Amaç: Sorun, kusur ve engelli olan bireyler açısından olaya bakıldığında tanı konulması ve tedaviverilmesi ile Tıbbi Deontoloji Nizamnamesinde belirtildiği üzere “insan sağlığına, hayatına veşahsiyetine ihtimam ve hürmet göstermektir” ve “vicdanî ve meslekî kanaatına göre hareket eder”yaklaşımı yapılması değil, sadece bir obje olarak yaklaşılmış olmaktadır. Amaç, açık, net ve gören,algılayan bir gözü ile aklını işletmesi ile gönlü ile bütünleştirmesi gerektiğini fark etmektir.Dayanaklar/Kaynaklar: Tıbbi Deontoloji Nizamnamesi ile tanı koyma ile alakalı literatürsorgulaması yapılarak, bakma ve görme kavramı üzerinde durulmaktadır.Giriş: Miyop isem, gözlük alarak görmemi düzletebilirim algısı, insanlık boyutu, tıbbi yaklaşımboyutu olmamaktadır. Okumak, algılamak ve farkındalık boyutu ile gören olmak gerekir.Genel Yaklaşım; Tanı yanında ayırıcı tanı, dikkat edilecekler, özen ile inceleme, tetkikler iletanının desteklenmesi veya dışlanması, hücresel ve moleküler düzeyde irdelemek, tüm buyaklaşımlarda bireyi, insanı haklarını ve insanlık boyutu ile tıbbi etik ilkeleri, belirli standarttanımlamalar ile ortak iletişim ve ilişkinin sağlanması gibi hususlar öne çıkmaktadır. İnsanınvarlığı bir değer olarak öne çıkmakta ve bu değer sadece bakma değil, net, açık görme vealgılama ile insanlık boyutuna kazandırılmalıdır.Yaklaşım: Bireyler öncelikle baktıklarını net, açık ve algılayabilecek şekilde, gerçek olarakbakabilmelidirler, daha sonra görmek ve algılamak boyutu gündeme gelmelidir.Sonuç: Sorun, kusur ve engelli olan bireyler açısından görebilmeleri için öncelikle bakabilmelerisağlanmalıdır, bu hem somut ve hem soyut kavramlar içinde geçerlidir.Yorum: Miyop uzağa bakamayanlara denilir ama, gerçekte göremeyenlere ise insanlık boyutundanyoksun denilmesi en azından doğrudur.