İnsanı, olayları, olguları, evreni dil ile anlamlandırırız. Anlam vermek demek, bir dili, bir göstergeyi çözümlemek demektir. Dil aynı zamanda, bir iktidar aracıdır. Dil ile ideoloji iç içe işler. Dil ve ideoloji gerçeği maskeleyebilir ya da açıklayabilir. İdeolojiler bir bakıma insanların gördükleri düşlerdir, yaptıkları gözlemlerdir; insanların kendi beyin ve gönül süzgecinden geçirdikleri, ‘gerçek’ diye öne sürdükleri varsayımlardır. Dilbilimsel kuramlar da bir ideolojiyi içinde barındırır ve tarihin akışından kopuk değildir. Her söylemde, öznenin ideolojik, kişisel izleri vardır. Sağlıklı bir iletişim için yapılması gereken, dildeki bu ideolojiyi görmek, ötekinin söylemini doğru bir şekilde anlama/anlamlandırma çabası göstermektir. Bu yazıda dil ile insan bilimleri; dilbilim, dilbilimsel akımlar ile ideoloji arasındaki ilişki ve anlamlandırma üzerinde durulacaktır

We signify the man, the events and universe through language. Signification is to make analyses of a sign, a language. Language is by the way a means of power. Language and ideology may either disguise or explain the reality. Ideologies in a sense are the dreams that people have; as suppositions that are pronounced as ‘reality’ as a result of an arduous and heartily work of mind. Linguistic theories consist of an ideology and are not free from the flux of history. It is possible to see in every discourse the ideological personal traces of the subject. What is needed to achieve a healthy communication is to discern the very ideology in language and spare an effort to understand/signify the discourse of the very other in the best possible way. In this work, points such as language and humanistics, the relationship among linguistics, linguistic approaches and ideology will be studied as well as signification