Amaç: Abdominal aort anevrizması cerrahisinde mortalite ve morbiditenin yıllar içinde azalmıştır ve retroperitoneal (RP) yaklaşımın birçok avantajına karşın transperitoneal (TP) yaklaşım hala tercih edilen bir yöntem olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada her iki yaklaşım elektif ve acil olgular için karşılaştırıldı. Çalışma planı: Ocak 1994 ile Mart 2004 tarihleri arasında acil veya elektif şartlarda abdominal aort anevrizma cerrahisi geçiren olgular saptanarak, cerrahi yaklaşımın ve insizyonun tipine göre hastane mortalitesi, değişik morbiditeler, ile ameliyat öncesi ve ameliyat sırasındaki bulgular karşılaştırıldı.Bulgular: On senelik bu dönemde 35’inde rüptüre anevrizma bulunan 155 hastanın 45’i RP retroperitonal yaklaşımla tedavi edildi. Retroperiton yaklaşımıyla ameliyat edilen grupta; mekanik ventilasyon süresi (p<0.001), nazogastrik sonda dekompresyonu (p<0.001), intravenöz sıvı ihtiyacı ve yoğun bakımda kalış süresinin (p<0.001) anlamlı olarak daha az olduğu görüldü. Kan transfüzyon ihtiyacı ise her iki cerrahi yaklaşım için benzerdi (p>0.05). Rüptüre olgularda mortaliteye yol açan belirgin nedenin kanama olduğu saptandı ancak iki cerrahi yaklaşımın karşılaştırılmasında benzer sonuçlar bulundu.Sonuç: Retroperitoneal yaklaşım; daha az yoğun bakımda kalım ve mekanik ventilasyon gereksinimi, bağırsak fizyolojisinin daha erken sağlanması gibi avantajlara sahip olduğu gibi cerrahi açıdan yeterli görüş alanı da sağlamaktadır.
Background: Mortality and morbidity of abdominal aortic aneurysm surgery have decreased significantly in time and transperitoneal approach still preserves its firm ground although retroperitoneal approach is known to serve with various advantages. In this study, two approaches were compared for elective and emergency cases. Methods: Patients that underwent abdominal aortic aneurysm repair between January, 1994 and March, 2004 were reviewed and analyzed based on the elective/emergent nature of the surgery and the type of the incision. Preand perioperative data including hospital mortality and various morbidities were analyzed.Results: Fourty five patients were operated with retroperitoneal approach (RPA) among 155 patients and 35 patients had a ruptured aneurysm in 10 years period. Significantly shorter mechanical ventilation and nasogastric decompression periods, less need for intravenous fluid supplementation with shorter ICU stay were observed with the RPA (p<0.001). Need for allogenic blood transfusion was similar (p>0.05). Analysis of mortality and morbidity revealed bleeding as the major cause of mortality in the ruptured cases. A similar comparison between two groups, however, revealed no significant difference (p>0.05).Conclusion: Retroperitoneal approach serves many advantages as rapid weaning from mechanical ventilation and shorter stay in intensive care unit in addition to rapid restoration of gastrointestinal physiology. It also provides adequate surgical exposure. ">
