Background: This study aims to evaluate the incidence, treatment protocols, and impact of chylothorax on early outcomes after pediatric cardiovascular surgery.Methods: Records of 1,123 pediatric patients who underwent heart operation at our clinic between June 2011 and June 2014 were reviewed retrospectively. Thirty-five patients (19 males, 16 females; median age 240 days; range 5 days to 15 years) who developed postoperative chylothorax were included in the study.Results: Development of chylothorax was detected most frequently in single ventricle repairs (n=11, 31%). It was followed by aortic arch repairs (n=9, 25%), tetralogy of Fallot (n=4, 1%), atrioventricular septal defect repairs (n=4, 11%), arterial switch operations (n=3, 8%), ventricular septal defect repairs (n=2, 6%), and other operations (n=2, 6%). Median duration of drainage of chylothorax was nine days (range, 2 to 44 days). Nutritional management included low lipid diet, enteral feedings enriched with mediumchain triglycerides, and total parenteral nutrition. Fourteen patients were administered octreotide, four patients were administered thoracic duct ligation, and four patients were administered pleurodesis. Sepsis was observed in nine patients and three patients died.Conclusion: Chylothorax developing after pediatric cardiac surgery is not a rare complication. It occurs most frequently after single ventricle repair and has a significant impact on postoperative clinical course and morbidity. "> Amaç: Bu çalışmada şilotoraksın insidansı, tedavi protokolleri ve pediatrik kardiyovasküler cerrahi sonrası erken dönem bulgular üzerindeki etkisi değerlendirildi.Ça­lış­ma­ pla­nı:­ Haziran 2011 - Haziran 2014 tarihleri arasında kliniğimizde kalp ameliyatı geçiren 1123 pediatrik hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Ameliyat sonrası şilotoraks gelişen 35 hasta (19 erkek, 16 kız; ortanca yaş 240 gün; dağılım 5 gün-15 yıl) çalışmaya dahil edildi.Bul gu lar: Şilotoraks gelişimi en sık tek ventrikül tamirlerinde saptandı (n=11, %31). Bunu aortik ark tamiri (n=9, %25), Fallot tetralojisi (n=4, %11) atriyoventriküler septal defekt tamirleri (n=4, %11), arteriyel switch ameliyatları (n=3, %8), ventriküler septal defekt tamirleri (n=2, %6) ve diğer ameliyatlar (n=2, %6) izledi. Ortanca şilotoraks drenaj süresi dokuz gün (dağılım 2-44 gün) idi. Beslenme yönetimi yağdan fakir diyet, orta zincirli yağ asitlerinden zengin enteral beslenme ve total parenteral beslenmeyi içerdi. On dört hastaya oktreotid, dört hastaya duktus torasikus ligasyonu ve dört hastaya plörodezis uygulandı. Dokuz hastada sepsis gözlendi ve üç hasta kaybedildi.So nuç: Pediatrik kardiyak cerrahi sonrası gelişen şilotoraks nadir olmayan bir komplikasyondur. En sık tek ventrikül tamiri sonrasında gelişir ve ameliyat sonrası klinik seyir ve morbidite üzerinde anlamlı etkiye sahiptir. "> Amaç: Bu çalışmada şilotoraksın insidansı, tedavi protokolleri ve pediatrik kardiyovasküler cerrahi sonrası erken dönem bulgular üzerindeki etkisi değerlendirildi.Ça­lış­ma­ pla­nı:­ Haziran 2011 - Haziran 2014 tarihleri arasında kliniğimizde kalp ameliyatı geçiren 1123 pediatrik hastanın kayıtları retrospektif olarak incelendi. Ameliyat sonrası şilotoraks gelişen 35 hasta (19 erkek, 16 kız; ortanca yaş 240 gün; dağılım 5 gün-15 yıl) çalışmaya dahil edildi.Bul gu lar: Şilotoraks gelişimi en sık tek ventrikül tamirlerinde saptandı (n=11, %31). Bunu aortik ark tamiri (n=9, %25), Fallot tetralojisi (n=4, %11) atriyoventriküler septal defekt tamirleri (n=4, %11), arteriyel switch ameliyatları (n=3, %8), ventriküler septal defekt tamirleri (n=2, %6) ve diğer ameliyatlar (n=2, %6) izledi. Ortanca şilotoraks drenaj süresi dokuz gün (dağılım 2-44 gün) idi. Beslenme yönetimi yağdan fakir diyet, orta zincirli yağ asitlerinden zengin enteral beslenme ve total parenteral beslenmeyi içerdi. On dört hastaya oktreotid, dört hastaya duktus torasikus ligasyonu ve dört hastaya plörodezis uygulandı. Dokuz hastada sepsis gözlendi ve üç hasta kaybedildi.So nuç: Pediatrik kardiyak cerrahi sonrası gelişen şilotoraks nadir olmayan bir komplikasyondur. En sık tek ventrikül tamiri sonrasında gelişir ve ameliyat sonrası klinik seyir ve morbidite üzerinde anlamlı etkiye sahiptir.