sanatı”. Başlangıcından Bugüne Türk Sanatı. Ed. Mehmet Önder, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Ersoy, Ayla. (1993). XV. Yüzyıl Osmanlı Ağaç İşçiliği. İstanbul: Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi.
Ersoy, Necmettin. (2000). Semboller ve Yorumları. İstanbul: Zafer Matbaası.
Ettinghausen, Elizabeth. (1995). “Paradisiac Symbolism in Ottoman Decoration”. IX. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi II, 103-115.
Eyice, Semavi. (1993). “Çinili Köşk”. TDV İslâm Ansiklopedisi, c. 8, İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, s. 337-341.
Farhad, Massumeh-Bağcı, Serpil. (2009). Falnama The Book of Omens. USA: Thames&Hudson.
Gölpınarlı, Abdülbâki. (Hazırlayan) (1958). Menakıb-ı Hacı Bektâş-ı Velî “VilâyetNâme”, 1. Baskı, İstanbul, İnkılâp Kitabevi.
Göner, Göksu. (2020). “Türk Destanlarında Kuş Figürü”. Genel Türk Tarihi Araştırmaları Dergisi 2(4), 273-286.
Görür, Muhammet. (1999). Beylikler Dönemi Mimarisinde Taş Süsleme (1300- 1435). Yayımlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat Tarihi ABD, Ankara.
Görür, Muhammet. (2002). “Beylikler Dönemi Mimarisinde Figürlü Süsleme”. Türkler, c. 8, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
Görür, Muhammet. (2013). “Sarıgöl- Sığırtmaçlı Köyü Merkez Eski Cami.” Türk Kültür Varlıkları Envanteri 45-Manisa İlçeleri. Ankara: TTK.
Guest, John S. (2007). Yezidilerin Tarihi. Çev. İbrahim Bingöl, İstanbul: Avesta Yayınları.
Gültekin, R. Eser. (2008). “Türklerde Bereket Sembolü Olarak Kullanılan Meyve Motifleri ve Mimaride Değerlendirilmesi”. Turkish Studies 3(5), 9-31.
Gümüşçü, Ahmet ve Osman Gümüşçü. (1997). “Türkiye’de Haşhaş ve Haşhaş Tarımının Coğrafi Dağılışı”. A.Ü. Türkiye Coğrafya Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi 6, 123-148.
Günay, Ünver ve Güngör, Harun (2007). Başlangıçlarından Günümüze Türklerin Dinî Tarihi. 1.Baskı, İstanbul: Rağbet Yayınları.
Güneş, Özlem ve Yeşil, Ayşe ve Öğreten, Nurseda. (2019). “Hüsn ü Aşk’ta Anlam Çeşitliliği Yönünden Kuşlar”. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 5, 239-260.
Güney, Gül. (1998). “Menteşe Beyliği Dönemindeki Yapılardan İlyas Bey Camii”. Sanatsal Mozaik III(29), s. 34-37.
Güngör, Harun. (2012), Türk Din Etnolojisi, 2. Baskı, İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
Güray, Cenk. (2018). “Semah Kavramını Devir Nazariyesi Üzerinden Anlamak: Aynayı Tuttum Yüzüme”. IV. Uluslararası Alevilik ve Bektaşilik Sempozyumu (18-20 Ekim 2018 Ankara) Bildiriler Kitabı II, 617-637.
Gürsu, Nevber. (1988). Türk Dokuma Sanatı Çağlar Boyu Desenler. İstanbul: Redhouse Yayınları.
Güveloğlu, Ali. (2014). “İmparator Sofraları”. Mediterranean Journal of Humanities IV(2), 131-140.
Habas, Lihi. (2018). “Early Byzantine Mosaic Floors of the Church at Ozem, Israel”. Journal of Mosaic Research JMR 11 , 97-120.
Hall, James. (1991). Dictionary of Subjects and Symbols in Art. London: John Murray Ltd.
Hoppál, Mihály. (2012). Avrasya’da Şamanlar. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Hoppál, Mihály. (2020). Şamanlar ve Semboller Kaya Resmi ve Göstergebilim. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Hasol, Doğan. (2008). Ansiklopedik Mimarlık Sözlüğü. İstanbul: YEM Yayınları.