[PDF] Abdominal aortic aneurysm surgery: retroperitoneal or transperitoneal approach? | [PDF] Abdominal aort anevrizmalarında cerrahi: Retroperitoneal veya transperitoneal yaklaşım
Amaç: Abdominal aort anevrizması cerrahisinde mortalite ve morbiditenin yıllar içinde azalmıştır ve retroperitoneal (RP) yaklaşımın birçok avantajına karşın transperitoneal (TP) yaklaşım hala tercih edilen bir yöntem olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada her iki yaklaşım elektif ve acil olgular için karşılaştırıldı. Çalışma planı: Ocak 1994 ile Mart 2004 tarihleri arasında acil veya elektif şartlarda abdominal aort anevrizma cerrahisi geçiren olgular saptanarak, cerrahi yaklaşımın ve insizyonun tipine göre hastane mortalitesi, değişik morbiditeler, ile ameliyat öncesi ve ameliyat sırasındaki bulgular karşılaştırıldı.Bulgular: On senelik bu dönemde 35’inde rüptüre anevrizma bulunan 155 hastanın 45’i RP retroperitonal yaklaşımla tedavi edildi. Retroperiton yaklaşımıyla ameliyat edilen grupta; mekanik ventilasyon süresi (p<0.001), nazogastrik sonda dekompresyonu (p<0.001), intravenöz sıvı ihtiyacı ve yoğun bakımda kalış süresinin (p<0.001) anlamlı olarak daha az olduğu görüldü. Kan transfüzyon ihtiyacı ise her iki cerrahi yaklaşım için benzerdi (p>0.05). Rüptüre olgularda mortaliteye yol açan belirgin nedenin kanama olduğu saptandı ancak iki cerrahi yaklaşımın karşılaştırılmasında benzer sonuçlar bulundu.Sonuç: Retroperitoneal yaklaşım; daha az yoğun bakımda kalım ve mekanik ventilasyon gereksinimi, bağırsak fizyolojisinin daha erken sağlanması gibi avantajlara sahip olduğu gibi cerrahi açıdan yeterli görüş alanı da sağlamaktadır. ">
Amaç: Abdominal aort anevrizması cerrahisinde mortalite ve morbiditenin yıllar içinde azalmıştır ve retroperitoneal (RP) yaklaşımın birçok avantajına karşın transperitoneal (TP) yaklaşım hala tercih edilen bir yöntem olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada her iki yaklaşım elektif ve acil olgular için karşılaştırıldı. Çalışma planı: Ocak 1994 ile Mart 2004 tarihleri arasında acil veya elektif şartlarda abdominal aort anevrizma cerrahisi geçiren olgular saptanarak, cerrahi yaklaşımın ve insizyonun tipine göre hastane mortalitesi, değişik morbiditeler, ile ameliyat öncesi ve ameliyat sırasındaki bulgular karşılaştırıldı.Bulgular: On senelik bu dönemde 35’inde rüptüre anevrizma bulunan 155 hastanın 45’i RP retroperitonal yaklaşımla tedavi edildi. Retroperiton yaklaşımıyla ameliyat edilen grupta; mekanik ventilasyon süresi (p<0.001), nazogastrik sonda dekompresyonu (p<0.001), intravenöz sıvı ihtiyacı ve yoğun bakımda kalış süresinin (p<0.001) anlamlı olarak daha az olduğu görüldü. Kan transfüzyon ihtiyacı ise her iki cerrahi yaklaşım için benzerdi (p>0.05). Rüptüre olgularda mortaliteye yol açan belirgin nedenin kanama olduğu saptandı ancak iki cerrahi yaklaşımın karşılaştırılmasında benzer sonuçlar bulundu.Sonuç: Retroperitoneal yaklaşım; daha az yoğun bakımda kalım ve mekanik ventilasyon gereksinimi, bağırsak fizyolojisinin daha erken sağlanması gibi avantajlara sahip olduğu gibi cerrahi açıdan yeterli görüş alanı da sağlamaktadır.