İnan, Abdülkadir. (1986). Tarihte ve Bugün Şamanizm Materyaller ve Araştırmalar. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
İpek, Gökhan. (2011). “Seçilmiş Yüksek Morfinli Haşhaş (Papaver somniferum L.) Hatlarının Bazı Bitkisel ve Tarımsal Özellikleri Üzerine Araştırmalar”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
İpşiroğlu, Mazhar Şevket. (2003). Ahtamar Kilisesi. İstanbul: YKY.
İslimyeli, Nüzhet. (1973). Sanat Terimleri Ansiklopedisi, c. I (A-L). Ankara: Ankara Sanat Yayınları.
İslimyeli, Nüzhet. (1976). Sanat Terimleri Ansiklopedisi, c. II (M- Z). Ankara: Ankara Sanat Yayınları.
Kafesoğlu, İbrahim. (1986). Türk Milli Kültürü. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
Karaduman, Hüseyin. (1995). “Delice Selçuklu Köşkü Kurtarma Kazısı”, V.Müze Kurtarma Kazıları Semineri, Ankara, 189-220.
Karakaya, Nuriye. (2007). Hellenistik ve Roma Dönemlerinde Pisidya Tanrıları. İstanbul: Ege Yayınları.
Karamağaralı, Beyhan. (1982). “İslam Sanatında Haşhaş ve Hint Keneviri Motifleri”. Ankara Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi İslam İlimleri Enstitüsü Dergisi 5, 463- 484.
Kayın, Ayben ve Behzad Ismaeel, Alzafraa. (2017). “Fatımi Dönemi Figürlü Seramik Süzgeçlerden Örnekler”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 10(52), 535-549.
Kerametli, Can. (1962). “Osmanlı Devri Ağaç İşleri, Tahta Oyma, Sedef, Bağ ve Fildişi”. Türk Etnografya Dergisi 4, 5-13.
Kılıç, Sami. (2011 Yaz). “Yezidilik ve Yezidilikte Harrani İzleri”. Turkish Studies 6(3), 285-296.
Kılıç, Sami. (2012), “Çocuk Sahibi Olmak İçin Dinsel-Sihirsel Bir Uygulama: Irk Atma Ocağı (Takmak Köyü-Elif İskeçe Örneği)”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi 63, 297-310.
Kılıç, Sami ve Altuncu, Abdullah. (2017). “Karaca Ahmet-Sultan Türbesi’nde Çocuk Sahibi Olmak İçin Gerçekleştirilen Halk Hekimliği Uygulamaları”. IV. Uluslararası Türk Dünyası Araştırmaları Sempozyumu (26-28 Nisan 2017), Niğde.
Koçyiğit, Oğuz. (2016). “Doğu Pisidia’dan Bir Roma Adak Altarı”. Arkeoloji ve Sanat 151, 65-74.
Korkut, Tahsin. (2019). “Tao-Klarceti Bölgesi Dini Mimarisinde Görülen Zoomorfik Plastik Bezeme Örnekleri”. Akdeniz Sanat Dergisi 13(23 Özel Ek Sayı), 801- 816.
Köylüoğlu, Neriman. (1974). “Edirne Müzesindeki Hayvan Motifli İşlemeler”. Türk Etnografya Dergisi 14, 127-139.
Kuyulu, İnci. (1988). “Geç Dönem Anadolu Tasvir Sanatında Yeni Bir Örnek: SomaDamgacı Camii.” Arkeoloji- Sanat Tarihi Dergisi 4, 67-78.
Kuran, Aptullah. (1969). “Karamanlı Medreseleri”. VD VIII, 209-223.
Küçük, Mehmet Alparslan (2013), “Türk Destanlarında ‘Sayı’ Motifinin Dini Yansımaları”. Gazi Türkiyat Türkoloji Araştırmaları Dergisi 13, 91-109.
Küçükerman, Önder. (1985). Cam Sanatı ve Geleneksel Türk Camcılığından Örnekler. Ankara: Türkiye İş Bankası Yayınları.
Layard, Austen Henry. (2000). Ninova ve Kalıntıları. Çev. Zafer Avşar. İstanbul: Avesta Yayınları.
Maktal Canko, Dilek. (2017). “Bizans Prensesi Anikia Iuliana’nın Baniliği ve Aziz Polyeuktos Kilisesi”. Mimarlık ve Yaşam Dergisi 2(1), 47-63.
Manaz, Selma. (2004). Kuş Figürlü Kütahya Seramikleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sanat Tarihi ABD., Eskişehir.
Mayer, Ralph. (1969). The Dictionary of Art Term and Tecniques. New York: HarperCollins Yayıncıları.