Background: Mortality and morbidity of abdominal aortic aneurysm surgery have decreased significantly in time and transperitoneal approach still preserves its firm ground although retroperitoneal approach is known to serve with various advantages. In this study, two approaches were compared for elective and emergency cases. Methods: Patients that underwent abdominal aortic aneurysm repair between January, 1994 and March, 2004 were reviewed and analyzed based on the elective/emergent nature of the surgery and the type of the incision. Preand perioperative data including hospital mortality and various morbidities were analyzed.Results: Fourty five patients were operated with retroperitoneal approach (RPA) among 155 patients and 35 patients had a ruptured aneurysm in 10 years period. Significantly shorter mechanical ventilation and nasogastric decompression periods, less need for intravenous fluid supplementation with shorter ICU stay were observed with the RPA (p<0.001). Need for allogenic blood transfusion was similar (p>0.05). Analysis of mortality and morbidity revealed bleeding as the major cause of mortality in the ruptured cases. A similar comparison between two groups, however, revealed no significant difference (p>0.05).Conclusion: Retroperitoneal approach serves many advantages as rapid weaning from mechanical ventilation and shorter stay in intensive care unit in addition to rapid restoration of gastrointestinal physiology. It also provides adequate surgical exposure. ">
Abdominal aortic aneurysm surgery: retroperitoneal or transperitoneal approach?
Amaç: Abdominal aort anevrizması cerrahisinde mortalite ve morbiditenin yıllar içinde azalmıştır ve retroperitoneal (RP) yaklaşımın birçok avantajına karşın transperitoneal (TP) yaklaşım hala tercih edilen bir yöntem olmaya devam etmektedir. Bu çalışmada her iki yaklaşım elektif ve acil olgular için karşılaştırıldı. Çalışma planı: Ocak 1994 ile Mart 2004 tarihleri arasında acil veya elektif şartlarda abdominal aort anevrizma cerrahisi geçiren olgular saptanarak, cerrahi yaklaşımın ve insizyonun tipine göre hastane mortalitesi, değişik morbiditeler, ile ameliyat öncesi ve ameliyat sırasındaki bulgular karşılaştırıldı.Bulgular: On senelik bu dönemde 35’inde rüptüre anevrizma bulunan 155 hastanın 45’i RP retroperitonal yaklaşımla tedavi edildi. Retroperiton yaklaşımıyla ameliyat edilen grupta; mekanik ventilasyon süresi (p
Abdominal aort anevrizmalarında cerrahi: Retroperitoneal veya transperitoneal yaklaşım
Background: Mortality and morbidity of abdominal aortic aneurysm surgery have decreased significantly in time and transperitoneal approach still preserves its firm ground although retroperitoneal approach is known to serve with various advantages. In this study, two approaches were compared for elective and emergency cases. Methods: Patients that underwent abdominal aortic aneurysm repair between January, 1994 and March, 2004 were reviewed and analyzed based on the elective/emergent nature of the surgery and the type of the incision. Preand perioperative data including hospital mortality and various morbidities were analyzed.Results: Fourty five patients were operated with retroperitoneal approach (RPA) among 155 patients and 35 patients had a ruptured aneurysm in 10 years period. Significantly shorter mechanical ventilation and nasogastric decompression periods, less need for intravenous fluid supplementation with shorter ICU stay were observed with the RPA (p0.05). Analysis of mortality and morbidity revealed bleeding as the major cause of mortality in the ruptured cases. A similar comparison between two groups, however, revealed no significant difference (p>0.05).Conclusion: Retroperitoneal approach serves many advantages as rapid weaning from mechanical ventilation and shorter stay in intensive care unit in addition to rapid restoration of gastrointestinal physiology. It also provides adequate surgical exposure.
1) Dubost C, Allary M, Oeconomos N. Resection of an aneurysm of the abdominal aorta: reestablishment of the continuity by a preserved human arterial graft, with result after five months. AMA Arch Surg 1952;64:405-8.
2) Creech O Jr. Endo-aneurysmorrhaphy and treatment of aortic aneurysm. Ann Surg 1966;164:935-46.
3) Thompson JE, Garret WV, Patman RD. Elective surgery for abdominal aortic aneurysms. In: Bergan JJ, Yao JST, editors. Aneurysms: diagnosis and treatment. New York: Grune & Stratton; 1982. p. 287-301.
4) Johnson G, Gurri A, Burnhan S. Life expectancy after abdominal aortic aneurysm repair. In: Bergan JJ, Yao JST, editors. Aneurysms: diagnosis and treatment. 1st ed. New York: Grune & Stratton; 1982. p. 275-85.
5) Gardner RJ, Gardner NL, Tarnay TJ, Warden HE, James EC, Watne AL. The surgical experience and a one to sixteen year follow-up of 277 abdominal aortic aneurysms. Am J Surg 1978;135:226-30.
6) Rob C. Extraperitoneal approach to the abdominal aorta. Surgery 1963;53:87-9.
7) Williams GM, Ricotta J, Zinner M, Burdick J. The extended retroperitoneal approach for treatment of extensive atherosclerosis of the aorta and renal vessels. Surgery 1980;88:846-55.
8) Darling RC 3rd, Shah DM, Chang BB, Bock DE, Leather RP. Retroperitoneal approach for bilateral renal and visceral artery revascularization. Am J Surg 1994;168:148-51.
9) Chang BB, Shah DM, Paty PS, Kaufman JL, Leather RP. Can the retroperitoneal approach be used for ruptured abdominal aortic aneurysms? J Vasc Surg 1990;11:326-30.
10) Leather RP, Darling RC 3rd, Chang BB, Shah DM. Retroperitoneal in-line aortic bypass for treatment of infected infrarenal aortic grafts. Surg Gynecol Obstet 1992; 175:491-4.
11) Saifi J, Shah DM, Chang BB, Kaufman JL, Leather RP. Left retroperitoneal exposure for distal mesenteric artery repair. J Cardiovasc Surg (Torino) 1990;31:629-33.
12) Todd GJ, DeRose JJ Jr. Retroperitoneal approach for repair of inflammatory aortic aneurysms. Ann Vasc Surg 1995; 9:525-34.
13) Sicard GA, Reilly JM, Rubin BG, Thompson RW, Allen BT, Flye MW, et al. Transabdominal versus retroperitoneal incision for abdominal aortic surgery: report of a prospective randomized trial. J Vasc Surg 1995;21:174-81.
14) Sicard GA, Allen BT, Munn JS, Anderson CB. Retroperitoneal versus transperitoneal approach for repair of abdominal aortic aneurysms. Surg Clin North [Am] 1989;69:795-806.
15) Gregory RT, Wheeler JR, Snyder SO, Gayle RG, Love LP. Retroperitoneal approach to aortic surgery. J Cardiovasc Surg (Torino) 1989;30:185-9.
17) Lacroix H, Nevelsteen A, Dams A, Suy R. Approach to aortic aneurysms including the renal arteries: retroperitoneal method. J Mal Vasc 1994;19 Suppl A:78-82. [Abstract]
18) Stroosma OB, Kootstra G, Schurink GW. Management of aortic aneurysm in the presence of a horseshoe kidney. Br J Surg 2001;88:500-9.
19) Dueck AD, Johnston KW, Alter D, Laupacis A, Kucey DS. Predictors of repair and effect of gender on treatment of ruptured abdominal aortic aneurysm. J Vasc Surg 2004;39:784-7.
20) Teufelsbauer H, Prusa AM, Wolff K, Sahal M, Holzenbein T, Kretschmer G, et al. Ruptured abdominal aortic aneurysms: status quo after a quarter century of treatment experience. Wien Klin Wochenschr 2003;115:584-9. [Abstract]
21) Ballard JL, Yonemoto H, Killeen JD. Cost-effective aortic exposure: a retroperitoneal experience. Ann Vasc Surg 2000;14:1-5.
22) Tassiopoulos AK, Kwon SS, Labropoulos N, Damani T, Littooy FN, Mansour MA, et al. Predictors of early discharge following open abdominal aortic aneurysm repair. Ann Vasc Surg 2004;18:218-22.
23) Ballard JL, Abou-Zamzam AM, Teruya TH, Bianchi C, Petersen FF. Quality of life before and after endovascular and retroperitoneal abdominal aortic aneurysm repair. J Vasc Surg 2004;39:797-803.