Meriçboyu, Yıldız (1981). “Figürlü Bir Selçuklu Kasesi”. Sanat Tarihi Yıllığı 9-10, 197-214.
Mevlânâ. (2004). Mesnevi. Haz. Adnan Karaismailoğlu, Ankara: Yeni Şafak Kültür Armağanı.
Mimiroğlu, İlker Mete. (2007). “Sahip Ata Camii Mihrabındaki Lüster Çiniler”. Konya Kitabı X, Uluslararası Türk Sanatı ve Arkeolojisi Sempozyumu (Rüçhan Arık-M. Oluş Arık’a Armağan), Konya.
Mülayim, Selçuk. (1983). Anadolu Türk Mimarisinde Geometrik Süslemeler (Selçuklu Çağı). Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
Mülayim, Selçuk. (1984). “Selçuklu Palmet Motiflerinin Tipolojisi”. Anadolu XX, 141-159.
Nemlioğlu, Candan. (2010). “Selçuklu ve Osmanlı Bezeme Sanatının Anlatımında Kullanılan Terim Karmaşası”. Orhon Yazıtlarının Bulunuşundan 120 Yıl Sonra Türklük Bilimi ve 21. Yüzyıl Konulu 3. Uluslararası Türkiyat Araştırmaları Sempozyumu (26-29 Mayıs 2010), Ankara.
Noyan, Bedri. (1982). “Karaca Ahmet Sultan”. Türk Folkloru 33, 12-15.
Oktik, Nurgün-Fethi Nas, “Ulus-Devlet ve Topluluklar: Midyat Örneği”. Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 15, 121-142.
Oral, M. Zeki (1954). Hazret-i Mevlana Dergâhındaki Şaheserlerden Nişantaşı. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Ögel, Bahaeddin. (1993). Türk Mitolojisi I. Ankara: TTK Yayınları.
Ögel, Semra. (1958). “Bir Selçuklu Portalleri Grubu ve Karaman’daki Hatuniye Medresesi Portali”. AÜ İlâhiyat Fakültesi Yıllık Araştırmalar Dergisi II, 115- 119.
Ögel, Semra. (1966). Anadolu Selçukluları’nın Taş Tezyinatı. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Ögel, Semra. (1994). Anadolu’nun Selçuklu Çehresi. İstanbul: Akbank Yayınları Kültür ve Sanat Kitapları.
Öner, Esra. (2018). “Gevheri Divanı’nda ‘Kuşlar’ ”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi 1(5), 554-575.
Öney, Gönül. (1968a). “Anadolu Selçuklu Sanatında Hayat Ağacı Motifi”. Belleten XXXII(125), Ankara: TTK, 25-36.
Öney, Gönül. (1968b). “Artuklu Devrinden Bir Hayat Ağacı Kabartması Hakkında”. Vakıflar Dergisi 7, 117-120.
Öney, Gönül. (1969). “Anadolu’da Selçuk Geleneğinde Kuşlu, Çift Başlı Kartallı, Şahinli ve Arslanlı Mezar Taşları”. Vakıflar Dergisi 8, 283-291.
Öney, Gönül. (1971). “Bizans Figürlerinde Anadolu Selçuk Etkisi”. Selçuklu Araştırmaları Dergisi, III’den ayrı basım, Ankara: Güven Matbaası.
Öney, Gönül. (1972). “Anadolu Selçuklu Mimarisinde Avcı Kuşlar, Tek ve Çift Başlı Kartal”. Malazgirt Armağanı, Ankara, 139-172.
Öney, Gönül. (1992). Anadolu Selçuklu Mimari Süslemesi ve El Sanatları. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Öney, Gönül. (2016). “Büyük Selçuklu Seramik Sanatında Resim Programı ve Gelişen Figür Üslubu”. Sanat Tarihi Dergisi 2004 13(1), 61-82. Retrieved from https:// dergipark.org.tr/tr/pub/std/issue/16516/172443
Önkal, Hakkı. (1992). Anadolu Selçuklu Türbeleri. Ankara: TTK Yayınları.
Öz, Tahsin. (1951). Türk Kumaş ve Kadifeleri. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Öz, Yusuf (2007). “Mardin Yezidileri, İnanç, Sosyal Hayat ve Coğrafi Dağılım”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, T.C. Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Temel İslam Bilimleri Anabilim Dalı İslam Mezhepleri Tarihi Bilim Dalı, İstanbul.
Özbek, Yıldıray. (1999). “The Peacock Figure and Its Iconography in Medieval Antolian Turkish Art”. 10th International Congress of Turkish Art (17-23 September 1995), Genève.
Özbek, Yıldıray. (2002). Osmanlı Beyliği Mimarisinde Taş Süsleme (1300-1453). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Özcan, Hüseyin ve Gönenç, C. Sezen. (2015). “Yazılı ve Sözlü Ortamlardaki Karaca Ahmet Sultan Menkabelerinin Karşılaştırılması”. Turkish Studies 10(4), 717- 746.
Özek, Ali vd. (2008). Kur’ân-ı Kerîm ve Açıklamalı Meâli. Ankara: Türk Diyanet Vakfı Yayınları.
Özer, Elif (2016). “Aizanoi’dan Horozlu Mezar”. Art-Sanat 5, 1-24.
Özgen Özden. (2016). “Hakkari Bölgesinde Yaşamış Dini Topluluklar”. ASSAM Uluslararası Hakemli Dergi (ASSAM-UHAD) 6, 33-53.
Özkan, Haldun (2016). Saltuklu Mimarisi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Yayınları No: 1154, Güzel Sanatlar Enstitüsü Müdürlüğü Yayınları No: 2, Araştırmalar Serisi No: 2.
Özkarcı, Mehmet. (2001). Niğde’de Türk Mimarisi. Ankara: Türk Tarih Kurumu.
Öztürk, Ali Osman. (2019). “Popüler Duvar Halılarının Mitolojik Motifleri Üzerine”. International Symposium on Mythology Uluslararası Mitoloji Sempozyumu (2-5 Mayıs 2019), Ardahan.
Öztürk, Mustafa, (2004). “Âdem, Cennet ve Düşüş”. Milel ve Nihal, 1(2), 151-186.
Öztürk, Mustafa, (2008). “Konya ve Çevresinde Anadolu Selçuklu Dönemi Çinilerinde Kullanılan Bitkisel Motiflerin Dili ve Resim Eğitimi Açısından İncelenmesi”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Güzel Sanatlar Anabilim Dalı Resim-İş Öğretmenliği Bilim Dalı, Konya.
Pakalın, Mehmet Zeki. (1993). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü II. Ankara: Millî Eğitim Yayınları.
Parman, Ebru. (1993). “Bizans Sanatında Tavus Kuşu İkonografisi”. Sanat Tarihinde İkonografik Araştırmalar ve Güner İnal’a Armağan, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, s. 387-413.
Patacı, Sami. (2011). “Paphlagonia Hadrianoupolis’i Hamam A ve A Kilisesi Mozaikleri”. Journal of Mosaic Research 4, 27-50.
Renda, Günsel ve Erol, Turhan. (1980). Başlangıcından Bugüne Çağdaş Türk Resim Sanatı Tarihi I, İstanbul: Tiglat Yayınları.
Resmi Gazete: “Yeniden bir vilâyet ve dört kaza kurulması hakkında Kanun, (Kanun No:6129; Kabul tarihi:9/7/1953)”, Erişim tarihi: 18.10.2020 https://www. resmigazete.gov.tr/arsiv/8458.pdf.
Roux, Jean Paul. (1994), Türklerin ve Moğolların Eski Dini. Çev. Aykut Kazancıgil, İstanbul: İşaret Yayınları.
Santella, Thomas M. (2007). Opium, Drugs The Straight Facts. Ed. David J. Triggle, , USA: Chelsea House Pub., pp. 119.
Saraç, Ersin ve Yayan, Gonca Hülya. (2019). “Efsaneler ve Mitlerin Ahmet Güneştekin’in Eserlerine Yansımaları”. International Social Sciences Studies Journal, 5(29), 301-311.
Sarafian, Ara ve Köker, Osman. (2010). Ahtamar: Ortaçağ Ermeni Mimarlığının Mücevheri, İstanbul: Birzamanlar Yayıncılık ve Gomidas Enstitüsü Ortak Yayını.
Sarre, Friedrich. (1989). Konya Köşkü. Ankara: TTK Yayınları.
Selçuk, Ali. (2004), Tahtacılar. İstanbul: Yeditepe Yayınevi.
Smith, Edvard Lucie. (1988). Dictionary of Art Term. London: Thames & Hudson Ltd.
Sözen, Metin. (1970). Anadolu Medreseleri. I. İstanbul: İstanbul Teknik Üniversitesi.
Sözen, Metin ve Tanyeli, Uğur. (2011). Sanat Kavram ve Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Sözlü, Halil ve Yelen, Resul. (2016). “Bitlis’te Anadolu’nun Erken Türk Döneminden Ahşap Bir Kapı Kanadı”. Arış Dergisi 12, 30-40.
Şahin, Haşim (2001), “Karaca Ahmed”. Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, c. 24, Ankara: TDV İslâm Araştırmaları Merkezi Yayınları, s. 374-375.
Şener, Cemal (2004). “Karacaahmet Sultan Dergahı”. Uluslararası Türk Dünyası İnanç Merkezleri Kongresi Bildirileri 23-27 Eylül 2002 Mersin. Ankara: 993-1022.
22 Mart 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. https://web.archive. org/web/20200322173614/http://isamveri.org/pdfdrg/D138879/2004/2004_ SENERC.pdf Erişim tarihi: 18.10 2020.
Şenocak, Ebru. (2015). “Halk Anlatı ve İnanışlarında Mitolojik Bir Meyve: Nar”. International Journal Of Eurasia Social Sciences 6(20), 79-104.
Tanık, Saliha. (2017). “Mostar Kethüda Camisi Haziresi Mezar Taşları”. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Afro-Avrasya Özel Sayısı, 212- 230.
Tanyu, Hikmet. (1968), Türklerde Taşla İlgili İnançlar. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
Taşğın, Ahmet. (2005). Yezidiler. Ankara: Aziz Andaç Yayınları.
Taşğın, Ahmet. (2013). Dediği Sultan ve Menâkıbı (Konya ve Çevresinde Ahmet Yesevî Halifelerinin İzleri). Konya: Çizgi Kitabevi.
Taşlıgil, Nuran-Şahin, Güven. (2018). “Tarihsel Süreçte Haşhaş (Papaver somniferum L.) ve Afyon”. Tarih Okulu Dergisi 11(XXXIV), 163-196.
Tatlı, Ercan. (2008). “Karaca Ahmet Sultan ve Karaca Ahmet Dergahı”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Akademisi, İstanbul.
TDK. (1988). Türkçe Sözlük, 1 A-J, 2 K-Z. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Telimen, Muzaffer. (2012). “Anadolu’nun Damgalanmış Halkı: Yezidiler”. Batman Üniversitesi Yaşam Bilimleri Dergisi 1(1), 963-971.
Tok, Emine ve Talaman, Ahmet ve Atıcı, Mahir. (2013). “Nymphaion (Kemalpaşa) Yakınlarında Bir Roma Villasının Mozaikleri: Eski Ahit Öyküleri Üstüne Bir Yorum - A Roman Villa’s Mosaics from near the Nymphaion (Kemalpaşa): An Interpretation on Old Testament’s Narratives”. Journal of Mosaic Research. JMR 6, 59-105.
Tosun, Taner. (2014). “Karaca Ahmet Tekkeleri ve Bu Tekkelerdeki Psikiyatrik Tedavi”. Tıp Tarihi Araştırmaları 18, İstanbul, 53-142.
Turani, Adnan. (1980). Sanat Terimleri Sözlüğü. Ankara: Toplum Yayınevi.
Tuncay, Hülya. (1980). Çinili Köşk. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Tuncer, Orhan Cezmi. (1997). “Kayseri Yedi Selçuklu Taçkapısında Geometrik Düzen”. Vakıflar Dergisi 26, 105-152.
Turan, Hayrunnisa (Çakmakçı). (2012). “Tavusla Düşüş, Simurgla Yükseliş İslam Ortaçağı’na Damgasını Vuran Kuş Risaleleri ve Safir-i Simurg”. Vakıflar Dergisi 38, 165-172.
Tüfekçioğlu, Abdülhamit ve Gündoğdu, Oktay. (2016). “Üsküdar-Ahmediye Külliyesi Haziresi Meyve Tavsirli Mezar Taşları”. Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi 36, Erzurum, 173-191.
Türkdoğan, Orhan. (2005). Doğu ve Güneydoğu Kabile-Aşiret Yapısı. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayınları.
Ulutürk, Muammer. (2013 Bahar). “Etno-Dinsel Bir Topluluk Olan Ezidilerin Batman ve Çevresindeki Son Yerleşim Yerleri ve Nüfusları Üzerine”. Turkish Studies, 8(5), 841-848.
Ural, Murat. (1997). “Ege’nin Arkaik Kenti Miletos’un Bir Gizli Hazinesi: İlyas Bey Camisi”. Art Dekor 57, İstanbul, 88-93.
Uşak Kültürel Değerler Yapı Envanteri (2007). İzmir: T.C. Uşak Valiliği İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları.
Uysal, Ali Osman. (1995). “Germiyanoğulları Beyliği Dönemi Türbeleri”. IX. Milletlerarası Türk Sanatları Kongresi (23-27 Eylül 1991) 3, Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Milli Kütüphane Yayınları, s. 397-412.
Uysal, Ali Osman. (2002). “Gelibolu Türbeleri”. Uluslararası Sanat Tarihi Sempozyumu (Prof. Dr. Gönül Öney’e Armağan 10-13 Ekim 2001), İzmir.
Uysal, Ali Osman. (2006). Germiyanoğulları Beyliğinin Mimari Eserleri. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
Uz Taşkesen, Ayşe Nermin. (2011). “Amasya II. Beyazıt Camisi Şadırvanı Duvar Resimlerinin Restorasyonu ve İkonografik Çözümlemesi”. Vakıflar Dergisi 35, 177-189.
Ünal, Rahmi Hüseyin. (1982). Osmanlı Öncesi Anadolu-Türk Mimarisinde Taçkapılar. İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Ünal, Rahmi Hüseyin. (1999a). “İznik Nilüfer Hatun Camii”. Erken Osmanlı Sanatı Beylikler Mirası, Madrid: Arkeoloji ve Sanat, 130-131.
Ünal, Rahmi Hüseyin. (1999b). “Firuz Bey Camii”. Erken Osmanlı Sanatı Beylikler Mirası, Madrid: Arkeoloji ve Sanat, 39-41.
Vilâyetnâme (Menâkıb-ı Hacı Bektaş Veli). (1995). Yayına Haz., Esat Korkmaz, İstanbul: Ant Yayınları.
Yalkut, Sabiha Banu. (2006). Melek Tavus’un Halkı Yezidiler. İstanbul: Metis Yayınları.
Yaman, Bahattin ve Önkol Ertunç, Çiğdem. (2019). “XIII. Yüzyıl Anadolu Taçkapıları’nda Kullanılan Madalyon ve Kabaralar”. İstem, 17(33), 127- 148.
Yaman, Mehmet. (1984). Karaca Ahmet Sultan Hazretleri. İstanbul: Karacaahmet Sultan Dergahı Yayınları.
Yariş, Sahure. (2019). “Tebriz’deki Bir Grup Ev ve Evlerin Süsleme Programı”. Akdeniz Sanat Dergisi 13(23 Özel Ek Sayı), 699-732.
Yetkin, Şerare. (1991). Türk Halı Sanatı. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Yıldırım, Savaş. (2013). “Tarsus Arkeoloji Müzesi’ndeki Osmanlı Dönemi Mezar Taşları”. Tarih Araştırmaları Dergisi 32(53), 303-329.
Yıldırım, Yaşar Serkal. (2016). “Metropolis Resepsiyon Salonu Mozaikleri Üzerindeki Balık ve Kuş Figürleri Üzerine Bir Değerlendirme”. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi 5(4), 181-207.
Yılmaz, Evren ve Küçükşahin, Ezel. (2017). “Fikret Otyam’ın Resimlerinde Halk Sanatının Etkisi: Yerellik ve Evrensellik Bağlamında Değerlendirme”. SDÜ ART-E Güzel Sanatlar Fakültesi Sanat Tarihi Dergisi 10(19), 160-186.
Yılmaz, Meliha ve Canbolat, Cihan. (2019). “François Boucher’nin Eserlerinde Çin Kültürünün Etkisi”. Humanitas 7(13), 22-35.
Yılmaz, Tercan. (1999). “Osmanlı Maden Sanatı”. Osmanlı Ansiklopedisi, c. 11, Ankara: Yeni Türkiye Yayınları.
Yurdakul, Erol. (1969). “Tokat Vilayetinin Gümüştop (Dazya) Köyündeki XIV ncü Yüzyıla Ait Eski Eserler”. Vakıflar Dergisi VIII, Ankara, 243-262.
Yurtsal, Tuğçe. (2009). “Aydın ve Denizli Camilerinde Duvar Resimleri”. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Yücel, Erdem. (1977). “Osmanlı Ağaç İşçiliği”. Kültür ve Sanat 5, 58-71.

Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi-Cover

ISSN: 1306-8253
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 1994
Yayıncı: Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Türk Kültürü Açısından Hacı Bektaş-ı Veli Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi